Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

tentoonstelling

All of the posts under the "tentoonstelling" tag.

Verhalen uit de Airport Library #24 Rietveld

Na een drietal tentoonstellingen in samenwerking met het Nederlands Letterenfonds over Nederlandse literatuur in vertaling is er nu een tentoonstelling in de Airport Library over Rietveld. Althans: het is een tentoonstelling over een andere tentoonstelling. Een tentoonstelling van Harry Hoek, die zo geïnteresseerd raakte in de meubels van Rietveld dat hij ze nabouwde. In dezelfde techniek en met hetzelfde materiaal als Rietveld maar dan op een schaal van 1:3. Hij bouwde in totaal honderd verschillende meubels na en maakte daar een tentoonstelling van. Heel interessant voor de Airport Library, want het geeft een mooi overzicht van beroemd “Dutch design” maar helaas hebben we niet genoeg ruimte voor zoveel vitrines. Daarom hebben we nu alleen een selectie van die honderd meubels op Schiphol staan. Samen met schaalmodellen van de originele tentoonstelling. Een schaalmodel van schaalmodellen dus.

DSC01993

Ik vind het zelf ontzettend schattig, al die iniemini meubeltjes maar het is toch jammer dat ik het origineel nooit gezien heb. In de Airport Library is een foto presentatie te zien van de tentoonstelling zoals hij in de bibliotheek van de TU Delft te zien was. Daar hadden ze de tentoonstelling aangevuld met meubels uit de eigen collectie van de universiteit. Ook heel interessant. Het filmpje hierboven is gemaakt door Schiphol TV. Het geeft een indruk van de tentoonstelling en van het enthousiasme van de maker Harry Hoek.

De originele tentoonstelling is nog steeds te huur, als je er ruimte voor hebt zou ik het zeker doen. Deze is nog te zien op Schiphol tot begin mei.

Verhalen uit de Airport Library #21 Weer een tentoonstelling

DSC01885DSC01884DSC01888 DSC01889Na de tentoonstelling over Jip & Janneke heeft het Letterenfonds onlangs een tentoonstelling ingericht van de twee meest vertaalde Nederlandse romans van dit moment: dat zijn Het diner van Herman Koch en Boven is het stil van Gerbrand Bakker.

Het diner is vertaald in 33 verschillende talen en is uitgekomen in 37 verschillende landen. Naar aanleiding van het persbericht dat uitgeverij Anthos ter gelegenheid van deze tentoonstelling uitbracht vonden een aantal wijsneuzen, waaronder het Literatuurplein, het nodig om te benadrukken dat het dagboek van Anne Frank toch echt in veel meer talen vertaald was dan Het diner. Maar dat is het punt niet van deze tentoonstelling: het is geen wedstrijd, maar een poging om hedendaagse Nederlandse schrijvers onder de aandacht van een internationaal publiek te brengen. En trouwens: Anne Frank hadden we al gehad.

De tentoonstelling bestaat uit verschillende exemplaren van vertalingen, uit de collectie van de bibliotheek van het Fonds. Het is grappig om te zien dat de omslagen van de originele uitgave soms overgenomen worden (vooral dat van Koch) maar soms ook niet. En om te zien wat er van wordt gemaakt als de uitgever niet voor het origineel kiest. Het superhollandse plaatje op het omslag van Boven is het stil is in sommige landen vervangen door iets abstracts of iets wat je pas begrijpt als je het boek gelezen hebt. Meer foto’s van de tentoonstelling zijn te vinden op Facebook.

Overigens maak ik hier graag reclame voor de vertalingendatabase van het Letterenfonds. Die biedt een schat aan informatie over vertalingen van Nederlandse auteurs. Ik maak er dankbaar gebruik van bij de collectievorming van de Airport Library, hoe kan ik er anders achter komen welke Nederlandse auteurs de laatste jaren in het Bulgaars vertaald zijn? Hartstikke handig.

Jip & Janneke op Schiphol

Dit is de laatste week dat de Jip & Janneke tentoonstelling te zien is in de Airport Library. Aan het eind van de week wordt deze tentoonstelling van het Letterenfonds vervangen door een tentoonstelling van de twee meest vertaalde boeken van Nederlandse schrijvers van dit moment. Ook van het Letterenfonds. Voordat Jip & Janneke weg gaan wil ik nog even dit filmpje met jullie delen, van Schiphol TV. Daar zie je namelijk zo mooi dat bezoekers heel goed snappen wat de bedoeling is. En daar doen we het voor 🙂

Kennen jullie de Facebook pagina van de Airport Library trouwens al? Ook leuk.

