Tenaanval

Tenaanval

Over bibliothecarissen, bibliotheken, leesbevordering en soms over kunst

Airport Library

All of the posts under the "Airport Library" tag.

Een nieuwe Airport librarian

Het zal niet veel bibliothecarissen ontgaan zijn dat de Airport Library op Schiphol weer open is. De nieuwe Airport Library was er al weer even maar een paar weken geleden is de vernieuwde Holland boulevard officieel geopend en daarmee ook de bibliotheek. Door Nico Dijkshoorn, die speciaal voor de gelegenheid een gedicht had geschreven.

Voor de niet-bibliothecarissen en de nieuwe bibliothecarissen: de eerste Airport Library heb ik mee opgezet, hier lees je hoe het allemaal begon. Die eerste bibliotheek was een groot succes met jammer genoeg een nogal lullig einde.  Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen: Schiphol heeft de Holland Boulevard grondig verbouwd en daar is gewoon weer een nieuwe Airport Library terug gekomen. Niet meer rechtstreeks gerund door de openbare bibliotheken maar door het CPNB, die als een ridder op een wit paard kwam aanstormen toen de bibliotheek echt in de problemen kwam. En het CPNB is ook een beetje van ons, dus op die manier zitten we er toch nog steeds in. Met die nieuwe bibliotheek heb ik niks meer te maken, behalve dan dat ze “mijn” oude collectie gebruikt hebben en dat ik het twitteraccount nog onderhield.

Dat twitteraccount ben ik ooit gestart omdat ik de Airport Library zichtbaar wilde maken, ook voor al die mensen die nooit op Schiphol komen. Toen de bibliotheek dicht ging ben ik gewoon door gegaan met twitteren. Niet meer over wat er gebeurde in de bibliotheek maar over Nederlandse kunst en cultuur, want dat is een van de doelen van de Airport Library: het promoten van Nederlandse kunst en cultuur. Op die manier hield ik de Airport Library toch nog een beetje in leven. Dat was ook handig voor al die mensen die wilden weten wanneer hij nou weer open ging en voor die journalisten die schreven over bibliotheken of over vliegvelden. Maar het was tijd om ook dat over te dragen. Nu de bibliotheek weer officieel open is neemt oud-collega Ria Smith dat van me over. Ria is een van de vrijwilligers van het eerste uur van de Airport Library en ze zit al langer op Twitter dan ik dus dat gaat helemaal goed komen. De vrijwilligers zijn overigens allemaal gepensioneerde bibliothecarissen.

Met ingang van vandaag ben ik dus echt geen airport librarian meer. Na al die jaren toch een beetje raar, want het voelde echt wel als mijn kindje. Maar dat ik vandaag in de krant lees dat er binnenkort een Stationsbibliotheek opent in Rotterdam maakt de cirkel toch weer een beetje rond. Want die twee ideeën kwamen uit dezelfde koker. En dat Nico in dat filmpje hierboven die Russische vertaling van Gerard Reve noemt vind ik ook heel fijn. Want ik had dezelfde gedachte toen ik dat boek aanschafte voor de collectie.

Maar nu laat ik de Airport Library dus echt los. Passen jullie er goed op jongens?

Hoe de Airport Library Nederlandse cultuur promoot

Artikel geschreven voor META 2015/2,  vakblad voor de informatieprofessional in Vlaanderen. Dit is een deel van een groter artikel over de Airport Library, het hele artikel is hier te lezen. (pdf)

De gedachte achter de Airport Library in zijn huidige vorm is altijd geweest om reizigers kennis te laten maken met Nederland. Om die miljoenen passagiers die op Schiphol moeten wachten op hun volgende vlucht een vleugje Nederlandse cultuur te laten snuiven. Om ze te laten zien dat AMS meer is dan alleen een afkorting voor een vliegveld maar dat bij dat vliegveld een heel land hoort met zijn eigen cultuur en een eigen geschiedenis.

Vanaf het moment dat er zekerheid was over de komst van de Airport Library werd ik verantwoordelijk voor de inhoudelijke kant van de bibliotheek: ik heb de collectie samengesteld (die behalve uit boeken ook bestaat uit iPads met filmpjes en muziek) en ik organiseerde de tentoonstellingen: digitale fototentoonstellingen en kleine tentoonstellingen in vitrines.

