Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

brieven

All of the posts under the "brieven" tag.

Een principiële discussie of liever iets gezelligs

Afgelopen weekend viel ik op Twitter midden in een discussie over de branche. Blijkbaar hadden collega’s het daar met elkaar gehad over een paar verbeterpunten van de landelijke ebooks collectie, een gesprek dat niet goed viel bij een aantal mensen. Want openlijk kritiek leveren is “niet slim” en “medewerkers van Nike zeggen ook niet dat hun shirtjes slecht zijn”. Over die opmerkingen valt zoveel te zeggen dat mijn hoofd bijna uit elkaar spatte van frustratie maar ik kwam net terug van vakantie en ik moest nog wasjes draaien en de plantjes op mijn balkon hadden dringend behoefte aan water en lieve woordjes dus liet ik het er maar even bij zitten. Maar ik nam me voor om een stuk te gaan schrijven over hoe dit het zoveelste bewijs was van de arrogantie van sommige medewerkers van landelijke en provinciale organisaties en van hoe slecht ze daar snappen hoe de verhoudingen horen te liggen. Dat “het land” niet bepaalt maar de regio en dat “het land” eens moet ophouden met denken dat zij iedereen kunnen voorschrijven hoe het moet. En dat ze daar vooral eens moeten ophouden met alles achter slotjes te stoppen want dat slotjes het gesprek ernstig beperken. En dat slotjes sowieso niet passen bij een branche die als kernfunctie het delen van informatie heeft.

Inmiddels ben ik alweer bijna een week terug. De planten leven weer min of meer en de wasmand is weer vol met nieuwe was. En dat stuk? Ach ja, hoeveel zin heeft dat eigenlijk? Ik heb er vaker over geschreven en dan kreeg ik reacties van nou net die mensen die het wel snappen maar die zich toch aangesproken voelen. De mensen die ik zou willen bereiken lezen het niet, of trekken zich er niks van aan, vol als ze zijn van hun eigen gelijk. Trouwens: het is vakantie, wie zit er te wachten op zo’n principiële discussie? Daarom deel ik hier liever een mooi filmpje. Eentje waar je wel vrolijk van wordt.

Acteur Ian McKellen leest twee brieven voor die Roald Dahl in 1967 schreef aan Elizabeth, een meisje dat haar favoriete auteur had geschreven dat ze zo moeilijk kon wennen op haar nieuwe school. En laat het maar aan Dahl over om zo’n meisje op te beuren.

McKellen las die brieven overigens voor tijdens Letters Live een schrijversfestival en A celebration of the enduring power of literary correspondence. Word ik ook vrolijk van, van het feit dat iemand zoiets verzint.

Sollicitatietips: wat je zeker niet moet doen

brievenbus

In het kader van “de boel opruimen voordat ik ga verhuizen” deel ik hier graag wat aantekeningen die ik het afgelopen anderhalf jaar gemaakt heb tijdens het lezen van sollicitatiebrieven bij verschillende sollicitatieprocedures. Soms las ik een brief waarover ik me nogal verbaasde maar dan las ik een uur later iets vergelijkbaars dus blijkbaar was dat voor sommige mensen veel minder raar. Van een hele middag sollicitatiebrieven lezen word je een beetje melig dus ik ben op een gegeven moment bizarre dingen gaan opschrijven. Dit is een selectie uit die aantekeningen.

Voor alle duidelijkheid: het gaat hierbij om vacatures op HBO-niveau, daarom vind ik dat bepaalde eisen vanzelfsprekend zijn.  En deze tips gelden natuurlijk niet voor jullie: want jullie zouden dit nooit doen.

