E-books of niet?
Op de site van Bibliotheekblad staat naar aanleiding van hun laatste nummer over ebooks een poll, bedoeld om de discussie over ebooks in de bibliotheek aan te wakkeren. Er wordt (nu nog) niet veel gediscussieerd, maar wel veel over gepraat op twitter. Dit is mijn bijdrage aan de discussie.
De stelling luidt: Bibliotheken moeten niet aan e-books beginnen zolang ze niets goeds te bieden hebben.
Toen ik dat voor het eerst las moest ik een beetje grinniken, want ik vond het zo’n open deur. Maar je moet een beetje provoceren om reacties te krijgen, dacht ik nog. Ik verwachtte vlammende tirades tegen deze stelling en woedende uithalen over zoveel conservatisme maar het blijft tamelijk stil. En dat niet alleen: tot mijn grote verbijstering blijkt op dit moment 30% van de stemmers het met de stelling eens te zijn! Ik dacht eerst nog dat dat medewerkers van Bibliotheekblad waren, die stiekem gestemd hebben om reacties uit te lokken, maar er zijn op dit moment al 17 ja-stemmers en zoveel mensen werken er niet eens bij Bibliotheekblad.
Ongelofelijk vind ik het dat zoveel mensen van mening zijn dat bibliotheken moeten wachten met het aanbieden van ebooks totdat we iets goeds hebben. Want we zíjn al veel te laat, nog langer wachten maakt dat alleen maar erger.
Ja, wat we op dit moment kunnen aanbieden is niet echt spectaculair. Daar is iedereen het over eens, ook Bibliotheek.nl zelf. En ja, het heeft lang geduurd voordat er überhaupt iets kwam. En ja, het is een ingewikkelde materie met uitgevers die hun eigen businessmodel tot de laatste druppel leeg proberen te persen en schrijvers die dwarsliggen omdat ze nog minder inkomsten vrezen dan op dit moment.
Maar het slechtste wat we op dit moment kunnen doen is afwachten. Want dan wordt het nog later en dan wordt het moment waarop we eindelijk met iets komen nog sneuer, want nog meer te laat. Het is heel erg “des bibliotheeks” om zaken tot drie cijfers achter de komma geregeld te willen hebben, om super zorgvuldig te zijn en zeker te willen weten dat dingen voldoen aan onze eigen kwaliteitsstandaard. Die houding is verklaarbaar, want zorgvuldigheid is het fundament onder ons bestaan: als je een boek (of object) het verkeerde trefwoord geeft gaat het boek ten onder in de massa en is het voor altijd verloren.
Maar soms moet je die zorgvuldigheid loslaten. Of moet je in elk geval inzien dat je eigen kwaliteitseisen minder belangrijk zijn dan het algemene belang, of het belang van de branche. Zoals in dit geval. De branche moet als de sodemieter dat wat er is omarmen en hopen en bidden dat het snel wordt uitgebreid en verbeterd.
Het is ook een kwestie van “goed brengen” natuurlijk. Want waarom vindt iedereen die actie van de bibliotheek van Klagenfurt zo mooi? Die plakten overal in de stad QR codes die verwijzen naar boeken in Project Gutenberg en riepen daarmee de stad uit tot bibliotheek. Gejuich alom. Want het is leuk en mensen zagen de meerwaarde er van in. Als je je leners meteen wijst op de gebreken in je eigen aanbod zullen ze er nooit tevreden mee zijn.
Klanten hebben er best begrip voor dat het aanbod nog niet overweldigend is, zeker als je uitlegt hoe dat komt. Heus, klanten zijn veel slimmer en meevoelender dan je denkt…
Dus niet zo bang voor kritiek van de buitenwereld op ons aanbod. Kin omhoog, borst vooruit en gaan!
Recente reacties