Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

strandbibliotheek

All of the posts under the "strandbibliotheek" tag.

Lezen op het strand, Franse strandbibliotheken

Vorige week was ik Normandië, op vakantie. In ons hotel vond ik een folder van Lire à la plage, de Franse versie van de strandbibliotheek.  (Voor wie zich afvraagt wat ik met strandbibliotheken heb is hier een linkje naar hoe dat ooit begon) In Nederland zijn de meeste strandbibliotheken weer verdwenen, alleen Makkum houdt dapper stand, dus ik was aangenaam verrast dat ze in Frankrijk nog steeds bestaan. Al sinds 2006 zijn ze daar bezig. Ik heb er veel foto’s van gezien maar weinig over gehoord dus ik wilde er nu graag eens een in het echt zien.

Zelfs als ik niet gewaarschuwd was door die folder had ik de bibliotheek op de boulevard van Étretat waarschijnlijk snel gevonden, want het stond op een tamelijk prominente plek. Zoals dat hoort. En het was zeer herkenbaar, niet alleen omdat er met grote letters Lire à la plage op stond maar ook vanwege de herkenbare kleuren. In tegenstelling tot “onze” strandbibliotheken hebben ze er in Frankrijk voor gekozen om alle bibliotheken er precies hetzelfde uit te laten zien. En als ik het filmpje zo bekijk geldt dat niet alleen voor de buitenkant (allemaal precies dezelfde huisjes, met allemaal rechts van de ingang een leesterras met precies dezelfde strandstoelen) maar ook voor de binnenkant. Want die in Étretat zag er van binnen precies zo uit als die hierboven. Die eenheid komt waarschijnlijk (ook) omdat het één groot project is, van het departement Seine-Maritime dus ik ga er van uit dat alles gewoon centraal geregeld wordt. Wat me opviel is dat ze zichzelf geen bibliotheek noemen. De collectie bestaat ook niet uit bibliotheekboeken maar uit niet-ingewerkte winkelexemplaren en er is niets dat lijkt op een uitleensysteem. Het meisje dat de “bibliotheek” beheerde reageerde dan ook heel verbaasd op mijn vraag of ze met de plaatselijke bibliotheek samenwerkten. “Nee, we zijn van het departement. We hebben niets met de bibliotheek te maken.” Een paar klikken op het internet leert dat er in het verleden wel degelijk werd samengewerkt met gemeentelijke bibliotheken, maar dat was ongetwijfeld vóór de tijd van deze (neem ik aan) werk-studente. Die vertelde dat ze elke dag open zijn, van 14 tot 19 uur. Ook als het slecht weer is.

Er worden mondjesmaat activiteiten georganiseerd, voornamelijk gericht op lezen en taal. Het leek allemaal tamelijk simpel: een leuk huisje met (1000) boeken en een gezellig terras. Zet de deur maar open en ga je gang. Niks ingewikkelds of hoogdravends, gewoon: lezen. Op het strand. Want daar gaat het om, bij Lire à la plage.

PS. Ook als je Frans niet al te best is: kijk het filmpje toch maar. Is leuk. En de plaatjes zeggen genoeg.

9 jaar strandbibliotheek

“De gedeputeerde van Zuid-Holland wil bibliotheken op het strand. Wat vind jij daar van?” Mijn directeur hing grijnzend tegen de vensterbank. Zonder er lang over na te denken zei ik: “Wat een goed idee!”. “Mooi, dan mag jij het gaan regelen. Het moet deze zomer nog open en ze hebben al drie bibliotheken gevonden die willen meedoen.”  Hij stoof mijn kamer weer uit. En dus zat ik een week of drie later op het Provinciehuis in Den Haag namens ProBiblio als hoofd van de afdeling bibliobussen in een grote vergaderzaal voor een eerste bespreking. Dat is alweer negen jaar geleden.

