Toen het water kwam
“We moeten het over de borrel hebben” zei Michelle maandagochtend. “Over de personeelsborrel, want het gaat regenen.” Het was de eerste dag na mijn vakantie en ik had net verteld over het enigszins teleurstellende weer dat ik had gehad. Die personeelsborrel stond gepland voor donderdag. Om te vieren dat het eindelijk weer mocht, met meer mensen bij elkaar komen en iets gezelligs doen. En om de Coronaperiode af te sluiten. Het jaarlijkse personeelsetentje was niet doorgegaan, de Nieuwjaarsborrel niet en ook van collega’s met een nieuwe baan hadden we op aangepaste wijze afscheid genomen, dus we hadden er zin in om weer eens iets gezamenlijks te doen. Vanwege de zomer (en ok, ook vanwege corona) zochten we iets in de buitenlucht maar alle strandtenten hadden het druk dus we hadden een dakterras geregeld. Voor wie zich verbaasd over die strandtenten: de Maasplassen bij Roermond vormen een bekend watersportgebied dus je kunt hier leuk aan het water zitten. Het werd het dakterras van een hotel, met uitzicht op de Roer en een bar en een barbecue. Daar verheugde ik me op maar volgens Michelle konden we het beter afzeggen omdat het ging regenen. “Kom op! Het is Juli! We zijn toch niet van suiker? Een paar druppels kunnen we toch wel hebben?” Maar Michelle hield vol en na bestudering van diverse weerwebsites moest ik haar gelijk geven. De regen zou dinsdag beginnen en vrijdag pas weer ophouden en aangezien het dakterras in kwestie geen binnenruimte had hebben we de borrel maar afgezegd.
Daarna maakten we ons in eerste instantie eigenlijk alleen maar zorgen over ons dak, want we hebben de afgelopen jaren een aantal lekkages gehad. Zouden de reparaties afdoende zijn of zitten er nieuwe zwakke plekken in het dak? Dinsdag ging het inderdaad regenen: motregen en slagregens wisselden elkaar af maar gelukkig hield ons dak het vol. En toen waren daar opeens die beelden uit Valkenburg van ondergelopen straten en drijvende auto’s. Ongekend, dit waren beelden die ik alleen uit het journaal kende van verre buitenlanden. Woensdag kwamen de eerste berichten over het hoogwater dat verwacht werd in de Roer, die vlak bij het centrum van Roermond de Maas instroomt maar ik kon me er nog steeds niet veel bij voorstellen. Op donderdagmiddag was ik even bij de Maas: die stond niet opvallend hoog maar stroomde wel ontzettend snel. Zulke sterke stroming had ik nog nooit gezien. En ok, het water in de Roer stond wel echt heel erg hoog. Twee uur later kwam het bericht dat delen van de stad geevacueerd moesten worden omdat er veel water onderweg was. Daarna werd het opeens spannend: de Maas trad buiten zijn oevers en de Maasplassen stroomden over zodat er één grote, aaneengesloten watervlakte ontstond.
Gelukkig is het hier allemaal goed afgelopen, en dan bedoel ik dat we niet zulke dramatische taferelen hadden als langs de Geul. Bewoners zijn inmiddels weer terug naar hun huizen en als straks al het water bij de Maasplassen weer gezakt is zullen we zien hoeveel schade er is veroorzaakt. Het water is de binnenstad niet in geweest, dus de bibliotheek is droog gebleven. Het enige wat we er van gemerkt hebben is dat de afgelopen dagen steeds meer wegen richting het centrum werden afgesloten zodat het voor collega’s die niet in Roermond wonen lastig werd om de bibliotheek te bereiken en de auto te parkeren. Maar wij mogen in onze handjes knijpen dat het daarbij gebleven is. De collega’s uit Valkenburg zagen op het journaal hun bibliotheek omringd door water maar gelukkig is het water daar niet verder gekomen dan de kelder. Terugkijkend verbaas ik me vooral over hoe snel alles gegaan is. Hoe snel het water kwam en hoe snel daarna alles ging.
Aanstaande donderdag hebben we onze uitgestelde personeelsborrel. Op dat dakterras. De voorspelling is 24 graden en 0% kans op regen. Ik denk dat ik daar extra hard van ga genieten.
Recente reacties