Verhalen uit de Airport Library #18 Jip & Janneke

DSC01751In het kader van het promoten van Nederlandse kunst en cultuur (een van de doelen van de Airport Library) heeft het Nederlands Letterenfonds in de bibliotheek een tentoonstelling ingericht over Jip en Janneke. Annie M.G. is tenslotte onderdeel van de Canon van Nederlandse geschiedenis. Er werd gekozen voor Jip en Janneke omdat bij veel vertalingen de tekeningen van Fiep Westendorp worden gebruikt, dus die boeken zijn heel herkenbaar.

En dat was een hele goede keuze, dat bleek al tijdens het inrichten. Je haalde de Nederlanders onder de voorbijgangers er zo uit: dat waren namelijk al die mensen die begonnen te glimlachen zodra ze een van de (pas half ingerichte) vitrines zagen. Of die al meteen begonnen met commentaar leveren. Foto’s van de tentoonstelling zie je hier.

Leuk om al die verschillende vertalingen te zien, grappig dat in de meeste edities Jip en Janneke ook allitererende namen hebben. Behalve dan in die ene Engelse vertalingen waar ze Bob and Jilly heten. Klinkt meteen heel suf.

Het klapstuk van de tentoonstelling is natuurlijk het Jip en Janneke huis: een pop-up boek met allemaal kleine frutseltjes om mee te spelen. Zooo leuk…

Verhalen uit de Airport Library #16 Dick Bruna

DSC01644Het doel van de Airport Library is om Nederlandse kunst en cultuur te promoten. Dat doen we met behulp van boeken, filmpjes, muziek, fototentoonstellingen en ook met “gewone” tentoonstellingen. Er staan twee vitrines in de bibliotheek waar we externe partijen voor zoeken die daar een toepasselijke tentoonstelling willen maken. Zo heeft de bibliotheek van het Van Gogh Museum vorig jaar de vitrines ingericht met uitgaven van de brieven van Van Gogh, in een aantal verschillende vertalingen. Inclusief facsimile’s van een paar brieven.

DSC01643

Omdat ik het tijd vond voor something completely different hebben we nu een tentoonstelling over Dick Bruna en Nijntje. De vitrines zijn ingericht door Mercis (als je hun website bezoekt moet je (heel) even je geluid aanzetten, en let op je cursor die in een konijnenpootje verandert…) met boekjes van Nijntje in verschillende talen in de ene vitrine en informatie over Dick Bruna en zijn Zwarte Beertjes in de andere. Nijntje heet in het buitenland Miffy en het is een van de meest vertaalde Nederlandse kinderboeken.  Ik probeer er daarom voor te zorgen dat er altijd wel een paar Nijntje boekjes in de collectie zitten. De vitrines zien er vrolijk uit en ze trekken de aandacht, niet alleen van het publiek, maar ze hebben ook Radio Noord-Holland al gehaald.

 

 

Dit filmpje zat al in de collectie, van Nederlands design promoter Dutch DFA:

De Floriade

De Floriade associeer ik met aangeharkte bloemenperken, glanzende tentoonstellingen en bejaarden. Maar die associaties kloppen totaal niet in het geval van deze editie van de Floriade. Het begint al bij de fietsenstalling, waar de bermen ingezaaid zijn met een vrolijk bermmengsel en er een oplaadpunt is voor electrische fietsen. Ok, dat is wel iets voor bejaarden…

Voordat je het park binnen bent heb je behalve veel groen ook al een kunstwerk en een genomineerde brug gezien en met een beetje geluk ben je al ontvangen met muziek of theater. Want kunst is een essentieel onderdeel van de Floriade en ze nemen hun motto Beleef het theater van de natuur heel serieus. Ze hebben niet voor niks een artistiek directeur. Er is een cultureel programma, niet alleen in de weekenden, maar elke dag. In het grote theater worden regelmatig concerten gegeven en op andere plekken op het terrein zijn dagelijks optreden. Veel wereldmuziek maar ook klassieke muziek en popmuziek. En elke dag is er een fanfare of harmonie die tussen 16 en 18 uur de bezoekers uitgeleide doet. Omdat fanfare en harmonieën zo Limburgs zijn. Maar ook omdat het gewoon leuk is natuurlijk.

Er is veel aandacht voor beeldende kunst, het meest opvallende is de Willowman, die op het terrein zijn bouwsels maakt en kinderen bewustzijn voor de natuur probeert bij te brengen.

Wat ik zelf eigenlijk het allerleukste vind is dat ze gebruik hebben gemaakt van wat er op het terrein aanwezig was. Een oude boerderij, een kapelletje dat nog steeds gebruikt wordt maar vooral een groot bos. Mooie oude bomen waar ze alleen indien nodig ruimte hebben gemaakt voor het park. Er staan dus ook veel brandnetels tussen de bomen als dat toevallig zo uitkomt. Voordat ik nou de indruk wek dat het een losgeslagen bende is: er zijn ook heel veel bloemen, in keurige perken. En fruitbomen en educatieve programma’s over groenten en fruit. Voor de liefhebber.

