Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

Roermond

All of the posts under the "Roermond" tag.

Toen het water kwam

Roerkade, 16 juli 2021

“We moeten het over de borrel hebben” zei Michelle maandagochtend. “Over de personeelsborrel, want het gaat regenen.” Het was de eerste dag na mijn vakantie en ik had net verteld over het enigszins teleurstellende weer dat ik had gehad. Die personeelsborrel stond gepland voor donderdag. Om te vieren dat het eindelijk weer mocht, met meer mensen bij elkaar komen en iets gezelligs doen. En om de Coronaperiode af te sluiten. Het jaarlijkse personeelsetentje was niet doorgegaan, de Nieuwjaarsborrel niet en ook van collega’s met een nieuwe baan hadden we op aangepaste wijze afscheid genomen, dus we hadden er zin in om weer eens iets gezamenlijks te doen. Vanwege de zomer (en ok, ook vanwege corona) zochten we iets in de buitenlucht maar alle strandtenten hadden het druk dus we hadden een dakterras geregeld. Voor wie zich verbaasd over die strandtenten: de Maasplassen bij Roermond vormen een bekend watersportgebied dus je kunt hier leuk aan het water zitten. Het werd het dakterras van een hotel, met uitzicht op de Roer en een bar en een barbecue. Daar verheugde ik me op maar volgens Michelle konden we het beter afzeggen omdat het ging regenen. “Kom op! Het is Juli! We zijn toch niet van suiker? Een paar druppels kunnen we toch wel hebben?” Maar Michelle hield vol en na bestudering van diverse weerwebsites moest ik haar gelijk geven. De regen zou dinsdag beginnen en vrijdag pas weer ophouden en aangezien het dakterras in kwestie geen binnenruimte had hebben we de borrel maar afgezegd.

Daarna maakten we ons in eerste instantie eigenlijk alleen maar zorgen over ons dak, want we hebben de afgelopen jaren een aantal lekkages gehad. Zouden de reparaties afdoende zijn of zitten er nieuwe zwakke plekken in het dak? Dinsdag ging het inderdaad regenen: motregen en slagregens wisselden elkaar af maar gelukkig hield ons dak het vol. En toen waren daar opeens die beelden uit Valkenburg van ondergelopen straten en drijvende auto’s. Ongekend, dit waren beelden die ik alleen uit het journaal kende van verre buitenlanden. Woensdag kwamen de eerste berichten over het hoogwater dat verwacht werd in de Roer, die vlak bij het centrum van Roermond de Maas instroomt maar ik kon me er nog steeds niet veel bij voorstellen. Op donderdagmiddag was ik even bij de Maas: die stond niet opvallend hoog maar stroomde wel ontzettend snel. Zulke sterke stroming had ik nog nooit gezien. En ok, het water in de Roer stond wel echt heel erg hoog. Twee uur later kwam het bericht dat delen van de stad geevacueerd moesten worden omdat er veel water onderweg was. Daarna werd het opeens spannend: de Maas trad buiten zijn oevers en de Maasplassen stroomden over zodat er één grote, aaneengesloten watervlakte ontstond.

Gelukkig is het hier allemaal goed afgelopen, en dan bedoel ik dat we niet zulke dramatische taferelen hadden als langs de Geul. Bewoners zijn inmiddels weer terug naar hun huizen en als straks al het water bij de Maasplassen weer gezakt is zullen we zien hoeveel schade er is veroorzaakt. Het water is de binnenstad niet in geweest, dus de bibliotheek is droog gebleven. Het enige wat we er van gemerkt hebben is dat de afgelopen dagen steeds meer wegen richting het centrum werden afgesloten zodat het voor collega’s die niet in Roermond wonen lastig werd om de bibliotheek te bereiken en de auto te parkeren. Maar wij mogen in onze handjes knijpen dat het daarbij gebleven is. De collega’s uit Valkenburg zagen op het journaal hun bibliotheek omringd door water maar gelukkig is het water daar niet verder gekomen dan de kelder. Terugkijkend verbaas ik me vooral over hoe snel alles gegaan is. Hoe snel het water kwam en hoe snel daarna alles ging.

