Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

film

All of the posts under the "film" tag.

“Think like a librarian. It may save your life”

Ja, ja, dit is ordinair reclame. Voor een Amerikaanse tv-serie, een vervolg op de Librarian films met Noah Wyle. Waarvan het maar de vraag is of wij die hier ooit zullen zien. Maar het is wel hele leuke reclame, dus ik deel hem hier graag. Ik kan hier erg om lachen, om dit soort filmpjes. De serie gaat aanstaande zondag in première. In een van de trailers is te zien dat Noah Wyle wordt opgevolgd door een groep bibliothecarissen, ieder met hun eigen specialisme. De bibliothecaris hierboven is een kunsthistoricus, dat is waarschijnlijk de reden dat ik hem zo leuk vind, omdat ik me zo in hem herken 😉

 An ancient organization has vowed to defend us from unspeakable evil, dat lijkt me een prima slogan. Of anders Think like a librarian. It may save your life.

Nederlandse bibliothecarissen in de film?

In januari schreef ik over de site Reel librarians, daar worden films besproken waar een bibliothecaris of (in mindere mate) een bibliotheek in voorkomt. Vanwege de internationale aandacht die de site de laatste tijd krijgt denkt de Real Librarian nu na over een internationale versie.

Toen ik dat las nam ik me onmiddellijk voor om een Nederlandse duit in het zakje te doen maar ik kon geen enkele film bedenken met een bibliothecaris er in. Ook de expert op het gebied van de Nederlandse film, René van Dam, kon me niet verder helpen. Komt er echt in geen enkele Nederlandse film een bibliothecaris voor? Zijn we dan echt zo onzichtbaar? De Real librarian windt zich vaak op over het feit dat bibliothecarissen in films vaak als stereotype worden afgebeeld: saai en verlegen, maar dat is altijd nog beter dan onzichtbaar.

Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. Heeft iemand een suggestie? Hoeft niet eens een hoofdrol te zijn, een bijrolletje mag ook. En zit er in geen enkele Nederlandse film een scene die zich in een bibliotheek afspeelt? Ik hoor het graag….

Oh ja, dat filmpje is natuurlijk mijn favoriete bibliotheekfilmfragment: het begin van Ghostbusters.

Bibliothecarissen in de film

Dit is een fragment uit de klassieker Breakfast at Tiffany’s. Ik was vergeten dat Audrey Hepburn daarin ook naar de bibliotheek ging. Mooi, met die catalogusbakken…

Ik vond het op de site Reel Librarians (Librarians + Movies = Reel Love). Op dit blog worden films verzameld waar bibliothecarissen in voorkomen. Verzameld door de Real Librarian, die daar (uiteraard) een heel classificatiesysteem bij bedacht heeft. De films worden onderverdeeld in 5 categorieën: in categorie I zitten de films met een bibliothecaris als hoofdpersoon en waarbij het beroep ook essentiëel is voor de plot. Categorie V zijn films waar een bibliothecaris alleen maar genoemd wordt of waarvan zich een scene afspeelt in de bibliotheek. Daarnaast is er een indeling van de karakterisering van de bibliothecarissen. Deze bibliothecaresse uit Breakfast at Tiffany’s valt in de categorie Female Types – Comic Relief (Personality: Prefers books over people; Anal-retentiveness makes them funny!)

Die classificatie is overigens niet het belangrijkste, het gaat om de beschrijvingen van de films en de analyses die ze maakt. Veel van de films die ze noemt ken ik niet. Maar ik zag bijvoorbeeld ook een vergelijking van de Harry Potter boeken met de films. Qua belang van de bibliothecaris in film en boek dan uiteraard.

