Mooie film over Boekhandel Roelants in Nijmegen. Roelants is een onafhankelijke boekhandel en al jaren een begrip in Nijmegen en omstreken. Toen de huidige eigenaar ging nadenken over zijn pensioen bleek zijn zoon de zaak te willen overnemen. Je moet zelf maar even kijken waarom dat een niet voor de hand liggende keuze van die zoon was.
De film geeft een mooi beeld van een winkel die overeind probeert te blijven in een wereld van grote ketens en het internet maar het is vooral een portret van twee mensen en hun liefde voor de zaak. “Een winkel is zo goed als zijn klanten” volgens vader Roelants en daarom is het heel belangrijk dat hij direct contact met de klanten blijft houden. De parallellen met de bibliotheken liggen voor de hand, die moeten jullie zelf maar trekken.
Voor wie het gemist had: de allereerste Nederlandse speelfilm over de lockdown die we (nog niet helemaal) achter de rug hebben is verschenen. En iedereen die er wel al over gelezen of van gehoord had, maar hem nog niet gezien heeft wil ik bij deze aanraden om hem te gaan bekijken.
De twee artistiek leiders van Toneelgroep Maastricht hebben, samen met regisseur Pieter Kuijpers een ‘video call film’ gemaakt. Ze noemen het zelf een ‘Komische thriller over het leven in quarantaine’. Je ziet de film via de Zoom-overleggen die de twee regisseurs hebben, vanaf de keukentafel of de logeerkamer. In eerste instantie zijn die overleggen heel praktisch maar hoe langer alles duurt, hoe meer de emoties oplopen. Het is allemaal super herkenbaar, niet alleen die emoties maar ook hoe iedereen weer anders op de situatie reageert. Gezien alle reacties die ik op mijn vorige stuk kreeg zal het voor heel veel andere mensen ook herkenbaar zijn. Tussen de verschillende vergaderingen door zie je beelden van een uitgestorven Maastricht. Ook mooi.
De film is te bekijken op het online platform Picl via Lumière Cinema in Maastricht. Je betaalt 8,50 en krijgt vervolgens een link toegestuurd waarmee je de film 48 uur kunt bekijken. Op je eigen bank, met je laptop op schoot. Ik vond het geweldig. Geen idee hoe ik daar over een half jaar over denk, maar hij past op dit moment precies op de situatie van nu. Ik hou erg van Toneelgroep Maastricht, dus ik sluit niet uit dat ik een klein beetje bevooroordeeld ben. Maar bekijk die film nou maar gewoon. Hij duurt een dik uur en ik beloof je dat het geen zonde van je tijd zal zijn.
Free for All is een film over het belang van de openbare bibliotheek, gemaakt door een aantal gerenommeerde Amerikaanse documentairemakers. Bijna vijf jaar geleden schreef ik er al eens over, toen was men druk bezig met filmen en vooral met het zoeken van financiering. Nu is hij dan eindelijk bijna af. Omdat ik een bijdrage heb gedaan aan de crowdfunding kreeg ik de afgelopen jaren af en toe een mailtje om me op de hoogte te houden al bleef ’t het afgelopen jaar erg stil. Aan deze trailer te zien hebben ze echter allesbehalve stilgezeten. Van een film die in beeld brengt wat de openbare bibliotheek betekent voor individuele mensen is hij zo te zien nu uitgebreid met een flink deel bibliotheekgeschiedenis en recente ontwikkelingen op financieel en politiek gebied.
Het is me nog niet helemaal duidelijk wanneer de film precies uitkomt, maar als het zover is kan de VOB deze film misschien ook naar Nederland halen want volgens mij gaan we hier allemaal erg vrolijk van worden. Zo te zien staan ze daar zeker voor open want ze willen hun activistische boodschap graag zo breed mogelijk verspreiden. De situatie van Nederlandse bibliotheken is alleen heel anders dan in de Verenigde Staten: alleen al omdat de financiering heel anders geregeld is en de relatie met de overheid nogal verschilt. En ja, dáár is de bibliotheek gratis, dus letterlijk altijd Free for all.
