Drie weken geleden schreef ik nogal spontaan een open brief aan de Minister-president. Spontaan omdat ik meestal een dag of twee loop te broeden op een stukje en het pas als ik me kwaad genoeg heb gemaakt, van me afschrijf. Maar nu las ik iets en daar ging mijn fantasie zo mee op de loop dat ik er meteen over schreef. De reactie op mijn brief (zowel hier als op Twitter) waren zo enthousiast dat ik de brief heb uitgeprint en met een begeleidend briefje heb opgestuurd naar Den Haag. Vorige week heb ik een antwoord gekregen op mijn brief, maar niet echt een bevredigend antwoord. Dit was mijn begeleidende brief :
Hierbij stuur ik u een papieren afschrift van een open brief aan u zoals ik die gepubliceerd heb op mijn weblog. Dit weblog is gewijd aan bibliotheken, leesbevordering en kunst en in deze brief doe ik een beroep op u om uw betrokkenheid hierbij tot uitdrukking te laten komen. Los van hoe de portefeuilles verdeeld zijn binnen het kabinet want ik weet dat genoemde onderwerpen tot het takenpakket van de minister van OCW behoren. Ik doe een beroep op u als mens en als symbool voor de Nederlandse samenleving.
Deze oproep doe ik op persoonlijke titel, maar ik ben er van overtuigd (ook gezien de vele reacties die ik op deze brief krijg) dat alle openbare bibliotheken in Nederland hieraan hun medewerking zouden willen verlenen mocht dat nodig zijn. Op het weblog vindt u in de diverse links in het artikel meer informatie.
Zoals ik in onderstaande brief ook al zeg: het lijkt me geweldig als u de handschoen op zou nemen en het initiatief neemt om een bijeenkomst in het Catshuis te organiseren met schrijvers en dichters. Ik wil u daar graag bij helpen als u dat nodig mocht vinden.
En dit is het antwoord van de MP:
Hartelijk dank voor uw brief. U vraagt hierin mijn aandacht voor een aan mij gerichte open brief die u tevens hebt gepubliceerd op uw weblog. U schrijft hierin over de door president Obama georganiseerde “Poetry Jam” en vraagt aan mij of ik een soortgelijke literatuuravond wil organiseren. Ik heb de inhoud van uw schrijven kennisgenomen en kan u meedelen dat ik uw enthousiasme waardeer.
Zoals u echter zelf in uw brief stelt ben als minister-president binnen het kabinet niet de eerstverantwoordelijke voor een dergelijk initiatief. Ik geef u daarom in overweging om uw verzoek te richten aan de minster van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, de heer Plasterk.
Ik dank u evenwel voor de moeite die u hebt genomen mij van uw idee op de hoogte te brengen.
Met vriendelijke groet,
DE MINISTER-PRESIDENT, Minister van Algemene Zaken,
Dat mijn idee niet met open armen ontvangen wordt begrijp ik wel, maar ik vind dit wel zo’n niksige afwijzing. Het lijkt wel of de secretaris die deze brief heeft opgesteld mijn brief niet eens goed gelezen heeft, of in elk geval niet gesnapt heeft wat ik ermee wilde zeggen. Als ze mijn brief serieus genomen hadden waren er volgens mij een aantal reacties mogelijk geweest:
– ik ben het niet met u eens: ik heb een andere opvatting van wat de taak van een Minister-president is en daar hoort leesbevordering niet bij.
– leuk idee maar mijn drukke agenda laat een dergelijk initiatief niet toe
– ik ben het niet met u eens want ik vind leesbevordering niet nodig (geen erg politiek-correct antwoord maar dat was ook wel eens verfrissend geweest)
– leuk idee maar ik ga daar niet over. Ik heb uw brief daarom doorgestuurd naar collega Plasterk.
Een extra bevestiging dat ik niet serieus genomen wordt is de zinsnede kan u meedelen dat ik uw enthousiasme waardeer. Hij deelt mijn enthousiasme dus niet maar hij waardeert het wel. Vreselijk kleinerend: leuk gedaan meisje, mooie tekening heb jij gemaakt. Aai over het bolletje en weer verder. Bah. Maar mijn brief is binnen de gestelde termijn van drie tot zes weken beantwoord dus het ministerie heeft keurig voldaan aan de voorschriften om de burger serieus te nemen. Blijkbaar staat in de voorschriften niet dat ook serieus op de inhoud van een brief moet worden ingegaan. Of is mijn vraag zo bizar dat ik in de categorie “niet serieus te nemen” val?
Hij is wel echt ondertekend door Balkenende, dat valt dan weer mee. En die typefout in de eerste alinea zullen we maar wijten aan de post-vakantie stress. Ik ga er tenminste vanuit dat hij VAN de inhoud van mijn brief heeft kennisgenomen…
Afgelopen weekend vond in de Verenigde Staten weer de traditionele White House Easter Egg Roll plaats. Voor de 136e keer kwamen honderden gezinnen naar het Witte Huis om paaseieren te rollen op het gazon en om andere spelletjes te spelen. Een oude traditie blijkbaar. Een iets minder oude traditie is dat president Obama voorleest uit Where the Wild Things Are oftewel uit Max en de Maximonsters. Ik kan niet helemaal terugvinden hoe lang hij dat al doet, maar in dit filmpje uit 2009 doet hij het al. Daar nog een klein beetje stijfjes nu, vijf jaar later, met veel meer allure. En ik vind het geweldig. Het feit dat hij het doet is al prachtig, maar dat hij er duidelijk zo veel plezier in heeft is nog veel leuker.
Recente reacties