Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

mobiel

All of the posts under the "mobiel" tag.

Een rijdende minibieb

Een paar weken geleden las ik dit bericht, over een ‘librarian robot’ die getest zou gaan worden in Zuid-Korea. Het gaat om een karretje dat, gevuld met 100 boeken, op en neer gaat rijden over een wandelpad in een park in Seongnam, een satelietstad van Seoul.

In het bericht werd aangekondigd dat ze op 19 november zouden beginnen met testen, dus ik heb een paar weken gewacht met er over schrijven omdat ik benieuwd was hoe de test zou verlopen en omdat ik verwachtte dat er wel ergens een filmpje zou opduiken. Maar hoe ik ook zoek: ik vind er niks meer over terug. Het enige dat je steeds overal tegenkomt is deze foto met min of meer dezelfde tekst er bij. Waarschijnlijk overgeschreven uit het persbericht. Zelfs op de site van de bibliotheek van Seongnam wordt er niks over gezegd, en nee ook niet op het Koreaanse deel van de website. Voor zover ik kan zien althans. Ik denk daarom dat het initiatief hiervoor niet bij de bibliotheek lag, maar ergens anders. Want in sommige artikelen wordt verwezen naar de bedrijven die betrokken waren bij de ontwikkeling van deze robot. Die hebben al eerder robots ontwikkeld die eten thuis bezorgen of die in een hotel bestellingen afleveren.

Het lijkt me eerder een gevalletje ‘he, zou het niet leuk zijn als..’ tijdens een brainstormsessie van ontwikkelaars dan als een serieuze vraag van de bibliotheek. Hoe schattig het karretje ongetwijfeld ook is, het lijkt me niet dat hiermee een gat in de markt bediend wordt, of zelfs maar een markt gecreëerd wordt. Want 100 boeken is natuurlijk helemaal niks. Hoe groot is de kans dat je aan het wandelen bent, het karretje tegenkomt, onbedwingbare zin in het lezen van een boek krijgt, je toevallig je bibliotheekpasje bij je hebt en dan ook nog tussen die 100 boeken iets vindt dat je wil lezen.

Ja ok, ik denk misschien teveel vanuit de bibliobus, die gemiddeld 5000 banden aan boord heeft en dat is volgens critici veel te weinig. Maar he, ga weg met je 100 banden. Dit is een minibieb. Een hele schattige, en technisch vast heel knap, maar een minibieb.

Waar me dit wel een ideaal ding voor lijkt is voor een Boekendienst aan huis. Dat je van huis uit een boek reserveert en dat het dan fijn thuis bezorgd wordt of dat je het kan afhalen. Zo’n karretje kan dan een hele dag rondrijden met een verzameling gereserveerde boeken er in. Dat kan zelfs op dat wandelpad in het park zijn, want dan weet je tenminste zeker dat er een boek aan boord is dat je wil lezen. Maar goed, waarschijnlijk onderschat ik de Koreanen en voldoet het wel degelijk aan een behoefte. Al ben ik wantrouwend genoeg om uit het feit dat er nog geen jubelende filmpjes over gemaakt zijn af te leiden dat er voorlopig nog niet veel positief nieuws te melden is. Overigens hebben bezorgrobots ook zo hun nadelen, deze in Estland bijvoorbeeld.

In de stembus

Afgelopen woensdag was ik vrijwilliger op de Stembus. Ik had me in het najaar aangemeld als vrijwilliger voor het stembureau omdat ik het tijd vond om mijn burgerplicht te doen. Toen ik las dat de gemeente Roermond van plan was om met een bus rond te gaan rijden leek me dat een uitgelezen kans om oude tijden te laten herleven dus heb ik een mailtje gestuurd met de vraag op of ik op de bus mocht. Voor wie dat niet wist: ik heb een aantal jaren op een bibliobus gewerkt en ben nog steeds fan. De Stembus was een omgebouwde touringcar en geen bibliobus maar sommige dingen waren toch erg herkenbaar. Van de auto’s die ondanks de grote ‘Niet Parkeren’ borden toch op de standplaats geparkeerd stonden tot de paaltjes die het inparkeren bemoeilijkten en de mensen die terwijl we al aan het opruimen waren nog aan kwamen zetten met hun stempas.