De VOB en ProBiblio organiseren deze week speciale vertoningen van Ex Libris, de veel geprezen en bekroonde film van regisseur Frederick Wiseman. Alleen toegankelijk voor bibliotheekmensen en hun gasten. Vanavond was ik bij de eerste vertoning in Sittard en ik heb genoten. De reacties om me heen waren gemengd: ik hoorde vooral dat mensen sommige stukken veel te langdradig vonden. “Die film had een stuk korter gekund.”
Ja dat klopt, die film had heel veel korter gekund, je had er makkelijk een documentaire van een uurtje van kunnen maken. Met een voice-over en de vermelding van namen en functies bij de diverse mensen die in beeld komen. En in plaats van de tijd nemen om de omgeving van een filiaal uitgebreid in beeld te brengen voordat de camera naar binnen gaat had Wiseman ook best even de vermelding Filiaal in Harlem kunnen maken. Maar zo’n soort film is het dus niet. Dit is een hele andere film. In de Chinese wijk filmt hij uitgebreid de vlaggenlijnen met alternerende Chinese en Amerikaanse vlaggetjes die symmetrische lijnen over de straat trekken, in de Bronx zie je de bibliotheek bijna niet liggen tussen alle schreeuwerige winkelpuien en de straat voor de New York Public Library for the Performing Arts is steeds weer opvallend leeg (en schoon).
Ik vond het een prachtige film, een echte aanrader. Als je je nog niet hebt aangemeld: snel doen. Hij draait nog op verschillende plekken, tot en met zondag. Als je eigenlijk te moe bent: toch gaan. Want de film is ook een soort van meditatie. Probeer vooral niet alle gesprekken te volgen want ruim 3 uur bij de les blijven en die soms hoog-intellectuele gesprekken in het Engels volgen is niet te doen. Maar laat je meevoeren met de beelden en kijk naar al die bijzondere mensen die in beeld komen. En ga je vooral niet ergeren aan het feit dat niemand benoemd wordt, dus dat je geen idee hebt wie daar allemaal aan het woord zijn. Het eerste half uur was ik een beetje jaloers: wat doen ze daar veel mooie dingen en wat organiseren ze dat goed. Totdat ik me realiseerde dat er in New York meer dan 100 keer zoveel mensen wonen als in Roermond en dat dus elke vergelijking mank gaat. Toen kon ik gewoon genieten van de betrokkenheid en gedrevenheid van iedereen die bij de bibliotheek betrokken is en bewonderde ik de strategische overleggen van het MT. Wellicht ten overvloede: het is dus geen bibliotheekfilm. Althans, geen film die haarfijn uitlegt hoe het er in een bibliotheek aan toe gaat. Het is een film die “toevallig” is opgenomen in de bibliotheek. Hij gaat net zoveel over de stad New York als over de NYPL.
Vandaag publiceerde de VOB een kijkwijzer op de site. Maar die las ik daarnet pas, na afloop dus. En gelukkig waren ze in Sittard eigenwijs en hadden ze daar toch een korte pauze ingelast. Goed idee Liesbeth. Want dat drankje tussendoor was wel heel fijn.
Afgelopen donderdag maakte de voorzitter van de VOB, aan het einde van de ALV, bekend dat de VOB vertoningen gaat regelen van Ex Libris – The New York Public Library van Frederick Wiseman, de documentaire die een paar weken geleden zoveel indruk maakte tijdens het IDFA. Hij duurt drie uur maar die uren schijnen voorbij te vliegen. Bart Janssen beschrijft de film in het Bibliotheekblad als een drie uur durende lofzang op de bibliotheek, maar meer nog is het misschien wel een ode aan New York en aan zijn inwoners, die de bibliotheek maken tot wat zij is.
Geweldig idee. Er is nog niks concreet maar ik begreep dat ze van plan zijn om de film op verschillende plekken in het land te vertonen, voor iedereen die er belangstelling voor heeft. Inmiddels heb ik ook begrepen dat er meerdere plannen zijn, o.a. van het Filmhuis in Den Haag. Helemaal goed. Op hoe meer plaatsen die film te zien is, hoe beter. Ik verheug me er al helemaal op. Liefst met een nazit met borrel en een goed gesprek, maar zonder dat vind ik het ook leuk.
