Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

blog

All of the posts under the "blog" tag.

10, 10, 10, 10!

Vandaag bestaat mijn blog precies 10 jaar. Op 22 januari 2008 maakte ik een blog aan in WordPress en schreef ik daar een stukje over, als eerste opdracht van de 23 dingen. Dat ik de neiging heb om uit te gaan leggen wat 23 dingen is geeft al aan dat er sinds die tijd veel gebeurd is. In de wereld en in de branche en ook op dit blog. Wat begon als huiswerk bij een cursus werd een uitlaatklep voor mijn ergernissen en een verzamelpunt voor alle leuke dingetjes die ik tegenkwam tijdens mijn omzwermingen in de sociale media. Van een WordPress blog werd het een WordPress website (die ik nog steeds niet echt in de vingers heb) en het schrijven ging van eens per week via twee keer per week terug naar eens per maand. In het begin werd ik alleen gelezen door een handjevol directe collega’s, daarna kwamen daar andere collega’s uit de branche bij en inmiddels heeft mijn publiek zich ook uitgebreid tot buiten de branche. Raar hoor, om in de rij te staan bij een receptie en door een wildvreemde te worden aangesproken met “he, ik ken jou! Jij bent Tenaanval! Hoe heet je ook alweer echt?”. Ok., dit was een archivaris, dus dat is niet zo’n hele grote stap, maar toch. (Ik bleek Maartje trouwens ook te lezen. Kan ik jullie aanraden.)

Tien jaar geleden werkte ik bij ProBiblio en was ik hoofd van de afdeling Flexibele Bibliotheek. Vijf weken nadat ik dit blog had aangemaakt viel het besluit om de bibliobussen die bij mijn afdeling hoorden op te heffen. Het was een hele andere tijd. Een tijd waarin de term bibliotheekvernieuwing een toverwoord was. Een tijd waarin sommige bibliotheken zoveel mogelijk op boekwinkels wilden lijken, waar alles draaide om zo hoog mogelijke uitleencijfers. Er waren collega’s die concepten en formules verzonnen zodat alle bibliotheken in het hele land er hetzelfde uit zouden gaan zien want dat verhoogde de herkenbaarheid. Of ze bedachten dat de bibliotheek wel dicht kon “want het gaat om de functie en niet om het gebouw”. Daarna brak de strijd los tegen het negatieve toekomstbeeld voor bibliotheken in de buitenwereld. Die worsteling hebben we ook overleefd en gelukkig hoor je nog maar zelden: “waar hebben we nog een bibliotheek voor nodig want alles staat toch op het internet?”. De enkeling die dat nog wel eens zegt (standaardreactie bij een krantenartikel op het web over bibliotheken) wordt meestal snel gecorrigeerd door andere lezers. Er is een Bibliotheekwet gekomen en we hebben e-books. Er is de Bibliotheek op School, Digisterker en er zijn FabLabs in bibliotheken.

Kortom: er is veel gebeurd. Ook met mijzelf: na de bibliobussen en de Strandbibliotheek kwam de Airport Library en de Stationsbibliotheek. Ik ging naar de Bollenstreek waar ik leerde hoe het er echt aan toeging in de bibliotheekwereld en daarna kwam ik naar Roermond. Toen ik met dit blog begon dacht ik dat het maar voor een paar weken zou zijn, ik had nooit gedacht dat ik het zo lang vol zou houden. Ik heb in al die jaren heel veel nieuwe mensen ontmoet, virtueel en in het echt. Sommige mensen was ik misschien op een andere manier ook wel tegen gekomen, maar heel veel mensen ken ik toch echt dankzij Twitter en de sociale media. En dat maakte alles net een beetje leuker. Dus hartelijk bedankt voor de aandacht, de reacties, alle aardige woorden en de discussies die ik heb mogen voeren in de afgelopen 10 jaar. Het was leuk! Voorlopig dobber ik nog wel een beetje verder, in die grote digitale oceaan. Eens kijken hoe lang ik het nog vol hou.

 

Voor wie meer wil weten over de achtergronden van dit blog moet maar even de terugblikken lezen die ik o.a. schreef toen ik drie jaar bestond, of bij mijn eerste lustrum en bij mijn zesde verjaardag.

