Er is eindelijk weer beweging in het stroperige proces rondom een ontwerp voor de bibliotheek Utrecht. Ik schreef al eerder over de lange weg naar een nieuw gebouw maar het begint nu toch echt wel trekjes van een soap te krijgen.
Hoe zat het ook alweer? Architectenbureau Rapp + Rapp won de prijsvraag voor een nieuw gebouw, Bureau VMX maakte daar bezwaar tegen omdat er volgens hen een rekenfout was gemaakt waarop de gemeente Utrecht hen het ontwerp gunde. Beetje vreemde gang van zaken maar nog wel begrijpelijk. Foutje gemaakt, kan gebeuren.
Maar de beoogde winnaars gingen naar de rechter en daar eisten ze niet alleen hun opdracht terug maar ze eisten ook dat VMX uitgesloten zou worden van de competitie omdat ze niet zouden voldoen aan de eisen. En hier begint wat mij betreft de soap: dat Rapp + Rapp zich niet zomaar gewonnen wilden geven snap ik best maar de woorden kinderachtig en slechte verliezer beginnen wel op te komen. De rechtbank bepaalde in januari dat de ontwerpen opnieuw beoordeeld moesten worden door een nieuwe jury. En hier is het tweede soap element: wat is dat voor een raar “ik kan niet kiezen en ik heb er geen verstand van dus ik ontwijk het probleem maar”-oordeel van die rechtbank? Het lijkt mij toch vrij simpel als je over alle feiten kunt beschikken: is er wel of geen fout gemaakt in de berekening? Als er wel een fout is gemaakt moet je die laten herstellen door de jury en als er geen fout is gemaakt is er geen zaak.
De nieuwe jury was al aan de slag toen Rapp + Rapp besloot om in hoger beroep te gaan. Het hof heeft afgelopen dinsdag uitspraak gedaan en bepaald dat VMX niet uitgesloten hoeft te worden van de competitie. Het vonnis is tamelijk droge kost maar dat deel van de tekst is vrij expliciet en het komt er op neer dat Rapp + Rapp zich niet zo aan moet stellen. Puntje voor de rechters! Het hof heeft ook bepaald dat er geen nieuwe jury hoeft te komen maar dat de oude jury zijn oorspronkelijke oordeel in cijfers moet uitdrukken.
Ik heb me alsmaar afgevraagd wat er nou precies was misgegaan in die vorige procedure en daar heb ik nu eindelijk antwoord op want dat wordt uitgelegd en het is vrij banaal. Tijdens de oorspronkelijke juryberaadslagingen heeft de jury de ontwerpen alleen maar beoordeeld in termen van positief en negatief en de secretaris van de jury (een gemeenteambtenaar) heeft die termen omgezet in cijfers. De bedoeling was om in het volgend overleg te controleren of de cijfers overeenkwamen met het juryrapport maar dat is nooit gebeurd. En dat moet nu dus alsnog gebeuren. Het hof vertrouwt erop dat de oude jury ondanks deze hele toestand “onpartijdig en onbevooroordeeld” zal zijn. Het lijkt me eerlijk gezegd niet zo’n dramatische fout want als de cijfers sterk zouden afwijken van de teneur van het juryoverleg had de jury de secretaris natuurlijk wel gecorrigeerd. Ergo: de jury komt nog één keer bij elkaar, geeft alle zeven ontwerpen een cijfer en dan komt Rapp + Rapp alsnog als winnaar uit de bus.
Ik vraag me af of het zo simpel is: de gemeente is de uitspraak aan het bestuderen en zal er na het zomerreces op terug komen. Ik ben heel benieuwd hoe het afloopt want ik begin zo langzamerhand het gevoel te krijgen dat de gemeente eigenlijk liever VMX heeft en ik weet niet precies waarom. Volgende keer toch iets beter opletten als ik bij de vastgoedjongens zit want ik herinner me een vaag verhaal over een stedebouwkundige ramp maar ik weet niet meer over welk ontwerp dat ook alweer ging, het oorspronkelijke of de tweede keus.
Ik vind het idee van VMX leuker, maar ik gun het Rapp + Rapp wel. Ook al omdat Jan David Hanrath daarbij betrokken is en die heeft in het verleden wel een aantal leuke dingen voor ons gemaakt. Ben heel benieuwd of de soap nog meer afleveringen krijgt…
Recente reacties