Passie en inhoud
Vorige week schreef Marina Polderman een gastblog op de site van Bibliotheekblad en die is me uit het hart gegrepen. In het blog verbaast ze zich over het feit dat ze het personeel in een bibliotheek nooit eens inhoudelijk over boeken hoort praten. Misschien heb ik het mis, maar ik heb de indruk dat vaak de nieuw binnengekomen collectie vooral administratief wordt verwerkt, voorzien van het juiste label en neergezet op de juiste plaats. Waarbij over de plaatsing tegenwoordig natuurlijk uitgebreid wordt nagedacht.
Dat is volgens mij in de meeste bibliotheken inderdaad zo. We hebben het zo druk met cijfers en analyses en projectplannen dat de inhoud, waar toch onze expertise zit, uit het zicht dreigt te raken. Ik vraag me af in welke bibliotheken er nog structureel over boeken wordt gepraat? Behalve dan in Oss.
Vorige week was ik in de Kunstkapel, bij Vonk in de Zuidas, een tentoonstelling van jonge, pas afgestudeerde kunstenaars. Nadat ik daar vijf minuten had rondgelopen kwam er iemand aan mij vragen of hij mij misschien iets meer mocht vertellen over de kunstenaars “want ik heb deze tentoonstelling mee samengesteld”. Daar hou ik normaal niet zo van, maar hij was zo trots op de kunstenaars en hij kon er zo enthousiast over vertellen dat ik er heel veel langer heb rondgelopen dan mijn bedoeling was. Ik heb daardoor meer gezien van de kunst dan wanneer ik geen toelichting had gekregen en er waarschijnlijk ook meer van genoten.
Zoiets doen wij als bibliothecarissen nou nooit. Jammer. Ik heb me in het verleden vaker druk gemaakt over de tanende aandacht voor lezen in de bibliotheek en dit vind ik wel een mooi signaal. Misschien moeten we in de Bollenstreek ook maar eens beginnen met een boekenuurtje tijdens een werkoverleg. Want de passie moet terug in het vak en je moet ergens beginnen…
Recente reacties