Ik was vanmiddag in Papiria…
…. en daar zag ik pratende katten, een zwaard in een pilaar en een skelet aan een gedekte tafel. Ik zag woorden, heel veel woorden. Lieve woordjes, lange woorden, grapjes, vloeken en gedichten. Ik zag het dagboek van Maren Stoffels, tekeningen van Sieb Posthuma en heel veel boeken. Ze hadden er zelfs muren van boeken.
Papiria is het nieuwe Kinderboekenmuseum in Den Haag en dat werd vanmiddag geopend. Door Aad Meinderts, de directeur van het Letterkundig Museum en door Laura van der Eijk, de kinderdirecteur van Papiria.
Papira is een wereld waarin gestreden moet worden tegen de Inktvraat, een monster dat verhalen vernietigd. Alle kinderen krijgen bij binnenkomst een Slurper, waarmee ze opdrachten kunnen doen om de Inktvraat te verslaan. Zoals overal is ook hier de aanval de beste verdediging, want kinderen worden ook opgeroepen om nieuwe verhalen te verzinnen tegen de Inktvraat.
Ik vond het prachtig. Niet alleen vanwege de schitterende vormgeving maar ook vanwege de liefde en het plezier die de hele tentoonstelling uitstraalde. Liefde voor het boek, voor het verhaal en voor de fantasie. Ook erg leuk waren de half verborgen plankjes met boeken. Mooie nieuwe boeken die je kunt lezen als je zin hebt. Of niet. Zonder bijbedoelingen.
Alleen wel jammer van die oudere heren op de opening die (als een soort Statler en Waldorf) achterin de zaal stonden en zich hardop afvroegen “wie die man was die nu aan het woord is” (over Jacques Vriens die ceremoniemeester was), “waarom het bestuur niet bedankt wordt” en die de kinderdirecteur maar onzin vonden. Gelukkig liepen ze later redelijk opgetogen tussen alle gillende kinderen door.
De volgende keer neem ik een kind mee. Ik wil ook zo’n slurper…
Recente reacties