De toenmalige gedeputeerde was niet alleen verantwoordelijk voor bibliotheekzaken, maar ook voor de kust en voor toerisme. Met het maken van bibliotheken op het strand wilde hij een aantal van zijn portefeuilleonderdelen combineren en dus was er een breed scala van organisaties uitgenodigd om mee te denken over het onderwerp. Heel leerzaam maar ook heel erg onhandig, want iedereen had wel een mening over een bibliotheek op het strand. De VVV-kantoren vonden het een belachelijk idee, die zagen de bibliotheek als regelrechte concurrent bij het verstrekken van informatie. Behalve de dame van de VVV Hoek van Holland, die was laaiend enthousiast over onze komst. Andere organisaties vroegen zich hardop af wat de bibliotheek te zoeken had op het strand “want wie leest er nou nog?” en sommige mensen waren alleen maar naar die bijeenkomst gekomen om de kat uit de boom te kijken en lieten daarna nooit meer iets van zich horen. Maar op die eerste bijeenkomst leerden wij als bibliotheken al heel veel: het belangrijkste was dat je op het strand aan nog strengere regels gebonden bent dan op straat. Iets waar ik nog nooit zo bij had stil gestaan. Provincie, gemeente, Rijkswaterstaat: iedereen heeft zo zijn eigen regels waar je rekening mee moet houden. Flyeren op het strand mag niet. Nooit. Niet in Zuid-Holland in elk geval. In verband met vervuiling. Auto’s of andere voertuigen op het strand mag bijna nooit, dus het idee om met een karretje langs de vloedlijn te gaan rijden en boeken uit te delen viel meteen af. Helaas. Lijkt me geweldig om dat ooit nog eens te gaan doen.

Maar we leerden dus veel, niet alleen tijdens die eerste bijeenkomst, maar in het hele proces van het maken van de strandbibliotheek. We verdiepten ons in tijdelijke huisvesting en we legden nieuwe contacten in voor ons compleet nieuwe werelden. We gingen nadrukkelijk niet alleen boeken uitlenen maar ook activiteiten organiseren want we wilden graag laten zien dat de bibliotheek meer is dan alleen maar een uitleenfabriek. Gaande het seizoen leerden we ook dat elk strand anders is, met een eigen publiek. Dat wat in Katwijk een succes werd in Scheveningen totaal niet liep. En dat het dus geen zin had om een format te verzinnen maar dat we alleen de grote lijnen moesten vastleggen. We probeerden wat uit en leerden van elkaars ervaringen.

Dat eerste jaar was een heel spannend jaar, waarin we als bibliotheken veel hebben moeten knokken. Soms met elkaar maar vooral met de mensen van de provincie. Die hadden zo hun eigen ideeën over een strandbibliotheek en stelden vaak strakke eisen, zeker op het gebied van resultaten. Begrijpelijk, want het hele project werd betaald met provinciaal geld en als het zou mislukken (omdat bijvoorbeeld alle boeken gejat zouden worden) zou het heel makkelijk zijn om het idee af te branden. We zagen de krantenkoppen al voor ons: “Provincie gooit bibliotheeksubsidie in het water”. Maar toen in een vergadering met 6 bibliotheekmensen en 9 provinciemensen, waaronder medewerkers van 3 verschillende provinciale communicatieafdelingen, de persoonlijk assistent van de gedeputeerde opmerkte dat wij misschien onze boeken konden plastificeren om ervoor te zorgen dat ze niet smerig werden op het strand was de maat wel een beetje vol. En was ik heel blij dat Hanke Roos van de DOB zeer tactisch maar beslist duidelijk maakte dat ze de boeken met een gerust hart aan ons konden overlaten. Aan de andere kant zorgden al die communicatiemensen er wel voor dat er een prachtig logo werd ontworpen voor de strandbibliotheken en dat Jules Deelder een speciaal gedicht schreef ter gelegenheid van de opening.