Voordat je kunt worden ingedeeld als vrijwilliger moet je een cursus volgen. Daar leer je (digitaal) over al de verschillende procedures die op zo’n dag gevolgd moeten worden en over het verschil tussen een stempas en een kiespas, over legitimatiebewijzen en volmachten maar ook wat je moet doen als er om 21 uur (als de stembussen volgens de wet gesloten moeten worden) nog mensen willen stemmen. Best een pittige cursus (al kan het ook aan de opzet van de cursus gelegen hebben, ik heb nog wel wat tips voor de makers..) maar wel interessant.

De dag zelf was ook erg interessant. De plekken waar we stonden waren heel verschillend: een ‘krachtwijk’, een sterk vergrijsde wijk, bij een seniorenflat en aan de rand van een kleine kern. Daardoor waren de bezoekers ook heel verschillend. Van de mevrouw die om 10 over half 8 ’s ochtends aan kwam lopen en die, toen ik zei dat ze door mocht lopen omdat er niemand in de bus was, zei “Oh gelukkig. Want ik vind het altijd zo eng. Eens kijken hoe dit gaat” tot de bouwvakkers en schilders die om kwart voor vijf hun werkbusjes naast de bus parkeerden om te komen stemmen. De mevrouw met de rollator die we het trapje op moesten hijsen (ja, ja iedereen droeg een mondkapje) en de mbo-scholieren die vooral veel belangstelling hadden voor de technische kant van de bus die we voor de school hadden geparkeerd toen de gereserveerde plek bezet bleek. Ze bleken een techniekopleiding te volgen en stonden hardop te overleggen waar ze op zouden gaan stemmen als ze dat zouden mogen. Vanaf 6 uur stonden we tegenover de snackbar, dat was een gouden plek want er kwamen veel mensen vanuit de snackbar vragen hoe lang we daar nog stonden; “oh mooi, dan kom ik straks even terug”.

Het was ook interessant om de verschillen te zien tussen mensen in het stemhokje: hoe sommige mensen ruim de tijd namen om het hele stembiljet te bestuderen, alsof ze ter plekke pas besloten welk hokje ze rood zouden maken en hoe anderen met een zwierig gebaar het potloodje rondzwaaiden. Veel mensen mopperden over hoe groot dat stembiljet wel niet was en worstelden om het helemaal uit te vouwen in het stemhokje. Ze vroegen zich af of ze het ook weer helemaal precies moesten terug vouwen. “Nee hoor, hoeft niet precies volgens de lijntjes. Als wij maar niet kunnen zien wat u gestemd heeft.” Daar was de jongen met de dreadlocks die snel klaar was en terwijl hij het stembiljet dichtvouwde zei “oh nee, ik ben vergeten mijn handtekening te zetten! Mijn handtekening moet er toch nog op?” Toen ik hem verzekerde dat dat echt niet hoefde, dat dat zelfs niet mocht zei hij dat hij er de vorige keer zijn naam op had geschreven. Of de oudere mevrouw met de hoofddoek die het formulier maar rond bleef draaien en op een gegeven moment wanhopig naar mij riep: ‘Nummer één! Nummer één staat er niet op!” Voordat ik iets terug kon zeggen zag ze nummer 1 gelukkig zelf staan. En de man die zijn stembiljet omhoog hield en vroeg of hij het zo goed had gedaan of dat het helemaal vol moest. Gelukkig hield hij het papier niet hoog genoeg voor mij om te zien welk hokje hij had gekleurd dus ik kon volstaan met te zeggen dat het hokje niet helemaal vol hoefde “als wij vanavond maar kunnen zien wat u bedoelt”.