De collectie van de Airport Library is onderverdeeld in een aantal thema’s: architectuur, fotografie, design, kunst, geschiedenis, literatuur, muziek  en Amsterdam. Dat laatste is geen cultureel thema, maar dat leek ons voor de herkenbaarheid van de bibliotheek wel zinvol. De andere thema’s zijn gekozen omdat het gebieden zijn waar Nederland op dit moment iets te betekenen heeft of in het verleden heeft betekend. Dat vergroot de kans dat reizigers iets herkennen. In de collectie zitten boeken over bijvoorbeeld Rembrandt, Van Gogh en Rietveld maar ook over Mecanoo, Marcel Wanders en Anton Corbijn. Het onderdeel ‘literatuur’ bestaat uit boeken van Nederlandse (en enkele Vlaamse) auteurs in vertaling. In samenwerking met het Nederlands Letterenfonds is er een collectie opgebouwd van vertalingen in meer dan 32 verschillende talen. De meeste bezoekers hebben niet voldoende tijd om een heel boek uit te lezen (behalve bij stakingen of andere calamiteiten) maar de bedoeling van deze verzameling is om mensen op een idee te brengen en om te laten zien dat Nederlandse literatuur ook vertaald is. De rest van de collectie is in het Engels, omdat Engels de  internationale luchtvaarttaal is. Er is ook een kleine collectie kinderboeken en strips, van Nederlandse auteurs en illustratoren uiteraard. Voor het onderdeel muziek heeft de Centrale Discotheek in Rotterdam muziek verzameld rondom thema’s als “winnaar van de Edison Award” of “Nederlandse artiesten die op 1 hebben gestaan in de Amerikaanse Top 100”. Die muziek was via de iPads te beluisteren.

Niet alleen bij muziek, ook bij andere onderdelen van de collectie heb ik me laten adviseren. Ik ben behalve bibliothecaris ook kunsthistoricus maar mijn kennis van bijvoorbeeld Nederlandse fotografie is beperkt dus maakte ik graag gebruik van de ervaring van het Nederlands Fotomuseum. Ook bij de tentoonstellingen heb ik vertrouwd op de expertise van de deskundigen: ik benaderde zelf musea of instanties (bijvoorbeeld het Anne Frank Huis of het Stadsarchief Amsterdam) met een verzoek om samenwerking. Bij het inrichten van de tentoonstelling kregen de musea vervolgens de vrije hand: zij weten immers het beste hoe ze hun eigen collectie onder de aandacht willen brengen.

Bij het selecteren van de boeken voor de collectie heb ik geprobeerd me te verplaatsen in de bezoekers. Ik ging er van uit dat het merendeel van de mensen per toeval bij onze bibliotheek terecht komen en ze niet persé geïnteresseerd zijn in Nederlandse cultuur. Ze moeten dus verleid worden om van de bibliotheek gebruik te maken. Dat betekent dat boeken er aantrekkelijk uit moeten zien: ze moeten een herkenbaar omslag hebben of anderszins intrigeren zodat mensen nieuwsgierig gemaakt worden. Overigens heeft de bibliotheek door de jaren heen een klein vast publiek gekregen: er zijn reizigers die regelmatig op Schiphol moeten overstappen en dan een paar uurtjes in de bibliotheek gaan zitten. Niet persé vanwege de collectie maar ook omdat ze er rustig kunnen werken: er staat een grote leestafel met stopcontacten voor laptop en telefoon en er is gratis wifi, zoals overal op het vliegveld.

We hebben maar beperkt zicht op hoe mensen reageren op onze bibliotheek: de Airport Library is 24 uur per dag toegankelijk en er is gemiddeld anderhalf uur per dag een bibliothecaris aanwezig. Uit de reacties die de bibliothecarissen krijgen en uit ons gastenboek blijkt dat bezoekers de bibliotheek zeer waarderen: eindelijk een niet-commerciële plek waar je rustig kunt zitten te midden van alle hectiek. Mensen zijn verrast een bibliotheek aan te treffen en staan open voor wat daar te vinden is. We zien bezoekers diep verzonken in een boek over Nederlandse kunst of urenlang luisterend naar Nederlandse muziek. Mensen gaan als ze thuis zijn op zoek naar de boeken die ze op Schiphol gezien hebben en ik weet van zeker één uitgever die door onze collectie op het idee gebracht werd om een Nederlands boek te vertalen. Dus met die mensen hebben we ons doel bereikt: het promoten van Nederlandse kunst en cultuur.

