Getatoeëerde bibliothecarissen
De Rhode Island Library Association (RILA) heeft een kalender gemaakt met daarin 12 getatoeëerde bibliothecarissen uit de regio. Het doel van die kalender vind ik nogal vaag, iets met bewustwording en het doorbreken van vooroordelen. Maar Amerikanen kunnen de dingen altijd prachtig verwoorden: Libraries are unique as they simultaneously foster the preservation of histories and traditions, while fighting censorship and fostering cutting-edge learning environments. Likewise, tattoos can also represent the preservation of history and resistance of the norm.
Ik vond het een origineel idee, maar zo origineel blijkt het helemaal niet te zijn, in 2009 verscheen al Tattooed Ladies of TLA, een kalender vol Texaanse, getatoeëerde bibliothecaresses. En vorig jaar heeft een stel jeugdbibliothecarissen uit Massachusetts een kalender gemaakt. Blijkbaar hebben we een groot aantal getatoeëerde collega’s in de Verenigde Staten, inclusief getatoeëerde archivarissen.
De tatoeages van de bibliothecarissen op de kalenders zijn niet specifiek des bibliotheeks, anders dan die in het project Brand yourself a Librarian. Ze zijn ook niet persé literair, dat zijn bibliothecarissen immers ook niet altijd. Ik vind het zelf overigens wel heel fascinerend, die literaire tatoeages, er zijn hele verzamelingen van te vinden op internet en er is zelfs een boek over verschenen. Zelf heb ik nooit enige behoefte gevoeld om een tatoeage te laten zetten, al heb ik bij het project waarbij Henk Schiffmacher probeerde om het hele Wilhelmus woord voor woord te tatoeëren wel even getwijfeld.
Ik heb een heel dubbel gevoel bij acties als die kalender: prima dat er mensen zijn die zich willen laten tatoeëren, maar val mij er niet mee lastig. En altijd maar weer dat laten zien dat we echt niet saai zijn begint ook een beetje te vervelen. Aan de andere kant: extra aandacht voor bibliotheken en bibliothecarissen is altijd goed. Al vraag ik me wel af wie die kalenders kopen: waarschijnlijk voornamelijk bibliothecarissen en hun familieleden.
Hoe zit het eigenlijk in Nederland? Hoeveel collega’s met tatoeages hebben we hier? Amerikaanse bibliothecarissen zijn in het algemeen veel militanter en veel uitgesprokener over nut en noodzaak van ons vak en ze getuigen er ook veel nadrukkelijker van dan wij. Misschien een mooie nieuwe rubriek voor Bibliotheekblad: het verhaal achter de tattoo? Zouden er überhaupt genoeg getatoeëerde bibliothecarissen zijn om een serie van te maken? Ik ken er niet een, voor zover ik weet. Maar wie weet wat er onder al die keurige huisstijl-outfitjes zit?
Recente reacties