Heeft deze bus er nou voor gezorgd dat er mensen gingen stemmen die dat anders niet gedaan zouden hebben? Dat weet je natuurlijk nooit zeker maar voor een paar mensen zal dat zeker het geval zijn geweest: de mensen die slecht ter been waren of de mensen die het allemaal maar ingewikkeld vonden. Andere mensen vonden het vooral een mooie service: “Fijn, nou hoef ik niet helemaal naar de sporthal/het eetcafé” en “wat een luxe, zomaar het stembureau in de straat”. Het feit dat we zo zichtbaar waren heeft ook zeker geholpen. Ik vind het in elk geval nog steeds een goed idee en ik denk dat ik me een volgende keer weer als vrijwilliger ga aanmelden, want ik vond het een mooie dag.

In dit korte filmpje van de regionale zender L1 kun je de bus overigens in actie zien.

Een bus voor vluchtelingen

bochum

In Bochum (Duitsland) wordt gewerkt aan een bus voor vluchtelingen. Geen bibliobus, maar omdat ik een zwakke plek heb voor elke soort van bus deel ik dit verhaal hier graag. Het is een initiatief van Medizinischen Flüchtlingshilfe Bochum (MFH), een organisatie die zo te zien vergelijkbaar is met ons Vluchtelingenwerk maar dan net anders.

MFH biedt medische en sociale hulp aan vluchtelingen vanuit hun kantoor en wil dat nu ook graag op locatie gaan doen. Ze willen een bus aanschaffen die ze gaan parkeren bij asielzoekerscentra en opvangplekken om mensen te adviseren en te behandelen. Ze bieden niet alleen medische hulp maar ook sociale en juridische en ze vangen mensen met psychische problemen (met oorlogstrauma’s bv) op.  Ze willen de bus nadrukkelijk buiten het terrein parkeren om duidelijk te maken dat ze onafhankelijk en neutraal zijn en geen onderdeel zijn van de Duitse overheid. Het grote voordeel van een bus is natuurlijk dat hij flexibel is, je kunt er overal mee naar toe. Ze zijn een crowdfunding actie gestart om geld op te halen. Enthousiasme genoeg maar met geld schiet het nog niet zo op lijkt het. In dit filmpje leggen ze uit wat precies de bedoeling is.

Misschien moet ik ze wijzen op de bibliobussen die hier en daar te koop staan?

En voor wie het gemist had verwijs ik hier ook nog graag even naar het overzicht van Mark Deckers over wat bibliotheken zoal doen voor vluchtelingen.

Douchen in een bus

 

Weer een mooie voor mijn verzameling bussen. Geen bibliobus maar een mobiele douche, een bus waarin daklozen zich kunnen douchen. Vanwege bezuinigingen zijn er nogal wat voorzieningen voor daklozen verdwenen in San Francisco, waaronder ook verschillende faciliteiten om zich te wassen. Deze bus is een particulier initiatief dat in die lacune voorziet. Daklozen kunnen zich hier wassen en zo weer een stukje waardigheid terugkrijgen. Ik vind het briljant. Maar ook gênant. Want op Youtube staan vlak onder dit filmpje andere filmpjes over de bussen van Apple en Google die worden tegengehouden door demonstranten die protesteren tegen het feit dat mensen uit hun woning worden gezet omdat die voor veel geld verkocht worden aan werknemers uit Sillicon Valley. Mensen komen daardoor op straat te staan en komen dan na verloop van tijd weer bij deze douchebus terecht. Die dan weer gesponsord wordt door o.a. Google, dat dan weer wel.

Overigens wordt de bus aangesloten op een brandkraan voor zijn watervoorziening. Ik vraag me af waar ze het vuile water laten, zouden ze dat gewoon lozen op het riool? Dit is de eerste bus van Lava Mae, maar ze hebben ambitieuze plannen. Volgens hun website althans. Waar je nog veel meer informatie vind over waarom dit zo’n hartverscheurend project is. It’s about Human Rights.

