Daar had ik me nou zoveel van voorgesteld: van dat Amsterdam Wereldboekenstad… Waarschijnlijk heel naief, maar ik had verwacht dat de stad zou gaan bruisen en dat iedereen het over boeken zou hebben en dat alle activiteiten die georganiseerd worden het hele jaar gelinkt zouden worden aan boeken en lezen.

Maar ik merk er eigenlijk weinig van.

Ja, bij de opening was er even wat rumour maar daarna hield het weer op. Allerlei musea hebben braaf hun progammering aangepast maar heel erg origineel komen ze niet uit de bus. Lectori Salutem in het Allard Pierson Museum, over lezen in de oudheid, is heel aardig gedaan ook qua inrichting maar echt sprankelend en origineel is het toch niet. Er wapperen op verschillende plekken in de stad allerlei vrolijke vlaggen maar dat is het dan wel zo’n beetje. Ik heb nog niet gehoord dat de burgemeester elke eerste dinsdag van de maand een theepartijtje organiseert voor een gevarieerd groepje schrijvers en de raadsvergaderingen worden ook nog niet geopend met een gedicht van de dichter van de dag.

Het project Poëzie in het park leek me ontzettend leuk, maar na drie keer voorbij fietsen bleken die rode palen die in het Vondelpark strak in het gelid staan het hele project te zijn. Eenmaal afgestapt zie je dat er op elke paal een naam van een dichter staat, maar in plaats van dat uit de paal een gedicht komt staat er een telefoonnummer op dat je moet bellen. Wat een afknapper….

Het leukst van het Wereldboekenstadjaar vind ik eigenlijk de reclamecampagne, die is geweldig. Verder is het volgens mij zo’n project waarbij de bedenkers in de voorbereidingen heel veel lol hadden maar waarbij ze toen het op uitvoering aankwam geen zin meer hadden. Jammer.