De collectie van de Airport Library

colletie alGisteren heb ik de collectie van de Airport Library gesaneerd. Twee weken geleden hebben we op Schiphol alles ingepakt en opgeruimd en nu staan alle boeken bij ProBiblio in het magazijn, te wachten op de doorstart van de bibliotheek. Die collectie staat nu dus een jaar lang niks te doen en ik wilde er voor zorgen dat hij over een jaar nog steeds fris is. Dus heb ik alle kapotte en beschadigde boeken er uitgevist en afgeschreven. Op de foto hierboven zie je een deel van die boeken. Dat zijn voornamelijk exemplaren van voordat de NBD onze boeken inbond en je ziet hier meteen waarom we de boeken intussen laten binden. Want ze hadden nogal wat te lijden: ze worden letterlijk stuk gelezen. Dat we geen goeie boekensteunen hadden hielp daar niet echt bij: schots en scheef in de kast liggen is niet echt goed voor een boekenrug.

De collectie bestaat uit een paar onderdelen. Een belangrijk deel zijn de boeken over Nederlandse kunst en design. Dat zijn vooral boeken in het Engels, een paar uitzonderingen daargelaten. Een ander deel bestaat uit Nederlandse literatuur in vertaling: Nederlandse (en een paar Vlaamse) schrijvers in meer dan 30 verschillende talen vertaald. Veel Duitse titels (ik wist niet dat er zóveel Nederlanders in het Duits vertaald zijn) maar ook Roemeense, Poolse, Finse, Griekse, Vietnamese en Portugese. Om er een paar te noemen. En dan hebben we ook nog een plukje kinderboeken: Nederlandse kinderboekenschrijvers in veel verschillende talen.

collectie al Al die onderdelen worden op een ander manier gebruikt: bij de non-fictie waren vooral de boeken over architectuur, over fotografie en over Amsterdam populair. (je kunt je afvragen of Amsterdam wel bij een collectie over kunst hoort, maar dat was op speciaal verzoek van Schiphol Amsterdam Airport) Die boeken sleten het snelst. En ja, uit die kasten verdween heel af en toe ook wel eens een boek. Bij de vertaalde literatuur sleten de Engelse boeken het allersnelst. Niet verwonderlijk, want daarvoor is het natuurlijk het grootste publiek. Maar ook de Russische en Chinese boeken werden veel gelezen.

De collectie kinderboeken bestond voor een groot deel uit boeken die we hadden gekregen van het Nederlands Letterenfonds: heel verantwoorde titels van Tonke Dragt, Imme Dros en Anke de Vries in o.a. het Russisch, Duits en Zweeds. Voornamelijk B en C boeken. Die boeken werden niet veel gelezen. Totdat ik me realiseerde dat dat ook wel een hele specifieke doelgroep was: hoeveel Russische kinderen van 10 jaar lopen er nou helemaal rond op Schiphol? En hoeveel van die kinderen willen een boek lezen? Een collega airport librarian vroeg of ik niet voor wat meer Engelstalige kinderboeken kon zorgen en dankzij de Utrechtse Kinderboekhandel kon ik de collectie uitbreiden. Met niet alleen Engelse vertalingen maar ook met prentenboeken: in het Engels of tekstloos. Die konden ouders samen met hun kinderen bekijken, zelfs als ze geen Engels kunnen lezen. En dat bleek een gouden greep te zijn: de prentenboeken waren een groot succes. Overigens is mijn persoonlijke favoriet hierbij Nederland van Charlotte Dematons.  Ook de Engelstalige boeken voor kinderen over kunst waren een succes: zoals het boek van Frank Groothof over Vincent van Gogh dat helemaal beduimeld was en vol vetvlekken zat.

Al die stukgelezen boeken zijn nu dus afgeschreven. Ook deze Engelse Dolfje Weerwolfje. Die er overigens een stuk spannender uitziet dan de Nederlandse versie vind ik zelf. De collectie is weer helemaal fris en klaar voor een nieuwe plek. Nu maar afwachten waar dat zal zijn.

 

Verhalen uit de Airport Library #25 We zijn dicht

DSC02185Vanochtend was het zo ver: de Airport Library is onttakeld. Omdat Schiphol aan het verbouwen is moeten we weg, want op de plek waar wij zitten wordt iets van de beveiliging of de douane gebouwd. Dat weten we al een tijdje, dat we weg moeten. Eerst zouden we in juni moeten vertrekken maar dat werd een paar keer uitgesteld. Tot vandaag dus.