Met dank aan @librarianbe voor de tip.

Boekenbussen

Tell a story VanTerwijl bibliobussen in Nederland aan het uitsterven zijn (behalve bij die helden in Den Helder, lang leve de Kopgroep Jeugdbus) zijn er in het buitenland een aantal interessante rijdende boekenbussen ontstaan.

Ik noem ze boekenbussen, want het zijn nadrukkelijk geen bibliobussen maar rijdende boekwinkels. Dit busje hierboven bijvoorbeeld is onderdeel van Tell a Story een initiatief van Portugese uitgevers om toeristen in aanraking te brengen met Portugese literatuur. Because we believe there’s no better way to remember a journey than a book. And that nothing makes one travel more than reading. In a country of stories and great storytellers we want to challenge those who visit us to Tell a Story about Portugal. 

tell-a-story kaart Ze verkopen boeken van de grote Portugese schrijvers in vertaling, er van uitgaande dat de meeste toeristen geen Portugees lezen, en ze verkopen briefkaarten met schrijvers-portretten. Ze hebben zelfs een speciaal lettertype laten ontwikkelen, gebaseerd op het handschrift van bepaalde schrijvers, om in een literaire stemming te komen. Kijk, dán promoot je literatuur lijkt me. Het busje verschijnt op verschillende plekken, heb niet kunnen ontdekken waar precies en of ze hun komst van tevoren aankondigen. De bijbehorende website geeft sowieso erg weinig praktische informatie, maar hij ziet er wel fantastisch uit.

Eerder dit jaar lanceerde uitgeverij Penguin al hun geweldige Penguin Book Truck. Met die truck rijden ze door de Verenigde Staten en bezoeken ze festivals, boekenmarkten, musea en bibliotheken.

penguin truckHun slogan is: We are what you read. En alsof die prachtige bus nog niet genoeg is hebben ze ook nog een klein karretje gebouwd, gebaseerd op de New Yorkse hotdog-karretjes.

Penguin karretjeOok al zo lief. Hebben we bij ProBiblio in een ver verleden ook nog eens geprobeerd, maar die van ons bleek niet erg praktisch, want veel te zwaar. Hadden we ook maar naar de hotdog-karretjes moeten kijken…

Ik zal me maar niet meer hardop afvragen hoe het kan dat dit soort dingen ontstaan in het bedrijfsleven en weggaan uit de openbare bibliotheken want het antwoord weet ik al wel zo ongeveer. Heeft te maken met verschillende soorten budgetten en prioriteiten en met de onuitroeibare behoefte bij bibliothecarissen aan structuur en planning. Iets zomaar, omdat het leuk is doen en we zien wel of het gaat werken, daar worden we heel erg zenuwachtig van. En jahaa, we werken met gemeenschapsgeld dus daar moeten we heel voorzichtig mee zijn, dat weet ik wel. Maar af en toe iets leuks doen, voor de lol, moet kunnen vind ik. Maar ja, ‘leuk’ is geen erkende Prince2 term, dus die gebruiken we liever niet. Jammer

Deze boekenbussen komen overigens via het onvolprezen BookPatrol.

Een bibliotheek in een tram

Een geweldige toevoeging voor mijn verzameling mobiele bibliotheken. Niet zozeer de bibliotheek als zodanig (want het is eigenlijk gewoon een bibliobus op rails) maar ook het filmpje zelf. Met waanzinnig lange titels, maar zit die even uit want het is erg leuk.
Uit Edmonton, Canada.

Een ontspannen lunch (in de metro)

Stel je voor: je wordt op straat uitgenodigd voor een lunch. En stel je voor dat je dan door je gastvrouw wordt meegenomen naar het dichtsbijzijnde metrostation. Dan verwacht je geen nouvelle cuisine 6-gangen menu.