Op het idee van een strandbibliotheek werd in dat eerste jaar niet door iedereen positief gereageerd, to put it mildly. We hebben ons de blaren op de tong gepraat: “Ja hoor, die boeken komen heus wel terug.” “Nee hoor, dat zal vast wel meevallen, met dat zand tussen de boeken.” “Ja natuurlijk willen mensen wel lezen op het strand. Dat doen ze nu toch ook?” Daardoor smaakte het succes van de strandbibliotheek extra zoet. Veel aandacht van de pers, enthousiaste reacties van bezoekers en een mailtje uit Friesland, dat ze volgend jaar ook graag een strandbibliotheek wilden. Het aantal strandbibliotheken werd in de jaren daarna uitgebreid: niet meer alleen in Zuid-Holland, maar ook in Noord-Holland en die ene in Makkum dus. We legden nieuwe contacten, vonden bedrijven die ons wilden sponsoren en werden door onze omgeving opeens met hele andere ogen bekeken. Reageerden in sommige gemeentes de strandtentexploitanten in eerste instantie ronduit negatief op onze komst, het jaar daarop waren ze boos op de gemeente omdat die de bibliotheek niet hadden uitgenodigd voor een vergadering over het nieuwe strandseizoen.

Jammer genoeg hielden de provinciale subsidies (waarvan vanaf het begin duidelijk was dat ze tijdelijk waren) op rond de tijd dat de grote bezuinigingen bij de gemeentes toesloegen. Dus van de 15 strandbibliotheken uit de hoogtijdagen zijn op dit moment alleen die in IJmuiden en Makkum nog open. Zonde. Maar we hebben er veel lol mee gehad. We hebben veel gespeeld en er veel van geleerd. Bibliotheken ontwikkelden een nieuw soort zelfbewustzijn binnen hun gemeente en dankzij het succes van de strandbibliotheek zijn we gaan nadenken over andere vormen van bibliotheekwerk. Dat leidde onder andere tot de Bibliotheek op het station en de Airport Library. Echt wel bibliotheekvernieuwing dus. We zijn nu bijna tien jaar verder, hoog tijd voor weer een ander groot idee.

Redding van de strandbibliotheek van Katwijk?

De bibliotheek van Katwijk was een van de drie bibliotheken in Zuid-Holland die het 8 jaar geleden aandurfden om een strandbibliotheek te beginnen. Samen met de bibliotheken van Den Haag en Rotterdam hebben ze het pad geëffend voor de reeks van strandbibliotheken een paar jaar later langs de hele Hollandse kust. Ik was er bij dat eerste jaar, dus ik weet uit de eerste hand hoeveel strijd we hebben moeten leveren met alle betweters langs de lijn en alle sceptici in eigen huis. Maar we hebben het gehaald, de strandbibliotheken werden een succes. En die van Katwijk misschien wel het meest.

Niet met spectaculaire acties maar door consequent te doen waar de strandbibliotheken voor bedoeld waren: leesbevordering en bibliotheek promotie. Ze deden niet te moeilijk, werkten hard en bleven enthousiast. Dat enthousiasme werkte zo aanstekelijk dat toen de provinciale subsidie na 4 jaar ophield, de gemeente het overnam.

Maar daaraan komt helaas een einde, ook de gemeente Katwijk gaat bezuinigen. De bibliotheek heef actie gevoerd om sluiting tegen te gaan, maar dat was helaas tevergeefs. Op het laatste nippertje is er nu opeens een petitie gestart, buiten medeweten van de bibliotheek. En dat zijn toch altijd de mooiste acties.

Daarom doe ik bij deze ook maar even een oproep om de petitie tegen het sluiten van de bibliotheek te tekenen. Al is het maar omdat het een initiatief van Dirk Kuyt is. Althans zo lijkt het…

En wie nog overtuigd moet worden van de lol van de strandbibliotheek kan hier een filmpje bekijken waar Ineke Blom het nog eens uitlegt. Want zeg nou zelf, het is toch prachtig, zo’n bibliotheek op het strand? Vraag het de mensen in Makkum maar.

Hoe is het eigenlijk afgelopen met de strandbibliotheken?

 Twee jaar geleden was ik formeel voor het laatst betrokken bij de strandbibliotheken, toen stopte de subsidie vanuit de provincie Zuid-Holland en was mijn rol als projectleider uitgespeeld. Maar omdat ’t toch een beetje mijn kindjes waren heb ik ze van een afstandje wel steeds in de gaten gehouden.