Jeanine Deckers 22 januari 2018 16 Comments Permalink

Ik ben verhuisd

verhuizenNee ik niet, maar mijn blog is verhuisd. Het is verhuisd van WordPress.com naar mijn eigen site, naar deze site dus. En voor de mensen die mij niet op Twitter volgen is dat misschien een verrassing, want die hebben sinds maart waarschijnlijk niks meer van mij gehoord. Terwijl ik op mijn nieuwe site toch echt wel wat geschreven heb. Nog niet heel veel, want op de een of andere manier had ik de afgelopen maanden niet zoveel inspiratie. Waarschijnlijk omdat de site maar half af was. Ik vond het toch allemaal wat ingewikkelder dan ik dacht, of anders gezegd: ik had niet veel zin om me in de achtergronden van mijn nieuwe site te verdiepen.

De belangrijkste reden om over te stappen was dat ik me steeds meer ging storen aan de advertenties op mijn blog. Het duurde even voordat ik door had dat die op mijn blog stonden, want je ziet ze zelf niet. Ik snap het ook wel, want het blog is gratis en WordPress moet zijn geld toch ergens mee verdienen. Maar ik vond het wel irritant. En ook niet erg professioneel, zeker niet als ik mijn blog als visitekaartje voor mijn zzp-werk wil gebruiken. De domeinnaam Tenaanval.nl had ik al een paar jaar, die had ik gekoppeld aan het blog maar nu zit er dus een hele site achter. Waar mijn columns voor het Bibliotheekblad hun eigen pagina hebben en de recensies die ik heb geschreven ook. Die recensies moet ik overigens nog uploaden, maar dat gaat binnenkort gebeuren. Ik heb me eerst bezig gehouden met het aankleden van de site en daar had ik dus niet zo’n zin in dus dat is even blijven liggen . Een van de redenen waarom ik zo lang gewacht heb met het melden van de verhuizing is dat ik op mijn nieuwe site nog geen mogelijkheid had om je aan te melden via de mail. En ik weet dat mijn blog door veel mensen wordt gelezen via een email-attendering. Maar die mogelijkheid is er nu dus wel. Helaas kan ik de abonnees niet zelf verhuizen, dus als je mijn nieuwe site wil volgen zul je je opnieuw moeten aanmelden. Kijk maar even in de balk aan de rechterkant.

Dit bericht ga dubbelplaatsen: hier en op mijn oude blog. Maar dat is dan ook het laatste wat ik op mijn oude blog plaats, dat is nu echt klaar. Het enige dat ik nog moet uitzoeken is hoe ik alle links naar mijn oude blog moet doorlinken naar mijn nieuwe site. Want aan de statistieken te zien heb ik daar nog steeds bezoekers: meer dan 100.000 bezoekers heb ik daar gehad. Mooi. Op mijn nieuwe site heb ik pas sinds een week een tellertje staan en die staat nu op 236 bezoekers, dus ik heb nog een lange weg te gaan….

Dus voor al die mensen die de afgelopen maanden aan me hebben gevraagd: “waarom ben je zo stil de laatste tijd, heb je geen inspiratie meer?”: ik ben verhuisd. Volg me hier, via deze site en je zult zien dat ik nog inspiratie genoeg heb.

 

Jeanine Deckers 30 augustus 2014 5 Comments Permalink

Nu ben ik zes

aamilne

Now We Are Six – A. A. Milne

Vandaag is het precies 6 jaar geleden dat ik dit blog aanmaakte en mijn eerste bericht schreef. Eerlijk gezegd was ik vergeten dat vandaag de grote dag was, gelukkig herinnerde WordPress me er aan. Ze moeten alleen wel iets aan die rare tekst doen: Bedankt dat ujevoor ons heeft gekozen. Vorig jaar heb ik ter gelegenheid van het lustrum de hele maand januari elke dag geblogd, dat was niet echt voor herhaling vatbaar. Omdat ik vind dat je elk feestje moet vieren sta ik nu toch maar even stil bij het moment.

