Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

reclame

All of the posts under the "reclame" tag.

Studeren in de bibliotheek

Het is al twaalf jaar oud, dit filmpje, maar ik kwam het nu pas tegen en vind het nog steeds grappig. Voor wie de Old Spice man niet herkent: het filmpje is een verwijzing naar deze reclame, ook twaalf jaar oud. Dit filmpje heet New Spice en ze hebben het vrij letterlijk nagemaakt, de Multimedia Crew van de bibliotheek van de Bringham Young University in Utah. Zeker als je de twee filmpjes met elkaar vergelijkt, de aftershaveman eindigt op een paard, de student op een boekenkar: “I’m on a cart”

Ik moest erg lachen om “Did you know that 8 out of 5 dentists say that studying in the library is six bajillion times more effective than studying in your shower?”. Net zoals ik moest grinniken om de omschrijving van Old Spice bij hun eigen reclame op Youtube: “We’re not saying this body wash will make your man smell like a romantic millionaire jet fighter pilot, but we are insinuating it.”

De studenten uit Utah hebben een speciale website gemaakt met behind the scenes foto’s, credits en een lijst met alle publiciteit die ze gehad hebben. Zo te zien een heleboel en dat is ze gegund. Want het is gewoon een leuk filmpje. Nog steeds.

Brillen en een bibliotheek

Dit filmpje is reclame voor een brillenwinkel. Het is een tamelijk bizarre video: totaal over de top vormgegeven, een soort mini Wes Anderson film en ik vind het prachtig. En nou niet beginnen over dat het te stereotype is, een bibliothecaresse met een bril of dat je stil moet zijn in de bieb want het is een reclamefilmpje. Dat is altijd cliché. En voor de slogan ‘Eyes say more than words’ vind ik een bibliotheek als locatie goed verzonnen.

Ik had nog nooit van Georgetown Optician gehoord en ik ging er van uit dat het een Amerikaanse versie van de Pearle zou zijn, of in elk geval een brillenwinkelketen. Maar dat is niet zo. Het is een brillenzaak uit Washington DC en ze hebben 4 winkels, allemaal in Washington. Wel met de ‘Best eyewear in Washington’. De film is opgenomen in de George Peabody Library in Baltimore, die staat hoog op mijn lijstje van te bezoeken bibliotheken.

Ze hebben het trouwens eerder gedaan, in 2015 was er een soortgelijk filmpje over de familie die achter deze winkel zit. Daar was de slogan “Our family knows glasses” en daarna nog een filmpje met dezelfde familie waar ze bij oma op bezoek gaan. Allemaal even hysterisch. Ik vind ze geweldig. En wie precies wil weten hoe het zit met die video kan hier alle credits vinden.

De invloed van bibliotheken

carnegieBevat niks nieuws, dit plaatje. Althans niet voor ons. Maar wel aardig om te gebruiken als je weer eens ergens moet uitleggen dat bibliotheken meer doen dan alleen maar boeken uitlenen. Het komt uit The impact of public libraries on wellbeing, een brochure van The Carnegie UK Trust. De details zijn hier misschien niet zo duidelijk te zien, maar in de brochure zelf wordt besproken hoe bibliotheken invloed hebben op sociaal, cultureel, educatief en economisch vlak.

De Carnegie Trust is een Britse organisatie die tot doel heeft het leven van mensen te verbeteren. Klinkt heerlijk duidelijk. Maar het staat er echt: op al hun brochures en op hun website: The Carnegie UK Trust works to improve the lives of people throughout the UK and Ireland, by changing minds through influencing policy, and by changing lives through innovative practice and partnership work. The Carnegie UK Trust was established by Scots-American philanthropist Andrew Carnegie in 1913. Daar krijg ik altijd een beetje warm van, als ik zoiets lees.

Andrew Carnegie richtte niet alleen die trust op maar hij was ook een fervent oprichter van openbare bibliotheken. Helemaal in lijn met zijn ideeën over het verbeteren van levens. Meer dan honderd jaar geleden, maar nog steeds (of weer?) actueel.

Ja, het zijn tuttige plaatjes, althans dat vind ik, maar die neem ik graag voor lief als de boodschap zo duidelijk, helder en positief is.

Ideetje voor een nieuwe bibliotheekcampagne?

tube_waterstonesbook_ad

 

Reclame in de Londense metro voor boekhandel Waterstone’s: Next time bring a book, for fuck’s sake. Geweldig vind ik hem.