Nu ik in de Bollenstreek werk is die afstand weer wat kleiner, want wij hebben onze eigen strandbibliotheek in Noordwijk. En om het overzicht van hoe het met de strandbibliotheken gaat daar maar te beginnen: vorig jaar kregen we nog subsidie van de gemeente omdat die het zo’n mooi project vond, maar dit jaar helaas niet meer. Dat zou het einde van de strandbibliotheek zijn geweest, ware het niet dat we benaderd werden door een strandtenthouder met de vraag of hij de bibliotheek geen onderdak kon bieden. In ruil voor het lenen van onze collectie betaalt het Strandpaviljoen de kosten van een activiteit van ons op het strand. Onze oude buurman op het strand heeft (op verzoek) ook een kastje met boeken gekregen, want de dames van die strandtent misten ons wel zeiden ze.

In Den Haag hebben ze een soortgelijke constructie gemaakt: daar is de strand-bibliotheek ondergebracht in het Atlantic Hotel op de boulevard in Kijkduin. Een gedeelte van de collectie staat in de bar en een ander deel staat buiten op het terras.

In Wassenaar heeft de bibliotheek dit jaar voor de tweede keer samengewerkt met Dol-fijn kinderopvang die tijdens de zomervakantie Kids-Beach-Club Dol-Fijn Aan Zee organiseerde. Een boekje lezen gecombineerd met knutselen of kinderyoga.

De strandbibliotheek in Katwijk heeft wel een eigen gebouwtje: in het DunaAtelier op het strand is bij de bouw al ruimte vrijgehouden voor de bibliotheek. De toekomst van de Katwijkse strandbibliotheek lijkt daarmee verzekerd.

In IJmuiden hebben ze van begin af aan een spectaculaire houten woonwagen gebruikt als strandbieb en die heeft dit jaar ook weer op het strand gestaan. In dit filmpje zie je niet alleen hoe leuk die wagen was maar wordt ook nog eens goed uitgelegd waarom het zo belangrijk is dat kinderen tijdens de zomervakantie blijven lezen.

En ook in Makkum was er dit jaar weer een strandbibliotheek. Deze Friese strandbibliotheek heeft altijd een bijzondere positie ingenomen tussen alle Hollandse bibliotheken maar Makkum doet nog vrolijk mee.

Dit jaar waren er dus 6 strandbibliotheken in Nederland. In 2008 (het hoogtij-jaar) waren dat er 14. Niet eens zo’n slechte score vind ik, vooral als je ziet wat de strandbibliotheken verder nog hebben opgeleverd: veel positieve publiciteit, verbetering van het imago binnen de gemeente en ruimte om te experimenteren. En niet onbelangrijk: de strandbibliotheek was de aanleiding voor het ontstaan van de Airport Library en de Bibliotheek op het station. De aanleiding en het breekijzer, want in alle gesprekken die we voerden met externe partijen verwezen we naar de strandbibliotheek om te bewijzen dat we zoiets geks echt wel konden organiseren.

De meeste strandbibliotheken zijn alweer dicht, ze waren open in juli en augustus: tijdens de schoolvakantie. In Noordwijk en Kijkduin blijven ze nog even open, want de horeca die als huisbaas fungeert is ook nog open. Het is een bedroevend slecht strandseizoen geweest dus het gebruik van de bibliotheken zal wel navenant zijn. Ben blij dat ik dit jaar geen evaluatie voor de provincie hoef te schrijven….

De strandbibliotheek krijgt internationale aandacht!

Opening strandbibliotheek Hoek van Holland

Het nieuwste nummer van het OCLC magazine Next Space is een themanummer over Outreach. Over hoe bibliotheken op een nieuwe manier hun klanten opzoeken. Als voorbeelden wordt naast de bibliotheek van de Universiteit van Santa Barbara en de openbare bibliotheek van Johnson County, Kansas (van die mooie literaire vrachtwagens) de strandbibliotheek genoemd.

Wat zeg ik: genoemd? Beschreven! Enigszins verbaasd zelfs. Deze zomer heb ik een vrolijke mailwisseling gehad met de hoofdredacteur van het blad en dit is dus het resultaat. Ik vind het erg leuk, zit te glimmen van trots achter mijn pc…

Het artikel staat overigens in zijn geheel online, met zelfs meer foto’s dan in de papieren versie.