Terugdenkend aan het afgelopen jaar heb ik het gevoel dat het erg rustig is op mijn blog. Volgens mij wind ik me minder vaak over dingen op en kom ik minder interessante nieuwe dingen tegen die het vermelden waard zijn. Maar volgens de statistieken is dat alleen de laatste maanden zo. En had ik een dipje in juli en augustus. Alle andere maanden had ik juist meer bezoekers dan de jaren daarvoor. Die bezoekers laten alleen minder reacties achter, dus dan lijkt het waarschijnlijk rustiger. De best gelezen stukken van het afgelopen jaar zijn die over de Maarten Baas Countdownklok van het Rijksmuseum in januari en mijn woede uitbarsting over het interview met Paul Schnabel in Bibliotheekblad van april. Best representatief voor mijn blog dus…

Zes jaar bloggen heeft 538 stukken opgeleverd en meer dan 95.000 bezoekers. Niet gek. En dat worden er nog wel wat meer als het aan mij ligt. Want nu ben ik zes, en ben ik clever as clever. Zoals A.A. Milne het uitdrukt in zijn klassieker Now we are six.

Jeanine Deckers 22 januari 2014 13 Comments Permalink

Je hebt er zelf niks aan

wijnthorn “Je hebt er zelf niks aan”. Dat roepen mijn vrienden elk feestje minstens een keer. Bij voorkeur als je net een nieuwe fles wijn aan het open maken bent. “Je bent op je eigen feestje alleen maar bezig met de catering. Je hebt er zelf niks aan.”

Dat gevoel bekroop me de afgelopen maand af en toe. In het kader van het 5-jarig bestaan van mijn blog had ik me voorgenomen om in de maand januari elke dag te bloggen. Dat is me gelukt, ondanks het feit dat ik deze maand flink ziek ben geweest en drie dagen bijna alleen maar heb geslapen. Maar ik begon me halverwege de maand wel af te vragen voor wie ik het eigenlijk deed, dat dagelijkse bloggen. Wie deed ik er eigenlijk een plezier mee? Mezelf niet. Tenminste niet als ik me ’s avonds om 8  uur afvroeg wat ik vandaag toch weer eens moest schrijven. En ik kreeg ook niet de indruk dat het me nou veel extra lezers opleverde of dat ik voor extra reuring zorgde.

Ik hoopte dat meer routine zou zorgen voor meer inhoud of meer diepgang, maar het tegendeel bleek waar te zijn:  mijn stukken werden juist oppervlakkiger. Dat kwam gedeeltelijk omdat ik vaker dingetjes die ik op Twitter zag niet retweette maar op mijn blog zette, om toch maar aan mijn dagelijkse opdracht te kunnen voldoen. Daardoor bereikte ik er meer mensen mee dan op Twitter, maar heel veel toegevoegde waarde heeft zoiets niet.

Is het experiment dan mislukt? Nee, natuurlijk niet. Het heeft alleen een andere uitkomst gekregen dan ik had verwacht. Ik hoopte dat het een kwaliteitsslag zou worden en in plaats daarvan heb ik geleerd dat ik beter blog als ik echt iets te zeggen heb. Als ik heel dringend iets kwijt moet omdat ik ergens heel blij van word of juist als ik me heel boos maak. Of als ik me oprecht iets afvraag en op zoek ga naar een antwoord. Dat wist ik eigenlijk ook wel, ergens diep in mijn achterhoofd, maar dat is nu dus bevestigd. Nuttig experiment dus.

Wat mij betreft sluit ik het hiermee af. Ik ga weer terug naar mijn oude tempo van anderhalve keer per week. Of twee keer, als ik heel gek wil doen. En ik schrijf weer alleen als ik echt iets te melden heb en niet meer omdat het nou eenmaal moet van mezelf.

Maar ik beloof niks…

Jeanine Deckers 31 januari 2013 6 Comments Permalink

Feestje! Een lustrum

jubileumVandaag is het precies 5 jaar geleden dat ik mijn blog aanmaakte en mijn eerste berichtje schreef. Een lustrum dus!

Dit blog is gemaakt in het kader van de cursus 23 dingen, zoals veel blogs van bibliothecarissen. Sinds die tijd heb ik geleerd om links en plaatjes in de tekst te voegen, maar verder is er niet zo veel verandert. Tenaanval soldaat kleinBehalve dan dat ik in het begin anoniem was en deze foto van een Amerikaanse soldaat als avatar gebruikte. Omdat ik niet goed kon inschatten wat voor impact dat 23 dingen gedoe zou hebben en omdat ik niet al te veel in het oog wilde lopen als ik enorme blunders zou begaan leek me dat wel veilig tegenover de collega’s. Toen steeds meer mensen wisten wie ik was ben ik na twee jaar uit de anonimiteit gekomen en sindsdien strijd ik met open vizier.