Om terug te komen op Breakfast at Tiffany’s: een van de actrices in deze film is  Patricia Neal, op het moment van verfilming getrouwd met de schrijver Roald Dahl. Dat soort feitjes vind ik dan weer leuk…

The librarian

Vaste lezers van dit blog verwachtten het misschien al maar ik heb vanavond de film The librarian: quest for the spear  gekeken op RTL 7. Toen die film in 2004 uit kwam was er enige opwinding vanwege Noah Wyle (in sommige kringen als erkend hunk beschouwd) die zoiets onspectaculairs als een bibliothecaris speelde maar het werd tamelijk stil nadat hij uit was. Nu ik de film gezien heb snap ik dat wel.

Het is een tamelijk middelmatige B-film waarin een hele slimme, hoogopgeleide, beetje onhandige jongen opeens bibliothecaris wordt van een bibliotheek waarin allerlei mythische en mythologische voorwerpen bewaard worden. Op zijn eerste werkdag wordt hij al op pad gestuurd om de speer van Longinus (zo heet hij in de ondertiteling, volgens mij beter bekend als de Heilige Speer) te zoeken. Heel stoer allemaal: hij springt uit een vliegtuig, steekt via een touwbrug een ravijn over, zakt een waterval af en beklimt de Himalaya. Het leukst is dat hij een hele mooie vrouwelijke assistente heeft die hem meerdere malen uit de penarie haalt.

Heel erg NIET rolbevestigend dus. Ook erg goed tegen de vooroordelen. Zouden we er meer van moeten hebben, van dit soort films. In het kader van de actie de bibliotheek is niet saai.

Bovenstaand filmpje is het slot van de film.

Onderstaand filmpje is het begin. Ook leuk.

Twee robots

Twee weken geleden ben ik met mijn nichtje van 11 naar WALL-E geweest. We vonden het allebei een geweldige film: ontroerend, grappig en we konden nauwelijks geloven dat het een tekenfilm was want het zag er allemaal zo echt uit. Kortom: geweldige middag gehad, ik kan het iedereen aanraden.

Maar nou las ik in De Groene Amsterdammer dat we niet zomaar een film gezien hebben maar dat het een combinatie was van ‘laatste mens-mythologie’ in de stijl van bijvoorbeeld Richard Matheson’s I Am Legend, de bitterzoete slapstick van Buster Keaton en thematiek geleend bij een scala aan postapocalyptische films. Mijn nichtje en ik hadden al geconstateerd dat het niet zo verstandig was van de mensen uit de toekomst om computers zoveel macht te geven en dat het maar goed was dat de kapitein van het ruimteschip het gevecht met de computers gewonnen had. Maar zoals Gawie Keyser het opschrijft in de Groene klinkt het toch veel interessanter: de geëvolueerde mens, een afgestompt, technologisch wezen, vecht voor het recht de blinde vooruitgang de rug toe te keren. Regressie, daar gaat het nu omomgekeerde evolutie in de verre, koude ruimte, terug naar de basis, naar de verwoeste aarde om opnieuw te beginnen .

En zo werd de film twee weken nadat ik hem gezien had nog mooier. Of in elk geval veel interessanter

Idealen?

 

 

 

Op de Archined site is de film Idealen te zien die architect en filmer Jord den Hollander maakte over architecten en hun idealen. Hij zette een aantal architecten in de “achterwerk-in-de-kast kast” en liet ze praten over hun idealen. Welke idealen hadden ze aan het begin van hun carriere en hoe kijken ze daar nu tegenaan? Hebben ze eigenlijk nog wel idealen?

Het is een leuke film geworden. Niet alle architecten kunnen even boeiend vertellen maar het is toch interessant om de verschillende verhalen te horen. Wat vooral opvalt is dat ze zo gemakkelijk praten over die idealen. Iedereen vindt de vraag naar idealen heel vanzelfsprekend, zelfs als ze ze nu niet meer hebben.

En dan vraag ik me toch af of je zo’n film ook met bibliothecarissen kunt maken. Ben bang van niet. Wij vinden idealen toch al snel eng. Of in elk geval niet passend in het beeld van professionalisme van een aantal branchegenoten.

get_footer() ?>