Helaas, is hij niet echt. Het is een grapje van de Britse site The Poke. Een De Speld-achtige site die een artikel schreef met als titel Have adverts on the Tube become too aggressive? Behalve deze advertentie hadden ze er onder andere ook een voor de campagne Stop Top Knots, tegen knotjes voor mannen. Heel geestig.

Natuurlijk is ie niet echt, in reclames zouden potentiële klanten nooit zweterige imbeciel genoemd worden. En die zouden ook niet tot twee keer toe het woord fuck gebruiken. Wat zou het verfrissend zijn als dat eens wel zou gebeuren. Ok, misschien niet die fucks dan. Daarop doordenkend bedacht ik afgelopen dagen dat het geweldig zou zijn als de volgende bibliotheekcampagne eens op die tour zou gaan. Eens wat meer uitgesproken zou zijn en wat meer humor zou hebben. Maar ik begrijp dat dat erg veel gevraagd is en dat zo’n campagne niet past bij onze belangrijkste doelgroep, de Libelle-vrouwen. (dat is een constatering, daar bedoel ik niks lulligs mee)

Landelijke Bibliotheekdag

Zo’n sarcastische campagne is dus niet mogelijk, daarom wil ik graag een ander voorstel doen: laten we volgend jaar een Landelijke Bibliotheekdag organiseren. Een dag waarop we als branche vieren dat we bestaan. Gisteren was het National Libraries Day in Engeland en op Twitter werden driftig verhalen gedeeld: bibliotheken vierden feest, lezers deelden hun favoriete bibliotheekmoment op social media en kwamen naar de bibliotheek om bibliothecarissen bedanken voor wat ze betekend hebben in hun leven. De dag is een initiatief van CILIP, het Britse sectorinstituut. Zij hebben de campagne bedacht, 3 jaar geleden voor het eerst. Er is een website en een hashtag en ze hebben John Lydon (voorheen Johnny Rotten, zanger van de Sex Pistols) een boodschap laten inspreken. Verder organiseren bibliotheken zelf allerlei activiteiten. En ze moedigen vooral lezers aan om iets te doen. Niet alleen openbare bibliotheken vierden feest, ik zag een foto van een universiteitsbibliotheek die een hoekje “gepublic libraried”had met kleurige kleden en kussens om de kinderen van medewerkers te entertainen.

Een soortgelijke oproep heb ik vorig jaar ook al eens gedaan: naar aanleiding van de Amerikaanse National Library Week. Ja, daar hebben ze een hele week. In Amerika is alles groter. Dat stuk van vorig jaar teruglezend vind ik de suggesties die ik toen heb gedaan, nog steeds prima. Mag de VOB zo van me over nemen. Of de KB. Helemaal gratis. En als deze ideeën niet goed zijn schud ik er nog wel een paar uit mijn mouw. Of we schakelen een paar andere bibliothecarissen in om mee te denken. Kunnen we prima. Alles beter dan de laatste marketingcampagne. Maar laten we in elk geval eens iets positiefs organiseren. Vanuit onze eigen kracht. Iets waarmee we de bibliotheek zichtbaar kunnen maken, kunnen laten zien wat we allemaal doen en wat we betekenen voor de samenleving.

Ik word helemaal enthousiast bij de gedachte.

Waarom je de bibliotheek elke dag zou moeten gebruiken

usb

In de Huffington Post stond een paar dagen geleden een artikel over hoe de bibliotheek je kan helpen bij het volhouden van je goede voornemens voor het nieuwe jaar en waarom je de bieb daarom elke dag zou moeten gebruiken. Het artikel is geschreven door Overdrive, een leverancier van onder andere e-books voor bibliotheken. Daarom is het niet verrassend dat het vooral tips zijn waarbij je gebruik kunt maken van het digitale aanbod van de bibliotheek:

1. Meer lezen (het liefst een e-book)

2. Minder tv kijken (dan heb je meer tijd om te lezen)

3. Meer sporten (en tijdens het sporten naar een luisterboek luisteren. Ook van Overdrive)

4. Beter de actualiteit volgen (dat kan onder andere via de digitale kranten die je ook bij de bieb kan lenen. In de VS dan)

5. Meer aan het goede doel geven (de bibliotheek is ook een goed doel: je kunt geld geven of  er vrijwilligerswerk gaan doen)

6. Iets nieuws leren (de openbare bibliotheek heeft cursussen en biedt toegang tot wetenschappelijk materiaal zodat je jezelf kunt bijscholen, spaart dure lessen uit.)