Aanstaande donderdag hebben we onze uitgestelde personeelsborrel. Op dat dakterras. De voorspelling is 24 graden en 0% kans op regen. Ik denk dat ik daar extra hard van ga genieten.

In de stembus

Afgelopen woensdag was ik vrijwilliger op de Stembus. Ik had me in het najaar aangemeld als vrijwilliger voor het stembureau omdat ik het tijd vond om mijn burgerplicht te doen. Toen ik las dat de gemeente Roermond van plan was om met een bus rond te gaan rijden leek me dat een uitgelezen kans om oude tijden te laten herleven dus heb ik een mailtje gestuurd met de vraag op of ik op de bus mocht. Voor wie dat niet wist: ik heb een aantal jaren op een bibliobus gewerkt en ben nog steeds fan. De Stembus was een omgebouwde touringcar en geen bibliobus maar sommige dingen waren toch erg herkenbaar. Van de auto’s die ondanks de grote ‘Niet Parkeren’ borden toch op de standplaats geparkeerd stonden tot de paaltjes die het inparkeren bemoeilijkten en de mensen die terwijl we al aan het opruimen waren nog aan kwamen zetten met hun stempas.

Voordat je kunt worden ingedeeld als vrijwilliger moet je een cursus volgen. Daar leer je (digitaal) over al de verschillende procedures die op zo’n dag gevolgd moeten worden en over het verschil tussen een stempas en een kiespas, over legitimatiebewijzen en volmachten maar ook wat je moet doen als er om 21 uur (als de stembussen volgens de wet gesloten moeten worden) nog mensen willen stemmen. Best een pittige cursus (al kan het ook aan de opzet van de cursus gelegen hebben, ik heb nog wel wat tips voor de makers..) maar wel interessant.

De dag zelf was ook erg interessant. De plekken waar we stonden waren heel verschillend: een ‘krachtwijk’, een sterk vergrijsde wijk, bij een seniorenflat en aan de rand van een kleine kern. Daardoor waren de bezoekers ook heel verschillend. Van de mevrouw die om 10 over half 8 ’s ochtends aan kwam lopen en die, toen ik zei dat ze door mocht lopen omdat er niemand in de bus was, zei “Oh gelukkig. Want ik vind het altijd zo eng. Eens kijken hoe dit gaat” tot de bouwvakkers en schilders die om kwart voor vijf hun werkbusjes naast de bus parkeerden om te komen stemmen. De mevrouw met de rollator die we het trapje op moesten hijsen (ja, ja iedereen droeg een mondkapje) en de mbo-scholieren die vooral veel belangstelling hadden voor de technische kant van de bus die we voor de school hadden geparkeerd toen de gereserveerde plek bezet bleek. Ze bleken een techniekopleiding te volgen en stonden hardop te overleggen waar ze op zouden gaan stemmen als ze dat zouden mogen. Vanaf 6 uur stonden we tegenover de snackbar, dat was een gouden plek want er kwamen veel mensen vanuit de snackbar vragen hoe lang we daar nog stonden; “oh mooi, dan kom ik straks even terug”.

Het was ook interessant om de verschillen te zien tussen mensen in het stemhokje: hoe sommige mensen ruim de tijd namen om het hele stembiljet te bestuderen, alsof ze ter plekke pas besloten welk hokje ze rood zouden maken en hoe anderen met een zwierig gebaar het potloodje rondzwaaiden. Veel mensen mopperden over hoe groot dat stembiljet wel niet was en worstelden om het helemaal uit te vouwen in het stemhokje. Ze vroegen zich af of ze het ook weer helemaal precies moesten terug vouwen. “Nee hoor, hoeft niet precies volgens de lijntjes. Als wij maar niet kunnen zien wat u gestemd heeft.” Daar was de jongen met de dreadlocks die snel klaar was en terwijl hij het stembiljet dichtvouwde zei “oh nee, ik ben vergeten mijn handtekening te zetten! Mijn handtekening moet er toch nog op?” Toen ik hem verzekerde dat dat echt niet hoefde, dat dat zelfs niet mocht zei hij dat hij er de vorige keer zijn naam op had geschreven. Of de oudere mevrouw met de hoofddoek die het formulier maar rond bleef draaien en op een gegeven moment wanhopig naar mij riep: ‘Nummer één! Nummer één staat er niet op!” Voordat ik iets terug kon zeggen zag ze nummer 1 gelukkig zelf staan. En de man die zijn stembiljet omhoog hield en vroeg of hij het zo goed had gedaan of dat het helemaal vol moest. Gelukkig hield hij het papier niet hoog genoeg voor mij om te zien welk hokje hij had gekleurd dus ik kon volstaan met te zeggen dat het hokje niet helemaal vol hoefde “als wij vanavond maar kunnen zien wat u bedoelt”.

