Tenaanval

Op de koffie

In een blogpost over een workshop die ze heeft gevolgd over Invisible Leadership beschrijft Erna Winters een idee om het publiek te betrekken bij de koersbepaling van de bibliotheek. Het is nog maar een los idee, maar al schrijvende beschrijft ze hoe zoiets eruit zou kunnen gaan zien: ze heeft het over doelgroepen, dialoogteams per vestiging en communitysessies. Dat klonk jaloersmakend doortastend en vooral erg professioneel.

En het bracht mij op een nieuw idee voor onze Late Night Coffee. Die Late Night Coffee is ontstaan vanuit het ProBiblio project Bibliotheek van de 100 talenten. De bibliotheek Bollenstreek heeft meegedaan aan dit project omdat we “iets” wilden met het betrekken van het publiek bij onze programmering. We wisten niet precies wat, alleen dat we er last van begonnen te krijgen dat wij, als kleine organisatie, relatief veel tijd kwijt waren aan het bedenken van activiteiten die soms wel maar soms ook niet veel bezoekers opleverden. We gingen ons afvragen ‘waar we het eigenlijk voor doen’ en het antwoord is natuurlijk: voor de bewoners van de Bollenstreek. En als we het voor hen doen, is het dan niet logisch om aan hen te vragen wat ze willen?

Onder leiding van de immer bezielde Karen Bertrams zijn we aan de slag gegaan, onder de noemer: “als je wil weten wat de mensen willen dan vraag je ze dat toch gewoon?” En zo simpel bleek het bij nader inzien inderdaad te zijn. En ook weer niet. We planden een avond en Karen gaf ons de opdracht om daarvoor mensen uit te nodigen “die jij inspirerend vindt, of waarvan jij denkt dat ze een duidelijke mening over de bibliotheek hebben”. Dat was in eerste instantie heel erg eng, omdat we niet echt duidelijk konden maken waarvoor we de mensen precies uitnodigden of wat we dan precies zouden gaan doen. En daar houden bibliothecarissen niet zo van, van zoveel onduidelijkheid. Maar daar bleken onze gasten helemaal geen last van te hebben: mensen vonden het heel erg leuk om uitgenodigd te worden door de bibliotheek en ze wilden graag meedenken. Dus daar zaten we dan, die eerste keer, met een heel gemêleerd gezelschap. Eerst nog wat onwennig, maar allengs losser. Het werd een heel gezellige avond waarin veel gepraat werd over het beeld van de bibliotheek en wat de bibliotheek zou moeten doen. “Jullie moeten wat meer activiteiten voor mannen organiseren”, zei een van de aanwezige mannen. Ja duh, dat proberen wij ook wel, maar dat lukt ons niet. “Oh, je moet gewoon een avond over een sportboek organiseren. Er verschijnen komend najaar minstens 5 nieuwe boeken over sport. Ja hoor, daar wil ik wel even over meedenken.” Dat resulteerde in een uitverkochte avond met Thijs Zonneveld, in samenwerking met de plaatselijke wielervereniging. Een zaal met 60 mannen en 3 vrouwen (waarvan 2 van de bibliotheek).

Inmiddels hebben we drie keer een bijeenkomst gehad, onder de noemer Late Night Coffee. De groep deelnemers is heel gevarieerd: hij bestaat onder andere uit een dominee, een boekhandelaar, natuurbeschermers, een gouden strop-winnaar, een onderwijzer, een medewerker van de Zonnebloem, een gemeenteambtenaar, medewerkers van het CJG en vrijwilligers van veel verschillende organisaties. Allemaal inwoners van de Bollenstreek. En ze voelen zich allemaal betrokken bij de bibliotheek.

Die eerste keer lieten we het gesprek heel erg open, de keren daarna zat er wat meer sturing in en hadden we van tevoren duidelijk een onderwerp bepaald. Dat is wel belangrijk heb ik gemerkt. Niet alleen voor ons, om het maximale uit de groep te kunnen halen. Maar ook voor de deelnemers, want die willen ook het gevoel hebben dat het gesprek ergens over gaat en dat ze iets nuttigs hebben bijgedragen. De laatste keer hebben we het gehad over het voorgenomen vrijwilligersbeleid van de bibliotheek. De beleidsnota over dat onderwerp was op dat moment bijna klaar, maar door de input van de Late Night Coffee is daar in de praktische uitwerking toch net weer een accentverschil aangebracht.

Binnenkort gaan we weer een Late Night Coffee organiseren en ik zat een beetje met de aanpak in mijn maag: moeten we nu niet een stap verder zetten? Moet het niet uitgebreid worden, moet er niet wat verdieping in worden aangebracht? Het was tot nu toe allemaal erg praktisch. Het stuk van Erna zette me weer aan het denken daarover. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik heb wel alvast een onderwerp bedacht voor deze keer: ik wil het hebben over eenzaamheid, en over welke rol de bibliotheek kan spelen bij het bestrijden daarvan. Over de verblijfsfunctie van de bibliotheek dus, maar dat is een beleidsterm. En daar gaat de Late Night Coffee niet over. Daar praten we niet over beleid, maar over wat de bibliotheek doet. Of niet. En we drinken koffie. Met een taartje.