Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

boekhandels

All of the posts under the "boekhandels" tag.

Van wie is Nederland Leest eigenlijk?

logo NL leestHet is november (altijd november, altijd regen) dus het is weer tijd voor Nederland Leest. Bibliotheken delen weer gratis boekjes uit aan hun leden en overal in het land worden er activiteiten georganiseerd rondom Godfried Bomans en/of Erik of het klein insectenboek.

Hartstikke leuke actie. Een mooie kans om weer eens centraal de aandacht te vestigen op literatuur en lezen. En een mooie aanleiding voor bibliotheken om weer eens een literaire activiteit te verzinnen. Maar toch bekruipt me af en toe het gevoel dat het zo niet helemaal bedoeld was. Het lijkt alsof het steeds meer om de activiteiten gaat en steeds minder om het boek en de discussie daarover. En dat was toch ooit de bedoeling van Nederland Leest, zo is het ooit ontstaan in de Verenigde Staten. One city, one book was bedoeld om als stad samen hetzelfde boek te lezen en er daarna met zijn allen over te discussiëren, om daarmee het saamhorigheidsgevoel te versterken en om een maatschappelijk probleem aan de orde te stellen. Dat laatste is in Nederland nooit een punt geweest, althans niet zo nadrukkelijk. Maar van dat saamhorigheidsgevoel merk ik ook niet zoveel: als je bekijkt wat voor activiteiten er georganiseerd worden dan zijn dat voornamelijk lezingen of theatervoorstellingen. (Als ik die lijst zo zie vraag ik me af overigens af of bijvoorbeeld Ronald Giphart en Loes den Hollander ook een lezing over Godfried Bomans geven of dat die lezingen per ongeluk in het overzicht terecht zijn gekomen, maar dat terzijde)

Niks gezamenlijke voorleessessies, nergens wordt er voorgelezen in de gemeenteraad of bij voetbalverenigingen of op andere onverwachte plekken. En voor alle duidelijkheid: ook mijn eigen bibliotheek doen we dat niet. Maar waarom eigenlijk niet? Want zo was het toch ooit bedoeld? Als een aanleiding om literatuur onder de aandacht van een groot publiek te brengen? Maar die aanleiding begint steeds verder uit beeld te raken, o.a. omdat de CPNB steeds meer leuke dingetjes om het boek heen aan het organiseren is. En dat bedoel ik niet cynisch, ik vind ze echt leuk: de app en die bekende Erikken die voorlezen. Maar alleen voorlezen is niet genoeg, er moet ook over het boek gepraat worden en dat zie ik nergens terugkomen.

Het is ook steeds minder duidelijk dat het eigenlijk een actie vanuit de bibliotheken is. In de eerste editie stond het tenminste nog in koeienletter op het omslag Alstublieft: Dubbelspel. De openbare bibliotheek geeft deze speciale editie aan u cadeau. Maar dit jaar staat zelfs aan de binnenkant van het boekje nergens meer te lezen dat het om een speciale uitgave voor de bibliotheek gaat. Als er op tv aandacht wordt besteed aan deze actie dan valt het woord bibliotheek zelden, het gaat overigens ook zelden meer over het boek. Dat boek lijkt steeds vaker de aanleiding om een gast uit te nodigen in een talkshow of om aandacht te besteden aan het onderwerp van het boek. Nederland Leest lijkt steeds meer een actie van de CPNB te zijn. En de CPNB dat zijn we zelf, maar zo voelt het niet: het voelt toch vooral als iets dat buiten ons om georganiseerd wordt en dat we moeten uitvoeren. Of niet. Want we maken het ze bij de CPNB ook niet erg gemakkelijk door als branche niet eensgezind het initiatief te omarmen maar toch weer te gaan afwijken van een landelijk concept.

Dat de uitgever een commerciële uitgave van het boekje maakt lijkt me voor de hand liggen, en dat de boekhandelaren willen meeliften op alle aandacht begrijp ik ook, maar lieve CPNB: het is toch een actie voor bibliotheken? Mag dat volgend jaar dan ook wat nadrukkelijker naar voren komen?