  • Zorg voor je eigen e-mailadres. Het is heel verwarrend om een mail te krijgen van FransSmit@hetnet.nl die afkomstig blijkt te zijn van Hetty de Vries. Heel irritant als je de mail van Hetty de Vries probeert terug te vinden tussen die meer dan 60 reacties in de mailbox. Iets minder irritant maar wel tamelijk onprofessioneel is een mail vanaf een mailadres als FransenHetty@hetnet.nl. Hoe eenvoudig is het om een mailadres voor jezelf aan te maken? Al gebruik je die alleen maar voor je sollicitaties. Het zegt bovendien iets over je mediawijsheid als je geen eigen emailadres hebt. Dat past niet zo goed in het beeld van de mediawijze medewerker van de bibliotheek. (Je staat er van te kijken hoe vaak dit voorkomt)
  • Richt de brief aan mij, want het staat in de advertentie dat je dat moet doen. Dus richt hem niet aan de directeur en zet er ook niet Geachte mevrouw, meneer boven maar richt hem gewoon aan mevrouw Deckers.
  • Schrijf mijn naam goed: zo moeilijk is die nou ook weer niet.
  • Als je tekst kopieert uit een ander bestand, zorg dan dat het lettertype en de vormgeving is aangepast. Ik snap best dat je niet iedere keer alles weer opnieuw verzint, maar dat hoeft toch niet zo op te vallen?
  • Schrijf de naam van de functie waarop je solliciteert correct. Als ik een projectleider zoek moet je het niet projectmanager noemen en een bibliothecaris-specialist is geen educatie-specialist. Dat klinkt misschien een beetje spijkers-op-laag-water, maar wat mij betreft is dat een kwestie van zorgvuldigheid. Weet je eigenlijk wel waar je op solliciteert? Hoe goed voorbereid ben je als je zoiets essentieels verkeerd doet?
  • Sollicitanten die een ontvangstbevestiging vragen in hun brief vind ik wantrouwend. En mensen die na één dag gaan bellen omdat ze zo’n ontvangstbevestiging ondanks hun vraag nog steeds niet gekregen hebben en dat vervolgens op hoge toon gaan eisen beginnen met een achterstand. Voor alle duidelijkheid: ik begrijp best dat je zeker wil weten dat je sollicitatie is aangekomen en wij versturen ook wel bevestigingen, het duurt soms alleen een paar dagen voordat we daar tijd voor hebben. Dus als je ons gaat opjagen komt dat niet erg sympathiek over.
  • Een mailtje van één zin met alleen een CV neem ik niet serieus. Ik weet dat er mensen zijn die alleen naar een CV kijken, maar ik ben niet zo iemand. Ik wil ook een brief en een motivatie. Jij kunt niet weten of ik zo iemand ben die alleen naar CV’s kijkt, dus neem dat risico maar liever niet.
  • Fijn om te lezen dat je het als kind heerlijk vond om weg te kruipen in een hoekje en helemaal kon verdwijnen in een boek en ook heel goed dat je nu vaak met je kind naar de bibliotheek komt om boekjes uit te zoeken. Maar dat bedoel ik niet als ik zeg dat ik iemand zoek met kennis van de openbare bibliotheek. Doe dat trouwens sowieso maar niet: boekjes zeggen tegen een bibliothecaris. Behalve als het over peuterspeelzalen gaat misschien.
  • Als je mij persoonlijk kent mag je me bij mijn voornaam noemen en me in de rest van je brief tutoyeren. Anders niet. En met persoonlijk kennen bedoel ik dat we bij elkaar in de klas hebben gezeten, of collega’s zijn geweest. Dit is een officiële brief en daar gaan we niet te populair doen. Overigens zijn het meestal marketing of salesmensen die dat doen, bibliothecarissen zijn niet zo popie.
  • Zorg voor een relevant CV. Ik begrijp dat je heel trots bent dat je vertaler geweest bent voor de Dalai Lama, maar daar hebben we in de bibliotheek niet zoveel aan. De naam van je lagere school hoef je daarentegen niet te noemen, ik geloof wel dat je die gehad hebt. Een uitgebreide opsomming van alle opnames waaraan je hebt meegedaan als achtergrondzangeres, inclusief de naam van de producer, is niet nodig. In dit geval was het zelfs een beetje verwarrend omdat een tv-opname als backing-vocal bij Bonnie St.Claire in hetzelfde rijtje stond als de ervaring als locatiemanager van een zorgcentrum.
  • Verstuur je sollicitatie niet vanaf het mailadres van je huidige werkgever. (duh..)
  • Lieg niet. “Afgelopen week heb ik telefonisch contact met u gehad” Echt niet! Als een man had gebeld om informatie te vragen over deze functie had ik dat echt wel onthouden.

Lekker makkelijk om te zeggen wat allemaal niet moet. Maar hoe moet het dan wel? Naast alle standaard dingen die gelden voor sollicitaties heb ik eigenlijk maar één tip: probeer je in mijn positie te verplaatsen. Ik ken jou niet en ik kan geen gedachten lezen dus leg uit waarom jij deze baan wil hebben en waarom ik jou moet aannemen. Zo simpel is het eigenlijk.

Wat is er zo leuk aan brieven schrijven?

 En dan bedoel ik een “echte” brief, op papier. Een rare vraag misschien, want tot de komst van email schreef ik regelmatig brieven en ik vind het altijd leuk om een kaartje te krijgen. Zeker als er meer tekst op staat dan “hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag”. Maar die vraag kwam in me op toen ik op Museum2.0 een stuk las over het succes van tentoonstellingen waarbij mensen brieven kunnen schrijven als onderdeel van of reactie op de tentoonstelling.

Zo organiseerde de National Library of Scotland een tentoonstelling over de 19e eeuwse uitgever John Murray waarin brieven een grote rol speelden. Bezoekers kregen de mogelijkheid om een brief aan Murray te schrijven en daar werd massaal gebruik van gemaakt. Tot verrassing van de samenstellers overigens, want die hadden beloofd dat iedereen een reactie terug zou krijgen.

 Deze foto is afkomstig van een tentoonstelling over Jack Kerouac in het Lowell National Park waar bezoekers op een typemachine (van Kerouac zelf) een reactie konden achterlaten. Dat leverde in een half jaar 12.000 reacties op en die gingen meestal verder dan alleen “awesome book”.

De schrijver van dit stuk vraagt zich af hoe het komt dat dit zo aanslaat. Ze heeft er zelf een aantal verklaringen voor: het dwingt mensen om even rust te nemen, het z0rgt voor meer aandacht en verbinding met de tentoonstelling en het brengt een (imaginair) gesprek op gang. 

Ik weet niet of dit nou zulke harde conclusies zijn want ze baseert het op maar drie voorbeelden maar ik vind het een mooi verhaal.  En ik probeer iets te bedenken waarin bibliotheken dit kunnen toepassen want al die redenen sluiten zo prachtig aan bij waar we ons mee bezig houden. Ontmoeting en verdieping en verhalen. Dit lijkt me een mooie manier om mensen verhalen te laten vertellen. En dan niet door ergens een bureautje met een pen neer te zetten, maar die les leren we hier ook: het moet er wel mooi uitzien en onderdeel zijn van een grotere ervaring. Maar dan krijg je ook wat.

get_footer() ?>