Shakespeare’s Globe Theatre in Londen is een reconstructie van het originele theater dat Shakespeare in 1599 bouwde aan de oever van de Thames. Er is een permanente tentoonstelling te zien over het theater en de schrijver en in de zomermaanden worden er zijn stukken gespeeld. Alleen in de zomermaanden, want het theater is maar half overdekt, zo deden ze dat in de 16e eeuw. Een absolute aanrader om daar een stuk te gaan zien, al is het maar omdat (zoals in Shakespeare’s tijd) er vooral staanplaatsen zijn en je dus tot helemaal vooraan het podium kunt doorlopen, of wat kunt rondlopen tijdens de voorstelling.
Ze doen er daar alles aan om het werk van Shakespeare levend te houden. In 2012 begonnen ze met het project Globe to Globe, daarbij haalden ze acteurs vanuit de hele wereld naar Londen om een stuk van Shakespeare in hun eigen taal te spelen. Dus die zomer kon je Othello in het Grieks of As you like it in het Georgisch zien. In totaal in 38 talen (inclusief gebarentaal). Na het succes van dit programma kwamen ze op het idee om het om te draaien: om in plaats van Shakespeare in een vreemde taal naar Engeland te halen, de Engelse Shakespeare naar het buitenland te brengen. Dat werd het project Globe to Globe Hamlet: het idee om Hamlet in alle landen van de wereld te gaan spelen.
Een ambitieuze onderneming maar heel toepasselijk volgens de artistiek directeur want: “The spirit of touring, and of communicating stories to fresh ears, was always central to Shakespeare’s work”. Ze kozen voor Hamlet omdat dat het beroemdste stuk van Shakespeare is: wie kent er niet de woorden: “To be or not to be”? Maar ook omdat het een universeel verhaal is dat voor iedereen, waar ter wereld ook, herkenbare elementen bevat. Het project startte op de 450ste verjaardag van The Bard, op 23 april 2014 met een voorstelling in Londen. Het eerste land dat ze aandeden was Nederland, daar speelden ze in de Stadsschouwburg. Daar was ik bij: het was een bijzondere voorstelling, goed gespeeld en heel energiek.
Ik vond die tournee een geweldig idee, maar het leek mij vooral symbolisch, vooral een groot gebaar. Niet iets wat ze ook echt zouden gaan doen: want alle landen van de wereld leek me erg veel. Maar ze zijn wel degelijk de wereld over aan het reizen, in een straf tempo zelfs. Op hun website kun je precies zien waar ze zijn: op dit moment van schrijven hebben ze een reisdag. Ze hebben net gespeeld in Bolivia en zijn nu onderweg naar Chili. Daar spelen ze twee voorstellingen en dan gaan ze door naar Argentinië en Brazilië. Ze hebben 74.815 kilometer gereisd en 58 landen bezocht, ze zijn op ongeveer een kwart van hun reis.
Het is een enorme logistieke onderneming zo’n wereldreis en dat hebben ze heel efficiënt georganiseerd. De hele groep bestaat uit 16 personen: 12 acteurs en 4 stage managers. Het hele decor en alle kostuums en rekwisieten slepen ze met zich mee in 16 koffers, die ze zo te zien als handbagage meenemen. Die koffers zelf doen op het toneel dienst als decorstuk, ze stellen een kasteeltoren voor of worden gebruikt als stoeltje. Het decor bestaat verder uit wat planken en een gordijn. Reizen doen ze per vliegtuig, bus en boot. Ze twitteren over hun reis en ze houden een blog bij met knipsels en recensies zodat iedereen hun reis kan volgen. Daar kun je zien dat ze op heel verschillende plekken spelen: in grote, nieuwe theaters, in hele oude theaters of in de buitenlucht zoals bij de kathedraal van Yucatan. Ze hebben gespeeld in het hoofdkantoor van de Verenigde Naties en waren de openingsvoorstelling van het nieuwe theater van Gdansk. Ze krijgen overal positieve reacties. Nogal wiedes, met zoveel enthousiasme en gedrevenheid.
De planning is dat ze op de 452e verjaardag van Shakespeare weer terug zijn in Londen. Ik vind het een prachtig project. Iets om jaloers op te zijn.
Recente reacties