Vernieuwing in de Strandbibliotheek

koningsmantel

Het strand bibliotheek seizoen is in volle gang. Het rare Hollandse zomerweer zorgt voor een wisselende hoeveelheid bezoekers maar de cijfers zijn in elk geval beter dan vorig jaar toen we die hele treurige, natte zomer hadden.

Dit jaar hebben we gefocust op een paar grote activiteiten zodat die alle aandacht krijgen en we er iets spectaculairs van kunnen maken. Uit een brainstormsessie kwamen de volgende drie activiteiten: de Schrijvers aan zee, de Wandelende Verhalenmantels en de Nieuwsgierigmakende kisten.

Bij de schrijvers aan zee krijgt elke strandbibliotheek een schrijver “in residence”, hij komt drie dagen logeren, draait mee in de uitlening en in overleg met de schrijver worden allerlei activiteiten georganiseerd. Vorige week donderdag beten Koos Meinderts en Lydia Rood het spits af en op dit moment zit Ronald Giphart in de strandbibliotheek in Monster en Annejet van der Zijl in Scheveningen. Het weer wilde de afgelopen week niet erg meewerken dus de bezoekersaantallen zijn niet erg spectaculair maar iedereen is enthousiast en over aandacht van de pers hebben we niet te klagen. Ook de schrijvers zijn enthousiast, die houden op ons verzoek een weblog bij. Mijn favoriete verhaal tot nu toe is de brief van Koos Meinderts aan Koningin Wilhelmina.

De Wandelende verhalenmantels zijn ontstaan omdat we merkten dat het succes  van de strandbibliotheek erg afhankelijk is van de locatie: in Katwijk kun je maar op twee plekken vanaf de boulevard het strand op en bij een van die twee plekken staat de strandbibliotheek. De helft van alle mensen op het strand heeft de bibliotheek dus gezien, en dat zie je terug in de bezoekersaantallen.  In het verleden hebben we al eens mensen het strand op gestuurd om te werven maar omdat je er niet mag flyeren en we ook wel graag iets creatievers wilden organiseren kwamen we uit op verhalenvertellers die (met boeken) de mensen op het strand opzoeken. We hebben twee kunstenaars, Moniek Spaans en Nienke Jansen, gevraagd om iets te maken waarmee acteurs op pad zouden kunnen en zij bedachten de verhalenmantels. Er zijn vier mantels gemaakt met de titels Mantel der liefde, Koningsmantel, Van viswijven en zeemeerminnen en de Onzichtbaarheidsmantel. Er zijn ook vier acteurs en elke acteur heeft zijn eigen mantel. In die mantel zitten boeken en verhalen (letterlijk en figuurlijk) waarmee hij op het strand vertelt en voorleest en en passent reclame voor de bibliotheek maakt. Ook hier weer veel enthousiast reacties.

schatkistDe Nieuwsgierigmakende kisten zijn kisten die de aandacht moeten trekken en een verrassende inhoud hebben. Elke bibliotheek heeft er twee: een voor volwassenen en een voor kinderen.  De foto’s zijn overigens afkomstig van de Strandbibliotheek in Brouwersdam, hier vindt je er nog meer. Bedankt Gerdie…

Het strandbibliotheekseizoen is weer geopend

Opening Hvh gedeputeerde

Afgelopen vrijdag (3 juli) is met de opening van de Strandbibliotheek in Hoek van Holland het strandbibliotheekseizoen weer geopend. De voorzitter van de deelgemeente verrichtte de openingshandeling na een paar officiële toespraakjes. Niet teveel en niet te officieel want dat past niet bij het karakter van de strandbibliotheek. Op de foto zie je de gedeputeerde van Zuid-Holland met in zijn hand het boekje Op blote voeten naar de bieb. Dat boek gaf hij aan de stadsdeelvoorzitter (naast hem) en daarmee droeg hij de verantwoordelijkheid symbolisch over van de provincie naar de gemeente. Dit jaar is het namelijk het laatste jaar dat de Provincie Zuid-Holland de strandbibliotheken subsidieert en daarmee is het ook het laatste jaar dat ProBiblio de coördinatie heeft. Heel logisch en begrijpelijk maar wel jammer want het is een heel leuk project. Iedereen wordt er vrolijk van en dat is altijd prettig.