Want ik zie mijn blog nog steeds wel als een soort van wapen in de strijd. Strijd tegen vooroordelen over bibliothecarissen en over het vak maar zeker ook strijd tegen vooringenomenheid binnen de branche. Strijd tegen domheid en arrogantie en strijd voor begrip. Dat laatste niet alleen in verband met bibliotheken en lezen, maar ook over kunst in het algemeen.

Toen mijn blog drie jaar bestond heb ik al eens teruggeblikt, dus dat ga ik nu niet meer uitgebreid doen. Ik vind het nog steeds prettig om te schrijven, om gedwongen te worden na te denken over wat ik vind en wat ik wil zeggen en om dat zo goed mogelijk te formuleren.

De laatste tijd krijg ik weer meer reacties op mijn blog. Altijd fijn, want zo weet je tenminste dat je gelezen wordt. Sommige mensen reageren hier, anderen op Twitter, per mail of “in real life”. Op welke manier dan ook, elke reactie is leuk. Dus blijf dat vooral doen. Het is grappig om te merken wie mij allemaal lezen, tot mijn verrassing zijn daar ook familieleden bij (hoi Tante Els..).

Voorlopig blijf ik nog wel even bloggen. In deze lustrummaand heb ik mezelf de opdracht gegeven om elke dag te schrijven en dat valt nog niet mee. Dus het straffe tempo van de laatste dagen laat ik aan het einde van de maand weer los. Maar het bloggen nog lang niet. Dus: voorwaarts! Tenaanval!

Jeanine Deckers 22 januari 2013 9 Comments Permalink

Hoe zoeken mensen op internet? Vreemde zoektermen

Tokyo MelihVia het dashboard van WordPress kan ik zien via welke termen mensen op mijn blog terecht komen. Meestal zijn die termen logisch en duidelijk en als dat niet zo is zijn ze met enig nadenken wel te herleiden: over waarom is management een kunst heb ik nooit geschreven, maar wel over kunst en ik heb het woord management ook vaak genoeg gebruikt. Maar sommige zoektermen blijven me verbazen. Ik verbaas me over het feit dat mensen die überhaupt gebruiken, en ik vraag me af hoe Google die vervolgens tot mijn blog brengt. De opvallendste termen heb ik het afgelopen jaar verzameld, wat denk je hier van:

– hoeveel vrouwen plassen staand

– sommige mensen denken dat ze leuk zijn maar dat zijn ze niet

– iemand die denkt wat een saai feest

– dus ik weet het niet maar heb het zelf veroorzaakt

–  voordat jij een oordeel over mijn leven velt

– dat je dan een serie foto’s maakt waar je zó trots op bent, dat je de

– beetje somber,weet niet waarom

– ouderen met fantasieverhalen die niet kloppen

– wat is het verschil tussen 12°c en -2°c

– wesley snijder tshirt raar

– ik doe alsof ik niets zie

– playboy logo kleurplaat

– boek met een skulet (deze snap ik wel maar ik vind de typefout zo schattig)

Daarnaast is het raar om namen in die zoeklijst te zien van mensen die je kent, maar nooit over hebt geschreven. Nog gekker zijn de namen van mensen waar je nog nooit van hebt gehoord laat staan over hebt geschreven. Hoe komt dat in vredesnaam bij mij terecht? En wat ik me eigenlijk ook wel afvraag: balen die mensen niet vreselijk? Want die vinden het antwoord dat ze zoeken hier echt niet…

Jeanine Deckers 18 januari 2013 2 Comments Permalink

Lekker bezig

iisg janeDeze maand bestaat mijn blog 5 jaar. En omdat je elk feestje moet vieren wilde ik dat lustrum niet ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom heb ik me voorgenomen om in januari elke dag een stukje te schrijven. Om niet te wachten totdat ik me ergens kwaad over maak of totdat ik ergens een gefundeerde mening over heb maar gewoon, elke dag een stukje te schrijven.