Heeft deze bus er nou voor gezorgd dat er mensen gingen stemmen die dat anders niet gedaan zouden hebben? Dat weet je natuurlijk nooit zeker maar voor een paar mensen zal dat zeker het geval zijn geweest: de mensen die slecht ter been waren of de mensen die het allemaal maar ingewikkeld vonden. Andere mensen vonden het vooral een mooie service: “Fijn, nou hoef ik niet helemaal naar de sporthal/het eetcafé” en “wat een luxe, zomaar het stembureau in de straat”. Het feit dat we zo zichtbaar waren heeft ook zeker geholpen. Ik vind het in elk geval nog steeds een goed idee en ik denk dat ik me een volgende keer weer als vrijwilliger ga aanmelden, want ik vond het een mooie dag.

In dit korte filmpje van de regionale zender L1 kun je de bus overigens in actie zien.

De bibliotheek als clubhuis van het lezen

Afbeelding

Sinds vorige week hangen er op het Munsterplein in Roermond grote banieren met foto’s en interviews met bekende Roermondenaren over de rol die lezen speelt in hun leven. Het is een initiatief van onze bibliotheek, in samenwerking met We Are Roermond, in het kader van onze actie Ik Lees. Met die banieren willen we aandacht vragen voor lezen en willen we laten zien dat lezen voor iedereen iets anders kan betekenen.

Met dat doel hebben we acht bekende Roermondenaren geïnterviewd en gefotografeerd (foto’s van Kim Roufs). Op de banieren is een deel van het interview te lezen, de rest van het interview is te vinden op onze website, waar je met een QR-code rechtstreeks vanaf het Munsterplein naar toe geleid wordt. Het een heel divers gezelschap geworden: van de burgemeester (hierboven) en de Bisschop tot een bekende horecaondernemer en een schrijfster uit Roermond. Het mooie vind ik dat het zo goed laat zien hoe breed ‘lezen’ is: toen wij zanger en gemeenteraadslid Big Benny belden was zijn reactie dat hij eigenlijk helemaal niet zo veel las, maar dat hij het zo leuk vond om zijn kleinzoon voor te lezen. Of hij daar ook iets over mocht vertellen? Ja, graag zelfs! En sinds deze actie weet ik dat onze bisschop Nederlands heeft gestudeerd. Ook altijd leuk om te weten.

De komende maanden gaan we hier op verschillende manieren op verder borduren, met leestips van de geïnterviewden op onze website en een oproep aan inwoners om zelf een bijdrage te leveren aan #iklees. We doen dit omdat we onszelf zien als het clubhuis van het lezen, we willen een plek zijn waar iedereen toegang heeft tot een uitgebreide leescollectie en waar wordt gepraat over boeken. We zijn al langer bezig met praten met onze partners over het Leesoffensief, dit is onze eerste concrete stap. Op naar de volgende!

Hoe het bevalt in het Zuiden

“En, hoe bevalt het in het Zuiden?” Die vraag wordt me de laatste tijd vaak gesteld. Begrijpelijk. Mijn standaardantwoord is altijd: “goed. Het bevalt me heel erg goed”. En dat is ook zo. Voor iedereen die ik de afgelopen maanden niet ‘in het echt’ heb ontmoet hierbij een iets uitgebreider antwoord op die vraag, in al zijn variaties. Mijn eerste honderd dagen zijn  inmiddels achter de rug dus dit lijkt me daar wel een goed moment voor.