In de afgelopen jaren hebben we niet alleen boeken uitgeleend maar ook  een heleboel activiteiten georganiseerd: variërend van piratenspellen en workshops over de zee tot yogalessen en gedichtenwedstrijden. Daarnaast hebben we  ook met een aantal dingen geëxperimenteerd op het strand: het uitlenen van (voorgeprogrammeerde) IPods, luisterstoelen, het uitlenen van E-books en Wii-feesten op het strand. Dit jaar hebben we een paar nieuwe, cultureel literaire activiteiten bedacht zoals de Wandelende verhalenmantels (acteurs die in speciaal ontworpen literaire mantels op het strand verhalen vertellen en improviseren), Schrijvers aan zee (elke strandbibliotheek krijgt drie dagen lang een schrijver in residence) en de Schatkisten (die zijn een verrassing).

Ik kom er binnenkort op deze plaats op terug.

Op blote voeten naar de bieb

omslag-op-blote-voeten

 

 

 

 

 Het strand-bibliotheek-seizoen werd afgelopen dinsdag geopend met de presentatie van het boek Op blote voeten naar de bieb. In een strandtent in Zandvoort werd het boek over vier jaar ervaringen met strandbibliotheken overhandigd aan de wethouder van Zandvoort. Bij het boek is ook een USB-stick gemaakt voor alle deelnemende bibliotheken met daarop alle gegevens die ze nodig hebben om het volgend jaar zelf te doen.

Het is een mooi boek geworden met foto’s van alle 15 strandbibliotheken die er vorig jaar waren (inclusief Makkum) en interviews met betrokkenen: o.a. met de filiaalchef van de Albert Heijn uit Egmond die de plaatselijke strandbibliotheek sponsorde.

Het feestje bij de boekpresentatie was een groot succes, daarbij werden we wel geholpen door het fantastische weer. Stralend zonnetje, het strand, vrolijke collega’s en geweldige hapjes. Iedereen kreeg weer zin in het nieuwe seizoen.

De provincie Zuid-Holland subsidieert de strandbibliotheken dit jaar voor het laatst, Noord-Holland doet het dit jaar al niet meer. Jammer, maar wel begrijpelijk want de subsidie kwam uit het vernieuwingsgeld van de provincie en na 5 jaar kun je niet meer met goed fatsoen volhouden dat het nog steeds vernieuwend is. Er wordt vanuit het vak nog steeds kritisch naar de Strandbibliotheken gekeken maar als ik zie wat het heeft opgeleverd aan goodwill bij het publiek en de politiek en wat het teweeg heeft gebracht in de contacten en de mentaliteit van bibliotheekmedewerkers ben ik er nog steeds heel tevreden over.

Op 3 juli a.s. wordt de Strandbibliotheek voor de laatste keer geopend door de gedeputeerde. We zijn druk bezig met de voorbereidingen, dit laatste seizoen komen we met een paar hele bijzondere projecten, daarover de komende maanden meer. Nu eerst hopen op een mooie zomer.

Wat de mensen willen

andre-rieu-hasseltGisteravond kwam ik al zappend twee keer in een tv-gesprek terecht over “wat de mensen willen”. Eerst bij Netwerk dat een portret had gemaakt over André Rieu (ik vraag me af of er nog iets nieuws te vertellen is over iemand die zoveel real life soaps heeft gemaakt over zijn eigen werk maar dat terzijde) en daarna in het nieuwe tv-programma van Raoul Heertje.

André Rieu zei over zichzelf dat hij precies wist wat de mensen willen en Raoul Heertje riep enigszins wanhopig uit dat hij geen idee had wat de mensen willen maar dat hij een programma wilde maken dat hij zelf leuk vond. En dat ie maar hoopte dat andere mensen dat ook leuk vonden.