En nou kwam Patrick vanochtend op Twitter met een film waar ik ook helemaal vrolijk van wordt. Misschien nog wel vrolijker. Want over 6 weken gaat in de Verenigde Staten de film The Public in première. Een film van Emilio Estevez. Hij schreef en regisseerde de film en speelt een belangrijke rol, namelijk die van directeur van de openbare bibliotheek van Cincinnati. Tijdens extreme weersomstandigheden wordt die bibliotheek bezet door daklozen. Geen idee of het een goede film is maar het gaat in elk geval over een échte bibliotheek en de trailer vind ik al geweldig. Kijk zelf maar.
De film is opgenomen in Cincinnati en ik vermoed deels ook in de plaatselijke bibliotheek. Dat, of ze hebben echt een superfantastische decorbouwer. De film gaat in première op het filmfestival van Santa Barbara, op 31 januari as. en gaat daarna de bioscopen in. In de Verenigde Staten dan, maar ik hoop dat het niet heel erg lang duurt voordat de film deze kant op komt. Misschien helpt het als de VOB tegen die tijd ook nog eens een telefoontje pleegt?
Voor wie zich afvraagt wie Emilio Estevez ook alweer is, of waarom we hem al een poosje niet meer gezien hebben, kijk even deze film. Hij heeft het de laatste tijd o.a. nogal druk gehad met zijn vader en zijn broer, respectievelijk Martin en Charlie Sheen. En nou ik jullie toch tips aan het geven ben: lezen jullie allemaal al De Bieb Letter van Patrick? Want daar verzamelt hij wekelijks bibliotheeknieuws en ook nog leuke feitjes, zoals deze trailer. Bedankt nog Patrick!
In de categorie leuke filmpjes over bibliothecarissen hier een fragment uit de film The Music Man, uit 1962. Kan er niks aan doen maar ik ben er gek op, op dit soort musicals. Geloof niet dat ik deze ooit gezien heb, maar dit fragment vind ik prachtig.
Al klopt er natuurlijk helemaal niks van: hoezo worden de boeken gestempeld als ze worden teruggebracht? En dan ook nog eens twee keer? Zitten er twee stempelblaadjes in die boeken dan? Wat is dat voor een rare bibliotheek? En het allerergst is natuurlijk die vreselijke man. Dat noemen we tegenwoordig gewoon seksuele intimidatie, wat hij daar doet. Die Marian zou hem onmiddellijk de bibliotheek uit moeten zetten of desnoods de politie moeten bellen in plaats van zo bleu te blozen de hele tijd. Maar ze heeft een mooie bibliotheek en die jurk die zou ik ook wel willen.
De kenners hebben Marian waarschijnlijk meteen herkend: het is Shirley Jones, voor mensen van mijn leeftijd voor eeuwig de moeder uit de Partridge family. Wie alles wil weten over bibliothecarissen in films verwijs ik graag naar de site Reel Librarians, daar heb ik eerder over geschreven. Staat vol met leuke feitjes en heel veel film.
Wat moet Matt Bucy zich ontzettend hebben zitten vervelen, toen hij op dit idee kwam. Of zou er een andere reden zijn waarom hij besloot om een film in alfabetische volgorde te zetten? Want dat is wat hij heeft gedaan: hij heeft de film The Wizard of Oz in alfabetische volgorde opnieuw gemonteerd. Het begint al met de titels: die staan helemaal op alfabet, de film heet dan Of Oz The Wizard. En daarna zijn alle woorden uit de film alfabetisch achter elkaar gemonteerd.
Er is geen touw meer vast te knopen aan het verhaal. Als je over de eerste schok heen bent is het leuk spelen met al die letters: het woord Kansas zit op 50 minuten. Ik hou hier van…
Mocht je in deze donkere dagen voor Kerstmis nog op zoek zijn naar een goed doel om je jaarlijkse goede-doelen-gift aan te doen dan heb ik hier nog een suggestie: draag financieel bij aan een documentaire over het belang van openbare bibliotheken. In de Verenigde Staten, dat dan weer wel.