Hoe is het om terug te zijn in Limburg?

Leuk. Vreemd, maar fijn vreemd. Ik ben geboren en opgegroeid in Limburg en al mijn familie woont in deze provincie dus voor mijn gevoel was ik er nooit weg. Ik woonde alleen vanaf mijn 17e ergens anders. Wat heel erg wennen is dat je de hele dag, met iedereen, Limburgs kunt praten. Dus ook op je werk. En dat is onverwachts fijn. Want Limburgs praten is toch “als mezelf praten”, zoals een nichtje dat als expatkind van Limburgse ouders in Azië opgroeide dat ooit noemde.

Hoe bevalt Roermond?

Heel goed. Het is een mooie stad en redelijk overzichtelijk. Ik kende er niemand en daarom ben ik me vanuit mijn nieuwe functie aan iedereen gaan voorstellen. Ik ga overal op bezoek om met zoveel mogelijk mensen kennis te maken dus zo leer ik ook meteen de stad kennen. Ik heb bij de gemeentearchivaris gezeten, de theaterdirecteuren, de burgemeester, de Deken en bij de winkeliers in de straat. Eerlijk gezegd kende ik de stad alleen als toerist (als geboortestad van Pierre Cuypers, en van de kathedraal en de Munsterkerk) maar het is ook de stad van de grootste outlet van Europa en ja, ook de stad van Jos van Rey. Met andere woorden: het is hier niet saai.

Hoe gaat het met de bibliotheek?

De bibliotheek van Roermond is een prachtig gebouw (het heeft niet voor niets ooit een architectuurprijs gewonnen) midden in de stad, met een prachtige collectie en we zijn stevig aanwezig op alle scholen in ons werkgebied via de Bibliotheek op School. De zaken zijn prima op orde. De basisbibliotheek Bibliorura werkt voor twee gemeentes: Roermond en Roerdalen, die laatste is een plattelandsgemeente en is zijn bibliotheekbeleid aan het herzien dus de komende tijd wordt het erg spannend.

Mis je Amsterdam niet?

Nee, ik mis Amsterdam niet. Ik mis mijn vrienden wel. En ik mis de culturele voorzieningen, want er zijn weliswaar twee theaters in Roermond maar daar is weinig toneel te zien. Inmiddels heb ik de programmeurs van beide theaters ontmoet (het voordeel van zo’n kleine stad) dus wie weet komen er in de toekomst wat meer toneelvoorstellingen naar de regio? In de omgeving zijn meer theaters, dat van Weert ligt een half uurtje rijden hier vandaan. Om het in perspectief te plaatsen: in Amsterdam deed ik er vanaf mijn huis bijna drie kwartier over om op de fiets naar Amsterdam-Noord te komen. Dus dat valt wel mee.

Hoe bevalt het om directeur te zijn?

Goed. Het is een hele nieuwe ervaring en dat was de bedoeling. Het was wennen om opeens niet meer in de uitvoering te zitten, maar de regie hebben begint steeds beter te bevallen. Daarbij helpt het enorm dat de collega’s van de bibliotheek allemaal zo aardig en welwillend zijn. Bijkomend voordeel van de functie is dat ik nu wordt uitgenodigd voor allerlei interessante gelegenheden, zoals de ledenvergadering van de VOB en de adviescommissie over het omslagstelsel van NBD biblion.

 

Hier is het de laatste maanden een stuk stiller. Deels omdat ik het erg druk heb gehad met verhuizen en het inrichten van mijn nieuwe huis maar ook omdat mijn hoofd niet echt naar bloggen staat. En ook wel omdat ik in mijn nieuwe functie voorlopig wat meer op mijn woorden wil passen. Voorlopig he, dus ik beloof niks. Maar om dat een beetje goed te maken hierbij een filmpje van een bekende Roermondenaar, die ik regelmatig door de stad zie fietsen. Om een beetje in de stemming te komen:

get_footer() ?>