Of is er iets anders aan de hand? Zijn we gewoon Nederland Leest moe? Is de formule uitgewerkt? Moeten we er misschien gewoon mee stoppen? En wie beslist dat dan eigenlijk? De CPNB? Of hebben wij als branche daar ook iets in te zeggen? Van wie is Nederland Leest eigenlijk?

Verboden boeken

Deze week is het weer Banned Books Week in de Verenigde Staten, ik schreef al eerder over dit fenomeen. Een week waarin boekhandelaren en bibliotheken aandacht vragen voor het feit dat er nog steeds (of steeds meer?) boeken verboden worden. Een fenomeen waar ik me over blijf verbazen: boeken die uit bibliotheken verwijderd worden of van literatuurlijsten worden afgehaald.

Een van de acties die gevoerd worden zijn virtual read-outs. Een read-out is een sessie waarbij in een boekhandel of bibliotheek wordt voorgelezen uit een van de boeken die op de lijst van verboden boeken staan. En sinds vorig jaar zijn er virtual read-outs: organisatoren worden gestimuleerd om van hun read-out een filmpje te maken en te delen op een speciaal Youtube kanaal.

Dit is een filmpje van (tweedehands) boekwinkel Bookmans van vorig jaar, om de actie aan te kondigen. Dit jaar hebben ze er ook een gemaakt, maar ik vind die van vorig jaar mooier.

Wat zijn we eigenlijk verwend in Nederland, dat zoiets hier nooit (of nou ja, zelden) voorkomt.

Jeanine Deckers 23 september 2013 1 Comment Permalink

Het verschil tussen de boekhandel en de bibliotheek

Wat boekverkopers echt van hun klanten vinden…. Deze tekst is blijkbaar geschreven door een of meerdere werknemer(s) van Borders, de inmiddels failliete boekhandelsketen in de Verenigde Staten.

Toen ik deze foto vorige week zag moest ik erg om lachen want zeg nou zelf: het is een geestige tekst. En ook wel herkenbaar op een aantal punten. Maar vanavond kwam hij weer voorbij en toen realiseerde ik me opeens dat je zoiets echt nooit in een bibliotheek zou aantreffen. Want uit deze tekst klinkt een ongekend dedain voor de klant. En ok, overdrijving is een stijlmiddel, maar hier zit volgens mij toch wel wat oud zeer. Klanten zijn lastig en dom, da’s wel zo’n beetje de teneur. En dat druist volledig in tegen de uitgangspunten van de bibliotheek.

We hate when a book becomes popular simply because it was turned into a movie. Nee hoor, een boek is een boek en een populair boek wordt tenminste veel uitgeleend. Waarom het populair is, vanwege een film of een tv-programma, maakt ons niet uit.

“I was just here last week and saw this book there” meant nothing to us. The store changed once a week.  De omschrijving “het heeft een blauwe kaft” is juist een uitdaging voor ons. Kijken of we het toch kunnen vinden. En blijkbaar heeft het toch ook z’n voordelen dat we niet zo flexibel zijn in onze inrichting :-).

We always knew when you were intently reading Better Homes and Gardens, it was really a hidden Playboy. Ok, we hebben geen Playboy maar we zien vaak wel dat bezoekers hun leesgoed (of internet) proberen af te schermen. Dat hoeft niet, want wij hebben geen mening over wat u leest. Echt niet.

It confused us when we were asked where the non-fiction section is. Ons niet hoor: er bestaan geen domme vragen, zeker niet in de bibliotheek. Dus als u vraagt waar de informatieve boeken staan dan lopen we gewoon even met u mee. En we gaan ook niet lachen als u denkt dat “romans” romantische boeken zijn.

Boekhandels willen boeken verkopen, liefst zo veel mogelijk, bibliotheken willen mensen iets bijbrengen. Ander uitgangspunt. En ik weet dat er mensen zijn die vinden dat bibliotheken zoveel mogelijk op boekhandels moeten gaan lijken of die denken dat omdat boekhandels failliet gaan, bibliotheken ook zullen verdwijnen. Maar dat zijn wat mij betreft appels en peren: lijkt op elkaar maar is toch echt iets anders.

get_footer() ?>