Voor wie het nog niet wist: dit is ook Jeanine Deckers
De zingende non oftewel Soeur Sourire heette eigenlijk Jeannine Deckers, meestal geschreven als Jeanine (zoals bij mij). Ze had haar grootste hit (Dominique) al ver voordat ik geboren werd; volgens mij werd pas bij haar overlijden in 1985 bekend werd hoe haar echte naam was, dus ik ben niet naar haar vernoemd. In dit filmpje zie je alleen hoe ze bekend werd en niet hoe tragisch haar leven verder afgelopen is. Hoe ze losbrak uit de beknelling van het klooster en totaal aan de grond raakte zodat ze uiteindelijk zelfmoord pleegde
Over dat tragische leven is twee jaar geleden een film gemaakt, best een aangrijpende film vind ik maar misschien ben ik bevooroordeeld. Ze is nog steeds populair, als je haar naam googled krijg je meer dan 800 duizend treffers, tot aan Japanse muzieksites toe en op Youtube staan meer dan 1500 filmpjes van mensen die haar nadoen. Je vindt daar overigens ook een ontzettend sneu filmpje van haar poging tot een comeback waarbij van een van haar bekendste liedje een disco versie is gemaakt. Die poging mislukte jammerlijk.
Toen die film uitkwam werd er veel geschreven over die andere Jeanine, mijn favoriete krantenkop uit die tijd is: Jeannine Deckers was een kreng. Tot grote schrik van mijn familie 🙂
Wat grappig om zo’n beroemde naamgenoot te hebben! 😉
Groeten van Wilma
Ik ken soeur Sourire en heb destijds de film ook gezien. Toch heb ik bij jouw naam nooit aan Soeur S. gedacht.
De film vond ik roerend en ik heb nog nooit een rolprent gezien waarin de jaren 50 en de vroege jaren 60 zó treffend werden verbeeld. Het waren niet alleen kleding, kapsels, brillen, huisinrichting en overige rekwisieten die allemaal klopten- dat zie je wel vaker. Maar het gedrag van de (jonge) mensen, hun oogopslag, hun manier van spreken was zoals toen. Dat is een geweldige prestatie van de mensen die die film gemaakt hebben.
Het moet voor jou wel een gekke gewaarwording zijn geweest om je naam zo gedrukt te zien…gelukkig zijn er ook gelukkige Jeanines Deckersens. Ja toch, hoop ik?
@Wilma,
Het is inderdaad heel grappig, zo’n naamgenoot en ook een beetje raar. Ik ben er al helemaal aan gewend maar ik word er regelmatig door andere mensen (die mij toevallig googelen) aan herinnerd, vandaar dat ik er nu zelf over begonnen ben.
@Nel,
Ik kan niet beoordelen hoe levensecht die film is, hij doet wel heel echt aan inderdaad. Ik hoorde ook pas na haar overlijden dat we dezelfde naam hadden en die is niet erg bekend bij het grote publiek. Ik voel me totaal niet aan haar verwant, gelukkig.