Maar interessant dus, dat een landbouwtentoonstelling kunst en cultuur zo serieus neemt en er ook zoveel werk van maakt. Misschien nog een leerpuntje voor bibliotheken?

Het Anne Frankhuis in de Airport Library

Sinds kort hebben we twee vitrines in de Airport Library waar we een kleine expositie in kunnen maken. Het doel van de Airport Library is om een beeld te geven van Nederlandse kunst en cultuur, dat doen we door middel van boeken, filmpjes en geluid maar dat kan natuurlijk ook op een andere manier. Tijdens mijn gesprekken met musea wiens hulp ik in de voorbereidende fase had ingeroepen bij het samenstellen van de collectie kreeg ik steevast de vraag of er ook vitrines waren die ze konden inrichten. Tot nu toe moest ik steeds nee zeggen, maar sinds een paar dagen hoeft dat dus niet meer.

Als eerste “inrichter” heb ik het Anne Frankhuis gevraagd. Dat past mooi in deze mei-periode en het dagboek van Anne Frank is een van de meest vertaalde boeken uit de Nederlandse literatuur dus het is extra toepasselijk. De ene vitrine is ingericht met foto’s van Anne Frank en het interieur van het Anne Frankhuis, in de andere vitrine staan 12 vertalingen van het dagboek.

Uiteraard hebben we in de collectie van de Airport Library het dagboek ook, in diverse talen. En andere boeken over Anne Frank, inclusief de graphic novel over haar leven. “Spuuglelijk” volgens de mannen van Stripwinkel Lambiek, die mij adviseren over de stripcollectie. Maar wel interessant, en daar gaat het hier om. Iemand een idee voor een volgende tentoonstelling?

Overigens was ik vandaag rond 20 uur op Schiphol. Om één minuut voor acht werd alle achtergrondmuziek uitgezet en klonk de Last Post door de luidsprekers en om twee minuten over acht werd het Wilhelmus gespeeld. Dat was vantevoren aangekondigd, maar het was toch erg indrukwekkend.

Voor iedereen die de komende maanden niet op Schiphol komt is hier een filmpje over de tentoonstelling te zien.

Ik was vanmiddag in Papiria…

…. en daar zag ik pratende katten, een zwaard in een pilaar en een skelet aan een gedekte tafel. Ik zag woorden, heel veel woorden. Lieve woordjes, lange woorden, grapjes, vloeken en gedichten. Ik zag het dagboek van Maren Stoffels, tekeningen van Sieb Posthuma en heel veel boeken. Ze hadden er zelfs muren van boeken.

Papiria is het nieuwe Kinderboekenmuseum in Den Haag en dat werd vanmiddag geopend. Door Aad Meinderts, de directeur van het Letterkundig Museum en door Laura van der Eijk, de kinderdirecteur van Papiria.

Papira is een wereld waarin gestreden moet worden tegen de Inktvraat, een monster dat verhalen vernietigd. Alle kinderen krijgen bij binnenkomst een Slurper, waarmee ze opdrachten kunnen doen om de Inktvraat te verslaan. Zoals overal is ook hier de aanval de beste verdediging, want kinderen worden ook opgeroepen om nieuwe verhalen te verzinnen tegen de Inktvraat.

Ik vond het prachtig. Niet alleen vanwege de schitterende vormgeving maar ook vanwege de liefde en het plezier die de hele tentoonstelling uitstraalde. Liefde voor het boek, voor het verhaal en voor de fantasie. Ook erg leuk waren de half verborgen plankjes met boeken. Mooie nieuwe boeken die je kunt lezen als je zin hebt. Of niet. Zonder bijbedoelingen.

Alleen wel jammer van die oudere heren op de opening die (als een soort Statler en Waldorf) achterin de zaal stonden en zich hardop afvroegen “wie die man was die nu aan het woord is” (over Jacques Vriens die ceremoniemeester was), “waarom het bestuur niet bedankt wordt” en die de kinderdirecteur maar onzin vonden. Gelukkig liepen ze later redelijk opgetogen tussen alle gillende kinderen door.

De volgende keer neem ik een kind mee. Ik wil ook zo’n slurper…

Wat is er zo leuk aan brieven schrijven?