7. Meer tijd met de familie doorbrengen (je kinderen voorlezen is een manier om meer tijd met je gezin door te brengen waar iedereen beter van wordt)

8. Meer reizen, minder geld uitgeven aan reizen (door gratis e-books te lenen van de bibliotheek hoef je geen boeken te kopen voor op vakantie en dat is een besparing op je reisbudget. Hé, ik heb dit niet verzonnen…)

9. Nieuwe baan zoeken (in de bibliotheek kunnen ze je helpen met het schrijven van sollicitatiebrieven of met het oprichten van je eigen bedrijf. In de VS)

10. Minder stress (als je elke dag focust op één ding, zoals het lezen van een boek of het leren van iets nieuws, dan heb je minder stress)

Ik geef toe, het is geen wereldschokkend rijtje. Sommige tips zijn nogal flauw of zelfs vergezocht. Maar misschien brengt het mensen op een nieuw idee. Dat zou mooi zijn. En ik vind het wel verfrissend dat ze in dit artikel uitgaan van de kracht van de bibliotheek, dat die als vanzelfsprekend wordt gezien. Dat er niet krampachtig wordt geprobeerd om hip te zijn, om te bewijzen dat de bieb niet saai is en dat ze zich niet nadrukkelijk op een specifieke doelgroep richten. Uitgangspunt hiervan is: de bibliotheek is een gegeven, doe er je voordeel mee. IJzersterk lijkt me. Ideetje voor een volgende campagne van “voorheen SIOB of Bibliotheek.nl”? Het artikel heeft al meer dan 5600 likes op Facebook, dus je kunt wel zeggen dat deze insteek aanslaat.

Daarnaast vind ik het bijzonder dat een commercieel bedrijf zich zo nadrukkelijk inzet voor de bibliotheek. Ja, het zijn hun eigen klanten, dus eigenlijk is het reclame voor henzelf, maar toch. Ik zie het NBDBiblion nog niet doen: een gloedvol betoog voor de Linda schrijven over hoe handig de bieb is. Althans?

“Think like a librarian. It may save your life”

Ja, ja, dit is ordinair reclame. Voor een Amerikaanse tv-serie, een vervolg op de Librarian films met Noah Wyle. Waarvan het maar de vraag is of wij die hier ooit zullen zien. Maar het is wel hele leuke reclame, dus ik deel hem hier graag. Ik kan hier erg om lachen, om dit soort filmpjes. De serie gaat aanstaande zondag in première. In een van de trailers is te zien dat Noah Wyle wordt opgevolgd door een groep bibliothecarissen, ieder met hun eigen specialisme. De bibliothecaris hierboven is een kunsthistoricus, dat is waarschijnlijk de reden dat ik hem zo leuk vind, omdat ik me zo in hem herken 😉

 An ancient organization has vowed to defend us from unspeakable evil, dat lijkt me een prima slogan. Of anders Think like a librarian. It may save your life.

Over hoe fout de e-book posters zijn

campagne ebooksDe afgelopen weken heb ik me enorm gestoord aan het e-books campagnemateriaal van Bibliotheek.nl. Had er iets over willen schrijven, maar ach, Wim Keizer heeft dat al op een luchtige manier gedaan in zijn WWW. En Rob Bruijnzeels heeft zich in zijn column op de site van Bibliotheekblad (dankzij Wim deels hier te lezen) heel boos gemaakt dus er is misschien wel genoeg over gezegd. Maar ik kan het toch niet laten, al is de campagne inmiddels afgerond. Ja toch?

Dat ik persoonlijk voor andere slogans of een ander soort campagne gekozen zou hebben is niet zo interessant, dat is een kwestie van smaak. Je kunt het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken met dit soort zaken. Maar wat ik me nou al die weken al afvraag is wat de makers bezielde bij het bedenken van die ene slogan Na het lezen gooi ik mijn boeken gewoon weg. Die is namelijk op zoveel manieren fout dat ik bijna ga twijfelen aan de goede bedoelingen van de campagnemakers. Wat er dan zo fout aan is?