Als oefening. Omdat ik vind dat het blog een beetje begint in te kakken. Eens kijken of ik er zo weer wat spunk in krijg. En omdat ik soms veel te lang bezig ben met schrijven omdat ik me door van alles en nog wat laat afleiden, wat meer routine helpt daar misschien bij. Misschien is het ook wel goed voor mijn schrijfstijl en kan ik mezelf tevens trainen om wat makkelijker een onderwerp te bepalen.

Tot nu toe valt het me niet tegen, dat schrijven, maar het is (nog) kerstvakantie dus ik had tijd genoeg. Morgen begint het echte leven weer, eens kijken hoe het dan gaat.

Jeanine Deckers 6 januari 2013 6 Comments Permalink

Een terugblik op een jaar in blog

Op de eerste dag van het nieuwe jaar is het tijd om eens terug te kijken naar wat er afgelopen jaar allemaal gebeurd is op mijn blog.  Wordpress is zo aardig om me daar een handje bij te helpen door me een jaaroverzicht te sturen met daarin een paar interessante feitjes: dat mijn stuk voor de blogkermis over de kracht van de bibliothecaris het best bezocht is dit jaar wist ik al, maar dat het verslagje over de opening van de Stationsbibliotheek op jaarbasis ook zo goed gelezen is wist ik dan weer niet. Da’s wel een geruststelling, dat ik gelezen wordt vanwege de inhoud en dan ook nog net op de onderwerpen waar ik me zeer betrokken bij voel.

Dat mijn meeste lezers uit Nederland komen verbaast me niks, dat de Belgen daar vlak achter komen ook niet, maar dat de Verenigde Staten blijkbaar op een derde plaats staan dan weer wel. En het verbaast me ook dat ik blijkbaar lezers in Suriname, de Antillen, Zuid-Afrika, Australië, Hong Kong, Indonesië en Japan heb. Ik ben zeer vereerd, laat eens iets van jullie horen…

Mijn blog is dit jaar 17.000 keer bekeken. Dat is volgens WordPress 6 maal een uitverkocht Sydney Opera House. Da’s een-derde keer de Amsterdam Arena, om het even te relativeren, maar ik vind het toch een mooi aantal.

Verder heeft WordPress nog een tip: Some of your most popular posts were written before 2011. Your writing has staying power! Consider writing about those topics again. Da’s aardig bedoeld van WordPress maar een van die stukken van vóór 2011 gaat over mijn keuze uit de  wereld-literatuur en dat is inmiddels opgenomen op de literatuurlijst van een middelbare school uit Zeist dus dat vertekent de statistieken wel een beetje denk ik.

In het nieuwe jaar ga ik vrolijk door met bloggen, ik vind ’t veel te leuk. Zeker als ik zie hoe een stuk als dat over het artikel van Möring in de Groene breed wordt opgepakt en een hele nieuwe discussie aanwakkert. Ik blijf bloggen over dingen die me opvallen en ontwikkelingen waar ik me kwaad over maak. En over de mooie dingen die ik tegenkom. Nu alleen nog een manier vinden om reclame te maken voor mijn eigen bedrijfje, want dat kan het komende jaar wel wat nieuwe klanten gebruiken. Ik ben o.a.  in te huren voor het leiden van brainstorm-sessies of als meedenker bij of aanjager van innovatieve projecten. Misschien moet ik eens wat meer over mezelf gaan bloggen dit jaar 😉 .

Overigens nog een gelukkig Nieuwjaar allemaal….

Jeanine Deckers 1 januari 2012 4 Comments Permalink

Een terugblik

Binnenkort bestaat mijn blog alweer drie jaar. Wat begon als een verplicht onderdeel van de 23 dingen is intussen uitgegroeid tot mijn eigen vrijplaats. Hier verzamel ik leuke filmpjes, interessante feitjes en vooral ook: dit is een podium voor mijn opvattingen over het bibliotheekvak, de branche en vooral over het zelfbeeld van bibliothecarissen.

