In het NRC van zaterdag stond een interview met Theo Wismans, leraar op het Eijkhagencollege in Landgraaf en (mede-)bedenker van het vak Gelukskunde. En daar werd ik nou heel blij van, van dat idee.

Het is een verplicht vak  voor alle leerlingen, de school heeft er een prijs mee gewonnen en er is inmiddels een onderwijsmethode van gemaakt. En ja, als je er iets meer over leest word ik ook een beetje iebel want het zijn toch wel een aantal open deuren die ze daar intrappen en de toon is wel een beetje zijig af en toe en je kunt je ook afvragen of een school er is om leerlingen gelukkig te maken. Maar toch vind ik het iets positiefs. Een andere soort van aandacht voor kinderen: niet meer uitsluitend de nadruk op prestaties en de erkenning dat mensen beter functioneren als ze goed in hun vel zitten. En dat lijkt me iets heel goeds. Niet alleen voor kinderen overigens.

En dan ook nog een president van de Verenigde Staten die de verkiezingen heeft gewonnen met als thema Hope. Zou er dan toch echt een mentaliteitsverandering op komst zijn?