Om te beginnen klopt hij gewoon niet. Want die e-books die gooi je niet weg, die verdwijnen vanzelf van je apparaat na 4 weken. En zelfs al je ze verwijdert, dan gooi je ze nog niet weg want weggooien impliceert dat het iets fysieks is. En een e-book is geen fysiek boek maar een dienst. Daar is dat hele gedoe met Bibliotheek.nl nou net om begonnen. Een dienst gooi je niet weg, die beëindig je. Dus de slogan is feitelijk en grammaticaal onjuist.

Daarnaast kun je bibliotheken zoiets absoluut niet laten zeggen. Bibliotheken zijn er om het boek te promoten (onder andere) en bibliothecarissen houden van boeken. In elke vorm, dus ook digitaal. Het zijn geen bibliofielen, maar zoiets lomps als een boek weggooien als je er klaar mee bent kan echt niet. Dat is bijna heiligschennis. Boeken gooi je niet weg, daar ga je zorgvuldig mee om, daar ben je voorzichtig mee. Er zijn veel bibliotheken die deze poster niet hebben opgehangen omdat ze het anti-reclame vinden: iets waar je waarde aan hecht, iets dat je belangrijk vindt gooi je niet zomaar weg. Waarschijnlijk was dat ook de bedoeling van de bedenkers: gooi er iets onverwachts in, iets om de aandacht te trekken, een dubbele bodem. Grapje! Maar dit is het nét niet. Wat zeg ik, dit is het helemaal niet. Het is niet grappig en het is ongepast.

Het argument van Rob Bruijnzeels had ik zelf niet zo bedacht, maar hij heeft wel een punt: deze campagne onderschat de gebruiker. Die gaat er van uit dat mensen alleen maar aan hun eigen gemak en hun eigen portemonnee denken. Hoeveel mensen zouden dat nou echt willen, boeken weggooien als je ze uit hebt? Waarom groeien die Little Free Libraries zo hard? En waarom puilen de boekenafdelingen van de Kringloopwinkels uit? Omdat mensen de boeken die ze uit hebben een mooi plekje willen geven, omdat ze er iemand anders blij mee willen maken, niet omdat mensen hun boeken weggooien. De slogan past dus ook niet bij de doelgroep.

“Maar Tenaanval, dat is maar één poster, dan hang je die toch niet op?” Ja, dat is nou net het erge: er is een set van verschillende posters en daarnaast heeft elke bibliotheek een banier gekregen. Om extra aandacht te vestigen op de campagne. Twee keer raden welke slogan er op dat banier staat…. Wie heeft dat bedacht? En waarom? Wat ik me steeds afvraag is waarom er in het hele traject nou niemand gezegd heeft: “alles goed en wel, maar dit gaan we dus niet doen”. Dat een reclamebureau met zoiets komt snap ik nog wel, vind het een beetje onzorgvuldig maar dat was misschien ook wel de opdracht. Maar gaandeweg het traject moet er toch ergens iemand zijn geweest die bedenkingen had? Die aanvoelde dat bibliotheken die niet vinden kunnen? Had echt niemand door hoe dom deze slogan was? Of hebben ze expres hiervoor gekozen om die suffe bibliothecarissen eens een beetje op de kast te jagen? Ik weet niet welke van de twee redenen ik erger zou vinden.

Op het congres Collectie in Context heb ik eens rondgevraagd of ik de enige was die hier last van had. Het oordeel was unaniem, ik heb werkelijk niemand gesproken die dit een leuke campagne vind. Veel bibliotheken hebben het banier meteen weggegooid hoorde ik. Zijn wij dan echt zulke zeurpieten? Vandaag las ik in de krant dat een aantal Amsterdamse musea erg ongelukkig zijn met de posters voor de komende Museumnacht. Het thema is Art sells, sex sells. Mooie posters, met foto’s van een bekende fotograaf maar ze slaan de plank mis: musea gaan niet altijd over kunst. Het Anne Frank Huis niet en Nemo ook niet. Dus het thema klopt niet en de foto’s al helemaal niet. De Amsterdamse musea gaan het aankaarten in het volgende museumoverleg, kunnen de bibliotheken deze campagne ook ergens aankaarten?

Warmte en menselijk contact

Ja, dit is er weer een. Een reclamecampagne waar je blij van wordt.

