Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

theater

All of the posts under the "theater" tag.

De Kleine Komedie Adventskalender

Het Amsterdamse theater De Kleine Komedie heeft een adventskalender op zijn website staan. Sinds 1 december gaat er elke middag om 12 uur een vakje open met daarachter een filmpje van een optreden van een artiest. Speciaal opgenomen voor deze kalender, gefilmd in het theater. Ideetje van directeur Vivienne Ypma, die iets wilde doen voor haar trouwe publiek, haar medewerkers en voor de artiesten. De artiesten krijgen, dankzij een sponsor, voor dit optreden betaald.

Het aanbod is heel divers, op 1 december werd de kalender geopend met een optreden van Brigitte Kaandorp en Theo Nijland met een lied over de behoefte die we in deze tijd hebben aan warmte en aanraking. Een lied dat nogal ontspoort. De dag erna zingen Yentl en De Boer over hoe het was toen we nog handen gaven. Oh ja, zo was dat…

Niet alles gaat over Corona. Erik van Muiswinkel, op het filmpje hierboven, zingt als sarcastische Sinterklaas een bestaand liedje van Drs. P. In het vakje van 5 december, uiteraard. Erg grappig, kijk vooral even. Het is een gevarieerd programma met bekende en minder bekende artiesten. Heel afwisselend. Ze hebben ook al een livestream gehad van 2,5 uur onder de titel De avond van de ballade.

Mooi initiatief vind ik het. Ik hou van adventskalenders en van theater, dus dit is een prachtige combinatie.

Groepsimmuniteit

In deze spannende tijden heb ik besloten om mijn blog, dat een wel zeer slapend levend leidde, weer leven in te blazen. Om mooie dingen of bijzondere verhalen te delen. Niet persé over bibliotheken en de actualiteit, want op dat gebied doet Mark (het andere lid van Club Deckers) al onovertroffen werk, maar over kunst en geschiedenis, en ok, waarschijnlijk ook over de geschiedenis van het vak.

Het filmpje hierboven is van Collectief Het Paradijs, een groep jonge theatermakers. Op vrijdag 13 maart zou hun eerste voorstelling ‘Paradijsvertraging’ in première gaan in Theater Bellevue in Amsterdam. Maar dat ging niet door omdat precies op die dag de theaters dicht moesten vanwege Corona. Op 14 maart plaatsten ze een tamelijk vaag filmpje op Youtube waar je de acteurs door de kelders van het theater zag zwerven, blijkbaar zaten ze daar opgesloten omdat sprake was van een lock down. Ze zonden daarna nog een aantal ‘Berichten uit de Bunker’ uit en deze clip werd vandaag online gezet. Het resultaat dus, van een week theatermaken. Ik vind het knap. En grappig. En heel actueel. Misschien dat we volgende week naar dit filmpje kijken en het alweer onbegrijpelijk en achterhaald is, maar vandaag is het ‘spot on’. In een van hun berichten uit de bunker doen ze een dringend beroep op Ivo van Hove om als boegbeeld van de branche naar voren te treden en dat heeft hij vanavond gedaan door in het tv programma Mondo bekend te maken dat zijn acteurs de Decamerone gaan spelen, niet op het toneel, maar dagelijks op tv. Ik weet niet of ze dat bedoelden, maar ik verheug ik me daar nu al op.

En overigens, dat Samen voor Altijd in de titel van deze clip hoef ik niet uit te leggen, toch?

Nieuw publiek voor de Schouwburg

Zina is een theatergezelschap dat voorstellingen maakt op locatie, in de wijk, met wijkbewoners. Daarmee willen ze een traditioneel theaterpubliek in aanraking brengen een nieuwe omgeving.  Het publiek komt op bezoek in deze geopende wijken, in een verhevigde werkelijkheid worden zij over de grenzen van de realiteit getild. Met hun Wijksafari voorstellingen brachten ze het theater in de wijk. In hun nieuwste project draaien ze het om: ze brengen nu de wijk het theater in. Bij de voorstelling Danton’s dood, van Toneelgroep Amsterdam ontwikkelen ze het project De Oversteek, waarbij wijkbewoners naar het theater gehaald worden.

Danton’s dood speelt zich af tijdens de Franse Revolutie. Via filmpjes als dit worden mensen gezocht die het volk willen zijn dat in opstand komt, liefst mensen die zelden of nooit in de schouwburg komen. De wijkbewoners nemen de schouwburg over, althans dat is de gedachte. Ze spelen geen rol (geen echte) maar omdat ze niet (of niet goed) bekend zijn met de wetten van het theater is de verwachting dat er onverwachte dingen zullen gebeuren op het toneel. Na afloop van de voorstelling blijven ze slapen, op het toneel of op andere plekken in het theater en ’s ochtends is er een gezamenlijk ontbijt onder het motto: vrijheid – gelijkheid – broederschap.  Ook theaterbezoekers mogen blijven slapen, voor zover er plek is. En het loopt storm geloof ik, zowel met “volk” als met bezoekers die willen overnachten.

oversteek

 