Maar dat is nou net wat de 12 gasten die de uitnodiging aannamen wel kregen. Aangeboden door a razor, a shiny knife; die zichzelf an educational, social and theatrical culinary experience noemen. In een metrostel werden tafeltjes geimproviseerd waarop zes geweldige, vers bereide gerechtjes werden geserveerd. Op echt porselein met linnen servetten. Bij ieder station stapte weer een nieuwe ploeg in met een nieuwe gang.

Fantastisch! Vooral omdat deze lunch zó maar georganiseerd werd, omdat het kon. Niet om iets te bewijzen of om ergens tegen te protesteren maar gewoon voor de lol. Indrukwekkend, de logistiek die hier achter zit, en de timing. Respect!

Een wandelbibliotheek?

lesebank Davos

 

Een mooi voorbeeld van alternatieve lees-bevordering  in Davos en Klosters (Zwitserland) Daar heeft de Openbare bibliotheek een aantal banken langs wandelroutes tot  Lesebank benoemd. Dat houdt in dat er op die banken een kist staat met boeken voor de vermoeide wandelaar. Niet alleen maar ter lering en vermaak maar vanuit diepere bedoelingen, want “actief en regelmatig lezen bevordert tekstbegrip”. In de kisten zitten kinderboeken, romans en materiaal over de regio. Het publiek reageert enthousiast, ook de buitenlandse touristen, al zitten er alleen Duitse boeken in de kisten. Ik heb ook nog een mooi Duits (Zwitsers?) spreekwoord geleerd: Drei tagen nicht gelesen, und das Gespräch wird schal.

Heel kleinschalig (er zijn in totaal 6 kisten), maar erg leuk verzonnen.

 Met dank aan de Lonely Librarian.

Nog meer Karavaan

 

 

 

 

In mijn vorige bericht had ik het over de bibliotheek op de Karavaan maar daar verwees ik alleen naar het blog dat de kinderen bijhouden over hun activiteiten.

Voor de activiteiten ‘savonds is een apart blog gemaakt, de Karavaanbibliotheek. Daar zijn aankondigingen te zien van de activiteiten die nog moeten komen en foto’s van de dingen die geweest zijn. Het karretje is helaas nog steeds niet goed te zien, maar als je tussen de mensen door kijkt krijg je er toch wel een indruk van.

Er wordt aan biebdaten gedaan, er zijn schrijvers en interviews met acteurs. Die laatste vinden jammer genoeg niet altijd in de bibliotheek plaats. Omdat het voor iedereen de eerste keer was dat we dit deden en de deelnemende bibliothecarissen dachten dat zij niet extravert genoeg zouden zijn om bezoekers over te halen om mee te doen aan het biebdaten is er een actrice ingehuurd om dat te doen. Dat is een succes, want het typetje dat ze neerzet kletst moeiteloos lezers de bibliotheek in.

Toch jammer dat we dat zelf niet kunnen.

Bibliotheek op lokatie

 

 

 

 

Het reizend Noord-Hollandse theaterfestival Karavaan kent sinds vorig jaar een festivalhart. Naast voorstellingen op locatie wordt er nu van donderdag tot en met zondag een kampement opgeslagen op steeds een andere locatie.

Sinds dit jaar is er in het festivalhart ook een bibliotheek. ProBiblio heeft een karretje laten maken dat als mobiele bibliotheek dient en waar de bibliotheken van Heiloo, Alkmaar, Hoorn en Schagen zich presenteren. Overdag wordt er door kinderen gelezen, getekend en verslag gedaan van wat ze gezien en gedaan hebben op een weblog.

‘sAvonds organiseren de bibliotheken activiteiten voor volwassenen: er komen schrijvers op bezoek en er worden theatermakers geinterviewd. Het aantal bezoekers is nog beperkt, maar de reacties zijn enthousiast.

Er zijn nog puntjes die op I-en moeten en zo, maar ik ben heel tevreden, het begin is er wat mij betreft.

get_footer() ?>