Bij het uitruimen van de kasten zelf kon ik niet aanwezig zijn vanwege andere verplichtingen, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om op die allerlaatste dag helemaal niet aanwezig te zijn. Dus ik ben toch nog even langs gegaan, ik was nog net op tijd om een paar foto’s te maken. De collega’s waren in twee uurtjes klaar. Dat was wel even anders bij het inruimen, vier jaar geleden: daar zij we wel een hele dag mee bezig geweest. En in de dagen daarna ben ik nog regelmatig met een paar tasjes richting Schiphol gegaan omdat we nog wat extra materiaal hadden dat we daar wilden neerzetten. Maar toen waren we ook met minder mensen. En afbreken gaat altijd sneller dan opbouwen. Op de Facebook pagina van de Airport Library zie je een fotoreportage van de ontmanteling. Daar kun je zien wat voor treurig gezicht dat is, die lege kasten die we achter lieten.

Ondanks die treurige kasten waren er mensen die gewoon plaats namen in de lege airport library: voor sommige mensen is de bibliotheek niet meer dan een paar makkelijke stoelen. Maar gelukkig was er ook een echtpaar dat tamelijk bezorgd vroeg of we toch wel weer terug zouden komen. Mijn standaardantwoord is “ja, we komen terug. In september 2015 volgens de huidige planning.” Hoe en wie het precies gaat doen is nog niet duidelijk. Maar de kans is klein dat het dan weer een bibliotheek wordt die er namens de branche staat, want er is op dit moment geen openbare bibliotheekorganisatie meer bij betrokken. En wat de rol van de huidige airport librarians zal zijn is ook nog niet duidelijk. Maar voorlopig houden we hoop.

Verhalen uit de Airport Library #24 Lang leve Twitter

Via de Twitter account van de Airport Library probeer ik in de gaten te houden wat mensen over de bibliotheek zeggen. Meestal zijn dat dingen in de categorie Wat leuk, een bibliotheek op een vliegveld. Maar afgelopen donderdagochtend las ik een heel ander bericht: een Canadees schreef om 4 uur ’s nachts dat hij probeerde te slapen in de Airport Library met porn casually playing on the TV’s. Wtf Holland. En hij voegde er een fotootje bij om zijn opmerking te bewijzen.
Aan dat fotootje te zien was hij in een van de lounges achter onze bibliotheek verzeild geraakt, in die ruimtes staan inderdaad tv’s. Meestal staan die afgesteld op Nederland 1, maar nu had iemand de zender blijkbaar verzet naar een van de commerciëlen. En daar zijn ’s nachts nou eenmaal blote dames te zien. Het irritante is dat wij daar niks aan kunnen doen, omdat de tv’s niet bij ons horen, maar dat hebben veel bezoekers niet door. Dus heb ik toch maar even gereageerd.

Ja, ja, channel schrijf je met twee n-en, maar het was ’s ochtends vroeg, dan is mijn Engels niet op z’n best. En ik stond op het punt om naar mijn werk te gaan… We hebben Schiphol gebeld met het verzoek om de tv’s weer op een neutralere zender te zetten en dat is gebeurd. Opgelost!

Gelukkig kon Jordan Johnsen de humor er wel van inzien, maar zijn tweet was al twee keer geretweet en had al 6 likes gekregen. Niet echt de manier waarop we bekend willen worden in Canada. Maar dit is wel zo’n moment dat ik blij ben met Twitter, dat ik een manier heb om de bibliotheek een gezicht te geven en om hem minder anoniem te maken.

Hergebruik in de metro

bookswap barcelon

bookswap barcelonaAfgelopen week was ik in Barcelona. Leuke stad, leuk tripje gehad. Ze doen daar in de metro ook aan het scheiden van afval, zoals je hier links kunt zien: er staan verschillende bakken waarin plastic, papier en ander afval verzameld wordt. Op sommige plekken hangt er boven de papierbak een plankje. Nou is mijn Catalaans niet zo heel goed, maar volgens mij staat er op het bordje boven die plank “hergebruik je boeken en tijdschriften”. Met andere woorden: gooi ze niet in de papierbak maar leg ze op dit plankje zodat iemand anders er nog iets aan heeft. Sympathiek initiatief. Geen idee of het werkt. Op dit ene station lagen er twee boekjes op, in een ander station was het plankje leeg. Weet ook helemaal niet of ze dit in elk station in Barcelona doen, ik heb het maar op twee plekken gezien maar dat zegt natuurlijk niks. Wat ik zo bijzonder vind is dat ze niet gewoon een plankje getimmerd hebben maar er echt over hebben nagedacht. Ze hebben een hele constructie verzonnen en er ook nog eens een speciaal bordje bij ontworpen. Het metrobedrijf is nogal bezig met het milieu, maar ik lees op hun website niks over dit initiatief en ik kan er ook nergens anders iets over terugvinden.  Misschien is het nieuws er al af of vinden ze het gewoon niet zo bijzonder.