Dit is mijn 251e stuk en als ik terugkijk ben ik al die jaren vrij consequent geweest: mijn allereerste bericht ging (uiteraard) over ding 1 en over mijn naam. Wat ik daar zei geldt nog steeds: ik heb voor een strijdlustige naam gekozen omdat ik vind dat bibliothecarissen zich veel te vaak in een hoek laten drukken en zich veel te bang laten maken. Nergens voor nodig want bibliotheken zullen er altijd zijn en bibliothecarissen zullen altijd nodig zijn. En zelfs als je daar als bibliothecaris aan twijfelt moet je dat niet hardop zeggen, want als wij al niet in onszelf geloven zullen anderen dat al helemaal niet doen. Ok, dat stukje over bibliotheken die er altijd zullen zijn behoeft misschien enige nuance maar verder sta ik er nog helemaal achter.

Bij die eerste post dacht ik nog dat ik dit blog na een paar weken alweer zou opdoeken maar het derde stuk dat ik schreef ging al over de onzichtbaarheid van bibliotheken in de pers tijdens de Nationale Voorleesdagen. Toen merkte ik hoe lekker het is om je frustratie om te zetten in een stukje tekst. Door het op te schrijven dwing ik mezelf om goed na te denken waarover ik nou precies zo chagrijnig ben, wat me frustreert of juist vrolijk maakt. En dat helpt. Het scherpt mijn mening en het prikkelt mijn verstand.

Wat ook helpt is merken dat je stukken gelezen worden. Het aantal lezers stijgt volgens de statistieken langzaam maar gestaag en inmiddels heb ik een vaste schare lezers. Reacties krijg ik helaas maar zelden. Op Twitter zie ik de laatste tijd wel dat mijn stukken worden geretweet, dus dat zie ik dan maar als een soort van bevestiging. Bijzonder waren de reacties op het stuk Moe. Daar kwamen hier een paar reacties op, maar vooral buiten het blog om reageerden mensen: in de wandelgangen, per telefoon en ik kreeg er zelfs een mailtje over.  Mooi om te merken dat ik blijkbaar een bepaalde snaar geraakt had.

Ook mooi is dat mijn boosheid rondom de onverschilligheid binnen de branche steeds meer gedeeld wordt. Althans dat gevoel heb ik. Drie jaar geleden werd er een beetje lacherig gereageerd als ik riep dat bibliothecarissen eens wat zelfbewuster moesten zijn en eens wat meer voor hun eigen vak moesten opkomen, maar die lacherigheid is er wel af. Ik krijg steeds meer bijval, dus misschien wordt mijn mening ooit nog eens breed gedragen en worden bibliothecarissen nog eens heel zelfbewust.

De eerste drie jaar zijn bijna om, als het aan mij ligt ga ik nog lang door. Met mijn nieuwe stap krijg ik meer ruimte om te schrijven, op dit blog of op andere plekken. En dat ga ik zeker doen. Tenaanval!

Jeanine Deckers 6 januari 2011 10 Comments Permalink

Jubileum

Untitled Originally uploaded by Smithsonian Institution

Hoera ik ben de 10.000 gepasseerd! Vandaag heb ik mijn 10.000e bezoeker gehad en daar wil ik graag even aandacht besteden, misschien kinderachtig maar ik doe het toch.

Ik ben dit blog in januari vorig jaar begonnen in het kader van de 23 dingen. Na een half jaar had ik 1000 bezoekers en nu, na ruim anderhalf jaar, dus 10.000. Een aantal van die bezoekers zijn afkomstig van blogrolls waar ik op sta, daarover ben ik zeer vereerd, dank u voor de aandacht. Andere bezoekers komen weer via Twitter, daar beleef ik inmiddels ook erg veel plezier aan. Maar mijn blog blijft toch mijn moederschip, zoals Edwin gisteren schreef. Hier hangt alles aan op, hier kan ik mijn professionele ergernis kwijt. En hier blijf ik mijn visie op het openbare bibliotheekwerk spuien in de hoop dat iemand het hoort, het oppikt en er iets mee doet. Soms heb ik het gevoel dat ik sta te schreeuwen tegen de wind, dat niemand me hoort en dat het allemaal voor niks is, maar ik blijf het voorlopig nog wel even volhouden. Denk ik.

Op naar de 100.000!

Jeanine Deckers 7 september 2009 3 Comments Permalink

get_footer() ?>