Dat laatste klinkt heel sympathiek maar toch kriebelt dat een beetje. Waarom maakt ie dat programma dan? Volgens mij zijn er maar een paar redenen om met je kop op tv te gaan: je wil amuseren of je hebt iets te vertellen. Als je wil amuseren moet je enigszins weten waarmee je je publiek kunt amuseren en dat wil hij blijkbaar niet. Als je iets te vertellen hebt (als je wil evangeliseren) hoef je niet te weten wat de mensen leuk vinden, dan moet je je verhaal zo duidelijk mogelijk vertellen. Als ie dat wil, waarom zegt ie dat dan niet? 

Het knappe van André Rieu is dat hij precies weet wat de mensen leuk vinden en dat hij dat zelf ook heel erg leuk vindt. Waarschijnlijk luistert hij thuis ook wel eens naar heel andere muziek, maar hij vindt het volgens mij echt geweldig om voor zo’n vol stadion wéér een wals in te zetten. En dat  zorgt voor zijn succes. Hij vindt die pastelkleurige jurken van die dames in zijn orkest écht prachtig, en die dames vinden dat zelf waarschijnlijk ook. Nou ja, misschien niet prachtig, maar ze hebben er in elk geval geen hekel aan. Rieu zorgt heel goed voor zijn medewerkers, de orkestleden werken graag voor hem. En dat is slim want Rieu realiseert zich dat hij zonder zijn orkest veel minder succes zou hebben.

Hebben de bibliotheken een André Rieu? Dat wil zeggen iemand die weet wat de mensen willen? Wij hebben een rapport. Maar dat zegt hoe mensen zich gedragen: waar ze hun kleren kopen en wat ze lenen in de bibliotheek. Dat is niet hetzelfde als wat ze willen. Misschien zouden ze ook nog wel hele andere dingen in de bibliotheek doen als dat mogelijk was. Dat los je volgens mij niet op door marktonderzoek te doen want dan vraag je naar de bekende weg. Ik weet zeker dat als André Rieu aan de bezoekers van zijn concerten zou hebben gevraagd wat ze volgend jaar zouden willen, dat er dan niemand zou hebben geantwoord dat ze graag een kopie van Schönbrunn zouden willen zien. Rieu heeft dat zelf bedacht, gebouwd en er de wereld mee veroverd.

Dat mis ik in onze branche: een beetje visionair denken. En als er een initiatief genomen wordt om eens buiten de gebaande paden te gaan dan is er meteen zoveel gezeur en kinnesinne. Dat ik de Strandbibliotheek na 4 jaar nog steeds moet verdedigen tegenover vakgenoten stemt me wel eens treurig. Vooral omdat (bijna) alle niet-vakgenoten die ik hier over spreek enthousiast zijn, ook als ze hem niet kennen. Wij  blijven toch een beetje experimenteren op de vierkante centimeter: een nieuw collectiebeleid, een andere presentatie, een nieuwe inrichting. Waarmee ik niks negatiefs wil zeggen over deze initiatieven, je moet ergens beginnen en dit zijn mooie stappen in de goede richting. Maar het zijn zulke kleine stapjes. Ik zou zo graag eens iets groots en meeslepends doen: Schönbrunn bouwen!  

Maar dan had ik waarschijnlijk een ander vak moeten kiezen. Bibliothecarissen zijn niet zo avontuurlijk. Want het is natuurlijk wel belastinggeld waar we mee te maken hebben en dat moet goed besteed worden. Dat weet ik wel. Maar ik blijf toch stiekem hopen op iets visionairs….

Nog een strandbibliotheek

 

 

 

 

 

Een hoedje in de branding….

Eén keer een minster op bezoek en je haalt meteen de voorpagina van de Telegraaf. Daar kan toch geen CPNB campagne tegenop lijkt me.

Bij de opening van de strandbibliotheek van Wassenaar dook afgelopen vrijdag minister Plasterk op. Hij zei niet zo heel erg veel (behalve dingen als “goh, wat een gezellige boel hier”) maar wel dat hij een bibliotheek op het strand zo’n goed idee vond “Want als Mohammed niet naar de berg komt breng je de berg gewoon naar Mohammed”. Een waarheid als een koe, maar die had ik nog niet zelf verzonnen.

get_footer() ?>