 En dan bedoel ik een “echte” brief, op papier. Een rare vraag misschien, want tot de komst van email schreef ik regelmatig brieven en ik vind het altijd leuk om een kaartje te krijgen. Zeker als er meer tekst op staat dan “hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag”. Maar die vraag kwam in me op toen ik op Museum2.0 een stuk las over het succes van tentoonstellingen waarbij mensen brieven kunnen schrijven als onderdeel van of reactie op de tentoonstelling.

Zo organiseerde de National Library of Scotland een tentoonstelling over de 19e eeuwse uitgever John Murray waarin brieven een grote rol speelden. Bezoekers kregen de mogelijkheid om een brief aan Murray te schrijven en daar werd massaal gebruik van gemaakt. Tot verrassing van de samenstellers overigens, want die hadden beloofd dat iedereen een reactie terug zou krijgen.

 Deze foto is afkomstig van een tentoonstelling over Jack Kerouac in het Lowell National Park waar bezoekers op een typemachine (van Kerouac zelf) een reactie konden achterlaten. Dat leverde in een half jaar 12.000 reacties op en die gingen meestal verder dan alleen “awesome book”.

De schrijver van dit stuk vraagt zich af hoe het komt dat dit zo aanslaat. Ze heeft er zelf een aantal verklaringen voor: het dwingt mensen om even rust te nemen, het z0rgt voor meer aandacht en verbinding met de tentoonstelling en het brengt een (imaginair) gesprek op gang. 

Ik weet niet of dit nou zulke harde conclusies zijn want ze baseert het op maar drie voorbeelden maar ik vind het een mooi verhaal.  En ik probeer iets te bedenken waarin bibliotheken dit kunnen toepassen want al die redenen sluiten zo prachtig aan bij waar we ons mee bezig houden. Ontmoeting en verdieping en verhalen. Dit lijkt me een mooie manier om mensen verhalen te laten vertellen. En dan niet door ergens een bureautje met een pen neer te zetten, maar die les leren we hier ook: het moet er wel mooi uitzien en onderdeel zijn van een grotere ervaring. Maar dan krijg je ook wat.

Kunst in het museum en de bibliotheek?

Marta Herford

Net terug van een paar dagen Duitsland om een aantal bijzondere musea te bezoeken die al langer op mijn lijstje stonden.

Afgelopen dinsdag was ik in Herford, in het Museum Marta, gevestigd in een spectaculair gebouw van architect Frank Gehry. Midden in de aula achter de entree stonden drie vitrines vol met schaalmodellen van kevers (de auto) zoals je dat ook vaak in bibliotheken ziet. En inderdaad, ook hier mochten mensen uit de omgeving hun privé verzameling tonen. Maar het museum pakte dat een stuk professioneler aan dan de meeste bibliotheken. Om te beginnen werd heel duidelijk gemaakt waarom ze het deden: niet ter decoratie maar om de link te leggen tussen de locale gemeenschap en de lopende tentoonstelling in het museum. Die tentoonstelling bevat een keuze uit de eigen verzameling van het museum en onder de noemer Herforder Leidenschaften stelt het museum tijdens de zomerperiode daarom zijn vitrines beschikbaar voor andere verzamelingen om zo de passie en de verzamelwoede in de regio te laten zien. Het museum wil hiermee andere “schatten” dan alleen kunstschatten voor het voetlicht brengen en de discussie rondom kunst op gang brengen. De verzameling staat er een week: van dinsdag tot en met zondag en elke tentoonstelling wordt geopend met een gesprek met de verzamelaar, geleid door iemand van museum. 

De verzameling kevers bleek van Dr. med. Dieter Bartmann te zijn, een plaatselijke huisarts die zijn autootjes ook al tentoonstelt in zijn wachtkamer.  Om 5 uur stroomde de aula vol, er werden in allerijl stoeltjes bijgeschoven en in totaal zo’n 80 mensen luisterden vol interesse naar de dokter die vertelde waar zijn passie voor VW kevers vandaan kwam. Dr. Bartmann herkende een aantal patiënten in de zaal maar ik kreeg toch stellig de indruk dat er ook veel mensen kwamen uit interesse voor het onderwerp en niet alleen uit nieuwsgierigheid naar “de dokter”. Ik weet niet of de curatoren van het museum een strenge selectie hebben toegepast of dat ze iedereen hebben toegelaten die zich heeft aangemeld maar de verzamelingen variëren van telefoontoestellen tot citruspapiertjes en badkamers uit poppenhuizen.

Kunnen we een voorbeeld aan nemen: ik heb bij bibliotheken toch vaak de indruk dat die vitrines er staan als goedkope decoratie en als een gemakkelijke invulling van het kunstzinnige aspect van de bibliotheek.  

PS. Op de foto zie je de kever van de dokter geparkeerd staan voor de ingang van het museum.

get_footer() ?>