In elke stad waar het stuk gespeeld wordt, wordt weer een nieuw volk gezocht. De mensen van Zina gaan de boer op om actief te werven, op niet-traditionele plekken als wijkcentra en voedselbanken. Daarna worden er informatiemiddagen georganiseerd en repetities. De wijkbewoners spelen dan wel geen echte rol, er moeten wel degelijk afspraken gemaakt worden. Ik ben heel benieuwd hoe het uit gaat pakken, niet alleen in de voorstelling maar ook daarna. Werkt het drempelverlagend? Kom je eerder naar een voorstelling in de Schouwburg als je er een paar keer geslapen hebt of als je bekend bent achter de schermen? Levert het een nieuw publiek op voor de Schouwburg? Dat zou mooi zijn. Misschien zouden bibliotheken daar een les uit kunnen trekken, uit deze aanpak. Alleen al vanwege hun sloganWant ook de schouwburg is een buurthuis, een plek om te verblijven! Klinkt bekend nietwaar? Een plek om te verblijven?

Ik ga het met eigen ogen bekijken, op 12 februari. Kijken of het gewerkt heeft, dat actief werven.

Zelfbewust en met humor

Dit is een affiche voor Najaarscollectie, een serie voorstellingen van jonge theatermakers in Theater Kikker in Utrecht. Het zijn onbekende makers dus het vermelden van de naam van de maker of de titel van de voorstelling zou weinig aandacht trekken. En wat je ook van dit affiche vindt, het trekt zeker wel de aandacht.

Het lijkt een statement en dat is ook de bedoeling. Het betreft tien voorstellingen van de nieuwste lichting acteurs, dansers, performers en mimers, die afstudeerden in een tijd waarin Nederland lijkt te kotsen op iedereen die de boel een pietsje mooier wil maken volgens de samensteller van het programma. Dit er een uit een serie van 14 verschillende affiches, met teksten als Onuitstaanbaar Arrogant en Geef de Kunst terug aan de Elite. Je kunt ze zelf uitprinten vanaf de site van het theater dus met een beetje geluk gaat “de crowd” ermee aan de slag en zorgen ze voor gratis reclame.

Prikkelende statements, opvallend vormgegeven. Mooie actie: zelfbewust en met humor aandacht voor jezelf vragen. Ik las in Bibliotheekblad dat de VOB bezig is met een campagne waarmee de bibliotheek zichzelf meer zichtbaar kan maken (al kan ik daarover niks terug vinden op hun site) maar ik mag er vast niet op hopen dat die campagne iets van dit soort zelfbewustzijn heeft denk ik. Was het maar zo.

De Zomerbibliotheek

Een superproject!! Een bibliotheek met een theater. Of eigenlijk is het een theatergroep die zijn tribune heeft gecombineerd met een bibliotheek.

Een zomerse bibliotheek in de open lucht, met een bijzondere boekencollectie over kunst, de zomer en het bos, gecatalogiseerd volgens de tijd die je nodig hebt om het werk te lezen. Hij is te vinden in Antwerpen en is gebouwd en wordt bespeeld door Comp.Marius. Het initiatief ligt dus niet bij een bibliotheek maar bij een theatergroep. Dit jaar alweer voor de tweede keer. Blijkbaar heeft het NRC er vorig jaar al over geschreven, ik kwam het vandaag pas tegen op Facebook.

Sommige praktische elementen uit onze strandbibliotheken komen hier ook weer terug, zoals “wat doe je als je een boek niet uit hebt” maar de nadruk ligt hier vooral op de kunst en minder op de ontspanning zoals op het strand. Alhoewel wij in het laatste jaar toch ook wel geprobeerd hebben om er wat meer kunst in te stoppen. Wat een mooie combinatie van theater en boeken is dit. Ik word er jaloers van….

Ze zoeken nog vrijwilligers, zó ver is Antwerpen niet, zal ik het wagen?

Vanuit de trein tussen Utrecht en Den Bosch

Leon Giesen is muzikant en filmer. Ex-bassist van Toontje Lager en maker van de documentaire Van America helemaal naar Amerika, over Rowwen Hèze. Hij heeft een soort van one-man-show als Mondo Leone waarbij hij in zijn eentje op het toneel zit, muziek maakt, verhalen vertelt en filmpjes laat zien. Erg aan te raden, het zijn hele mooie, vaak aandoenlijke filmpjes die laten zien dat het leven mooi is. Meestal dan.

Hij heeft de afgelopen weken met een voorstelling op de Parade gestaan, en ik hoorde dat hij daar een nieuw idee heeft gelanceerd. Hij komt helaas niet naar de Parade in Amsterdam dus ik kan het niet uit de eerste hand navertellen maar het komt er op neer dat hij besloten heeft om een een prijs in te stellen: Het Gouden Randje. Een prijs voor mensen die zonder dat iemand er om gevraagd heeft of dat het enig aantoonbaar nut heeft, geprobeerd hebben de wereld mooier te maken. Kijk daar hou ik van, van dat soort acties. Meer details volgen zodra hij die zelf heeft prijs gegeven op zijn site.