Free for ALL : inside the Public Library is een film over wat de bibliotheek betekent voor mensen en voor gemeenschappen. All across America, the public library is the only civic institution where the doors are open to all, attendance is entirely voluntary, and everything is free. De makers reizen het hele land door om bibliotheken te filmen, mensen te interviewen en archiefmateriaal te verzamelen. Het opzetten van de film financierden ze via Kickstarter, maar ze hebben nog steeds geld nodig dus je maakt ze heel blij met een donatie.
Via Facebook kun je hun tocht door Amerika volgen, op hun pagina delen ze foto’s van opnames en houden ze ons op de hoogte van de stand van zaken. Ze zijn bijna klaar met filmen, binnenkort beginnen ze met de montage. Op hun Youtube kanaalstaat alvast een aantal fragmenten uit interviews, in kan niet wachten op de rest van de film. Ze liggen nog steeds op schema, de bedoeling is dat hij in de zomer van 2016 uitkomt. Nu nog hopen dat we hem ook in Nederland te zien krijgen. Maar tegen die tijd kan de KB daar vast wel iets in betekenen. Of de VOB. Eerst maar eens zorgen dat die film af komt.
Joost heeft deze film al op zijn blog staan en ik heb er al eens over getwitterd, maar omdat ik merk dat heel veel mensen de film nog niet gezien hebben deel ik hem hier ook nog maar eens. Het is een film over waarom de nieuwbouwplannen van de bibliotheek Utrecht uiteindelijk toch niet door zijn gegaan.
Deze documentaire is gemaakt in opdracht van de gemeente Utrecht, als evaluatie van de besluitvorming rondom de nieuwe bibliotheek. Die besluitvorming was vrij dramatisch, zo blijkt. De film duurt ruim 36 minuten, maar die vliegen voorbij dus neem vooral de tijd om hem te bekijken. Want het is een ontluisterende documentaire. Alle spelers in het proces komen aan het woord en je voelt aan alles hoe moeizaam het gegaan is. Zie de verbijstering in de ogen van de architect die, staande op de plek waar de bieb zou komen, nog steeds niet echt kan geloven dat het niet doorgaat. De film ondermijnde mijn vertrouwen in de politiek nogal, ik kon me niet voorstellen dat zo’n proces zo onvoorstelbaar knullig eindigt. Ik kon niet nalaten te bedenken dat hier toch echt een snuifje Frank Underwood gewenst was (democracy is so overrated).
Over de soap die hieraan vooraf ging heb ik de afgelopen jaren al vaker geschreven. Jammer dat de nieuwbouw nu definitief van de baan is. Ik hoop dat het plan om naar het postkantoor op de Neude te verhuizen alsnog wordt uitgevoerd. Lijkt me een prachtig plekje.
Tijdens de uitreiking van de Oscars afgelopen zondag maakte deze speech van Graham Moore de meeste indruk. Hij vertelde dat hij op zijn 16e een zelfmoordpoging heeft gedaan omdat hij het gevoel had dat hij er niet bijhoorde. Hij riep alle 16-jarigen die dat gevoel herkenden op om vol te houden. “Stay weird, stay different”. Hartverwarmend.
En ja, heel erg Amerikaans. Maar toch hartverwarmend.
Overigens ziet die Graham Moore er piepjong uit, alsof het nog niet zo heel erg lang geleden is dat hij 16 was. Maar hij heeft al best een aardige carrière als scenarioschrijver en producer achter de rug. Hij is dan ook al 34.
Wat mij betreft geldt die oproep om vol te houden niet alleen voor verdrietige pubers. Maar ook voor bibliothecarissen die vermorzeld dreigen te worden door bezuinigingen en reorganisaties. Je weet wel wie ik bedoel.
Overigens vraag ik me wel af wat die enorme schaal hamburgers op tafel in het begin van het fragment doet. De aanwezigen zien er niet uit alsof ze daar ook maar één hapje van zullen nemen.
Tenaanval is het blog van Jeanine Deckers. Noem mezelf militante bibliothecaris omdat ik vind dat bibliothecarissen veel te weinig voor hun eigen vak opkomen. En dat er nooit genoeg aandacht aan lezen en kunst besteed kan worden.
Op deze website staan behalve mijn blog ook andere stukken die ik geschreven heb zoals boekrecensies en columns.
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je:
Cookiebeleid
Recente reacties