Hartje winter in Canada. Polar Vortex. Het is min 25 en je staat op de bus te wachten. Maar gelukkig sta je in een bushokje dat is omgebouwd door Duracell. Zodat je alleen maar de hand van een mede koulijder hoeft vast te houden om het circuit tussen de negatieve en de positieve pool van de constructie compleet te maken waardoor er een kacheltje aangaat.

Jammer genoeg vertelt het verhaal niet hoe veel gebruik hier van is gemaakt: wilden mensen elkaars hand wel vasthouden? En wat als je buurman nou net een lelijke, stinkende zwerver is? Geef je die ook een hand? En zijn hier nog mooie nieuwe vriendschappen uit ontstaan? Uit dit handen-vasthouden-van-een-vreemdeling? Ben ik eigenlijk wel benieuwd naar.

De link met bibliotheken leggen jullie zelf wel he? Over een plek die je warmte en menselijk contact biedt in barre tijden. Die je beschermt tegen de elementen. En die je helpt jezelf te helpen.

Boeken bij de bushalte

Actie van de Australische boekhandelketen Bookworld: bij bushaltes in Melbourne en Sidney hebben ze boekenkasten neergezet met daarin boeken die mensen mochten meenemen.

Naast de ‘meeneem’boekenkasten staan er door heel Australië boekenkasten bij bushaltes achter glas. Die boeken zijn dus niet om mee te nemen maar om je op een idee te brengen. Ook leuk.

Het is een actie ter gelegenheid van Kerstmis, onder de noemer ‘Giving back’.  Hiermee willen ze mensen stimuleren om hun kerstcadeaus bij lokale boekwinkels te kopen in plaats van bij internationals als Amazon. Ik weet niet of dat zo werkt, maar het is in elk geval een erg sympathieke actie en een leuk filmpje…. (I was looking for a book and now I missed my bus)

Met dank aan Loes Bijl voor de tip.

Verhalen uit de Airport Library #20 Zichtbaarheid

DSC01908Iedereen die op Schiphol werkt is herkenbaar als medewerker, op zijn minst aan de Schipholpas die je (zichtbaar!) moet dragen aan de airside. Maar de meeste mensen zijn ook herkenbaar aan hun kleding: medewerkers van de winkels en de horeca dragen keurige pakjes, de beveiligers, de marechaussee en het vliegtuigpersoneel hebben hun uniformen en de mensen die de vliegtuigen onderhouden en bevoorraden dragen overalls.

De airportlibrarians hebben geen bedrijfskleding. Helemaal niet bij nagedacht toen we drie jaar geleden begonnen, we hadden onze handen vol aan de inrichting en de collectie. Tijdens de evaluatie van het eerste jaar kwam ter sprake dat we niet goed herkenbaar zijn voor de bezoekers. In alle drukte is het vaak niet iedereen duidelijk dat wij bij de bibliotheek horen. Is daar niet iets aan te doen? Iets met bedrijfskleding? Misschien kunnen er t-shirtjes gedrukt worden? Om het zo praktisch (en betaalbaar) mogelijk te houden werd besloten om een badge te gaan dragen. De gewone landelijke huisstijl badges, want het logo van de Airport Library is ook in de huisstijl.

En dat werkt perfect. Niet alleen zijn we nu tijdens het werk in de bibliotheek herkenbaar, maar wat ik zelf nog veel belangrijker vind: we zijn nu ook herkenbaar buiten de bibliotheek. Sinds we die badge dragen word ik opvallend vaker begroet, of in elk geval vriendelijk toegeknikt, door medewerkers van Schiphol. Zonder badge ben ik veel anoniemer: ik kan ieder willekeurige functie hebben op het vliegveld (“vast iemand van kantoor”). Met badge is duidelijk waar ik thuis hoor. Iedereen weet dat er een bibliotheek op Schiphol is en iedereen vindt dat sympathiek, dus dat straalt op mij af. En door met die badge rond te lopen buiten de Holland Boulevard maak je hem ook daar zichtbaar.

Dat klinkt misschien een beetje simpel, maar er werken meer dan 65.000 mensen op Schiphol. Die heb ik vast nog niet allemaal ontmoet, maar al die mensen worden toch weer even geconfronteerd met de bibliotheek. Als ik bij de AKO een krantje koop of door de stationshal loop zie ik heel vaak een blik van herkenning, heel even “oh ja”. Soms ook van reizigers, maar meestal van personeel. Dat is toch weer even reclame voor de bibliotheek. En dat is ook een van de doelen van de Airport Library.

get_footer() ?>