Om alvast in de stemming te komen hierbij een van zijn filmpjes. Iedereen die “met een zekere regelmaat” tussen Utrecht en Den Bosch heeft gereisd en van een bepaalde leeftijd is zal het filmpje snappen. Ik weet niet of het filmpje helemaal tot zijn recht komt als de live introductie van Giesen en het grote scherm uit het theater ontbreken, maar je krijgt in elk geval een beeld van wat hij doet.

Het Kinderpersbureau is begonnen!

Nog een beetje rozig zit ik op de bank na een geweldige en enerverende dag. Het Kinderpersbureau is vandaag gestart en het was een groot succes.

Op zo’n beetje de heetste dag van het jaar stond het Festivalhart van Karavaan op het Roode Steen in Hoorn. Op dat prachtige, knusse plein stond een verzameling van wagens en karren waarin of van waaruit theater werd gemaakt, tosti’s werden gebakken, ijsjes verkocht of gesjoeld. En tussen al die wagens stond ons Kinderpersbureau. We waren erg populair, in eerste instantie omdat wij de enigen waren met schaduw: wij hadden voor partytenten gezorgd dus daar wilde iedereen zitten. Maar toen wij actief kinderen gingen werven en uitlegden wat de bedoeling was ging het vanzelf lopen. Kinderen namen het erg serieus, de meisjes met de witte petjes op de foto hierboven zijn verslaggevers. Ze kijken naar de voorstelling La Cuisine Macabre: humoristisch, prachtig vormgegeven maar wel een beetje eng. Het oordeel was dan ook: “Niet voor watjes”en “Leuk maar onbegrijpelijk”.

Alle reacties waren erg positief, niet alleen van de kinderen, maar ook van de oma’s en de ouders die de kinderen hielpen. De verslaggevers moesten niet alleen vertellen wat ze van de voorstelling vonden maar ze moesten ook een vraag gaan stellen aan een van de theatermakers en een handtekening vragen. Best eng, maar het lukte iedereen om er een te krijgen. Een van de doelen van het Kinderpersbureau is om kinderen actiever naar theater te laten kijken en ze te laten nadenken over wat ze gezien hebben. En dan blijkt dat ze met een klein duwtje best tot een genuanceerder oordeel dan “leuk” of “stom” kunnen komen. Op het weblog van het Kinderpersbureau zijn de foto’s en de verslagen van vandaag te zien, om een beetje een beeld te krijgen. Volgende week komen de filmpjes..

Er zijn nog twee kansen om het Kinderpersbureau ze zien: volgende week vrijdag (16 juli) staan we in het Festivalhart in Alkmaar en 23 juli in Schagen. Een nieuwe kans om Le Cuisine Macabre te zien of het Groot Meesleeptheater van Mama Roux (in een piepklein caravannetje met z’n 15-en) maar vooral om te zien hoe leuk het Kinderpersbureau is. Komt allen!

Nog meer Karavaan

 

 

 

 

In mijn vorige bericht had ik het over de bibliotheek op de Karavaan maar daar verwees ik alleen naar het blog dat de kinderen bijhouden over hun activiteiten.

Voor de activiteiten ‘savonds is een apart blog gemaakt, de Karavaanbibliotheek. Daar zijn aankondigingen te zien van de activiteiten die nog moeten komen en foto’s van de dingen die geweest zijn. Het karretje is helaas nog steeds niet goed te zien, maar als je tussen de mensen door kijkt krijg je er toch wel een indruk van.

Er wordt aan biebdaten gedaan, er zijn schrijvers en interviews met acteurs. Die laatste vinden jammer genoeg niet altijd in de bibliotheek plaats. Omdat het voor iedereen de eerste keer was dat we dit deden en de deelnemende bibliothecarissen dachten dat zij niet extravert genoeg zouden zijn om bezoekers over te halen om mee te doen aan het biebdaten is er een actrice ingehuurd om dat te doen. Dat is een succes, want het typetje dat ze neerzet kletst moeiteloos lezers de bibliotheek in.

Toch jammer dat we dat zelf niet kunnen.

Bibliotheek op lokatie

 

 

 

 

Het reizend Noord-Hollandse theaterfestival Karavaan kent sinds vorig jaar een festivalhart. Naast voorstellingen op locatie wordt er nu van donderdag tot en met zondag een kampement opgeslagen op steeds een andere locatie.

Sinds dit jaar is er in het festivalhart ook een bibliotheek. ProBiblio heeft een karretje laten maken dat als mobiele bibliotheek dient en waar de bibliotheken van Heiloo, Alkmaar, Hoorn en Schagen zich presenteren. Overdag wordt er door kinderen gelezen, getekend en verslag gedaan van wat ze gezien en gedaan hebben op een weblog.

‘sAvonds organiseren de bibliotheken activiteiten voor volwassenen: er komen schrijvers op bezoek en er worden theatermakers geinterviewd. Het aantal bezoekers is nog beperkt, maar de reacties zijn enthousiast.

Er zijn nog puntjes die op I-en moeten en zo, maar ik ben heel tevreden, het begin is er wat mij betreft.

get_footer() ?>