Ik twitter nu ruim 2 jaar. Als mezelf en sinds een paar maanden ook als Airprtlibrarian. Voor die twee accounts hanteer ik verschillende strategieën: als Tenaanval ben ik heel selectief, als Airportlibrarian helemaal niet.

Beide accounts hebben een heel andere functie en een heel ander doel, ik gebruik ze op een heel verschillende manier. Als Tenaanval gebruik ik Twitter om op de hoogte te blijven. Daar overheerst mijn persoonlijke smaak: ik richt me op dingen die me interesseren, die ik grappig vind, waar ik me boos over maak. Over bibliotheekzaken, cultuur en soms over mijn privéleven. Als Airprtlibrarian twitter ik om de Airport Library op de kaart te zetten: ik reageer op tweets over de Airport Library die binnenkomen via een openstaande search en ik twitter over Schiphol en bibliotheekgerelateerde onderwerpen.

Als Tenaanval ben ik heel selectief in wie ik volg en terugvolg, als Airprtlibrarian volg ik vooral instanties en mensen die met de bibliotheek te maken hebben en volg ik iedereen die mij volgt terug (behalve die ene Japanse meneer maar dat komt ik omdat zijn tweets niet kan lezen). Het gevolg is dat ik als Tenaanval veel nieuwtjes lees over mijn favoriete onderwerpen. Als Airportlibrarian zie ik veel tweets die me niet interesseren maar daar staat tegenover dat ik soms ook heel erg verrast word over onderwerpen waar ik niks van af weet.

Omdat ik zo selectief volg als Tenaanval wil ik eigenlijk niks missen, dus ik lees terug. Zo ver mogelijk. Als Airprtlibrarian niet, dan kijk ik wat er zoal voorbijkomt. Twitter is wel eens vergeleken met een virtuele gespreksruimte waar je binnenstapt en je in een gesprek mengt. In die vergelijking is mijn Tenaanval tijdlijn een buurtkroeg, waar ik de meeste mensen ken en waar het gezellig is. En de Airprtlibrarian tijdlijn is een stationsrestauratie, vol onbekende mensen die wel allemaal hetzelfde einddoel hebben.

Bij de beslissing om mensen wel of niet te volgen (in het geval van Tenaanval) spelen een paar zaken een rol:

– is het interessant wat er wordt getwitterd? Zit er een focus in? Is het een aanvulling op de mensen die ik al volg of is het meer van hetzelfde? Ga ik verrast worden door deze twitteraar?

– is het persoonlijk? Twitteraars die veel over kinderen, huisdieren of vriendinnetjes twitteren laat ik links liggen. Maar een glimp van de mens achter de avatar is wel aardig. Daarom volg ik mensen die hun profiel afschermen sowieso niet terug. Twitter gaat over delen, niet over je afschermen.

– zit er regelmaat in? Of is het een gelegenheidstwitteraar? Iemand die met grote tussenpozen twittert heeft vast niet veel te vertellen.

Vrienden en bekenden volg ik meestal wel, ook als ze niet aan bovenstaande criteria voldoen.

Voorlopig bevallen deze twee manieren van twitteren me prima. Het is aardig om te merken hoe die twee strategieën, ieder voor zich, werken. Ze zorgen er voor dat ik op de hoogte blijf van zaken die mij interesseren en ik ontmoet nieuwe mensen. Met een aantal van hen heb ik onlangs nog Bossche Bollen gegeten. Dus wat mij betreft heeft Twitter zijn waarde wel bewezen.