In de Airport Library laten mensen ook geregeld boeken achter: die zetten we op een speciaal plankje. Maar daar wordt zelden iets van meegenomen, de meeste boeken verdwijnen na een paar maanden in de oud papierbak. Het moet ook wel heel toevallig zijn als je op zo’n plek een boek tegenkomt dat bij je interesse aansluit. Daarom heb je in een bibliotheek met je collectie ook een bepaald volume nodig om een breed publiek te kunnen bedienen. Want iedereen heeft een andere smaak.

Maar dit blijft een sympathiek initiatief.

Terugblik op 4 jaar Airport Library


Vanmiddag was er een borrel op Schiphol. Om iedereen die de afgelopen vier jaar heeft meegewerkt aan de Airport Library te bedanken voor hun bijdrage: zowel de sponsors als de partners die een inhoudelijke bijdrage hebben geleverd als de medewerkers en vrijwilligers. Ter gelegenheid van die borrel is dit filmpje gemaakt dat een leuk beeld geeft van een aantal activiteiten van de afgelopen vier jaar.

Oorspronkelijk was de titel van dit filmpje “afscheid” maar gelukkig is die titel inmiddels (8/5) aangepast. Want het is geen afscheid, althans niet wat mij betreft. Maar dat komt waarschijnlijk omdat in de uitnodiging voor deze borrel ook al gerept werd van een afscheidsborrel. Dat was iets te kort door de bocht, want de Airport Library is nog niet weg. En als het aan Paul Luijten,  Directeur External Relations van Schiphol ligt gaat de bibliotheek ook niet weg. Dat liet hij tijdens zijn speech op de borrel luid en duidelijk merken. Tijdens die borrel is er veel gepraat over een doorstart (grapje van de Schiphol mensen) dus ik hou goede hoop.

Het einde van de Airport Library

schiphol Inderdaad, de Airport Library gaat dicht. We weten al ruim een jaar dat we deze zomer zouden moeten gaan verkassen want Schiphol gaat “onze” boulevard verbouwen en daarom moesten we tijdelijk even weg. Na de verbouwing zouden we op ongeveer dezelfde plek, in een nieuwe bibliotheek terugkomen. Schiphol is erg enthousiast over de Airport Library en wil ons graag houden, er was zelfs al sprake van uitbreiding: wellicht zou er ook een bibliotheek in het Schengen gebied komen, zodat we ons ook op de reizigers binnen Europa (lees: “de Nederlanders”) zouden kunnen gaan richten. Of zouden we niet op meerdere plekken bibliotheken kunnen maken? Op elke pier een of zo? Woeste plannen genoeg. Maar die gaan nu dus allemaal niet door.

 Het nieuws is nog niet officieel, maar nu het al een week op de site van het Bibliotheekblad staat en er vandaag op Twitter rumoer over ontstond schrijf ik er toch maar een stukje over. En dat begint met een disclaimer: want wat ik nu ga vertellen is allemaal uit de tweede hand. Ik ben tegenwoordig alleen nog maar de uitvoerder van de Airport Library, ik zit niet aan tafel met “de grote jongens” als er beslissingen worden genomen. Dus misschien heb ik iets verkeerd begrepen of trek ik verkeerde conclusies. Dat hoop ik eigenlijk, want ik kan nog steeds niet geloven dat de Airport Library op zo’n lullige wijze de nek wordt omgedraaid.

De Airport Library stopt namelijk niet omdat er geen geld voor is. Het Ministerie van OCW, de grote sponsor van de Airport Library, heeft namelijk aangegeven dat er over een voortzetting van de financiering best te praten viel. In iets bescheidener mate wellicht, maar zo’n succesvol project willen ze daar best ondersteunen. En ook NBD Biblion en de OBA hebben vooralsnog hun financiële bijdrage niet ingetrokken. De reden waarom de Airport Library stopt is omdat er geen landelijk partij is die er de verantwoordelijkheid voor wil nemen. ProBiblio is een provinciale organisatie die steeds meer moeite heeft om aan de provincies Noord- en Zuid-Holland (hun subsidiënten) uit te leggen waarom zij verantwoordelijk zijn voor een project namens “het land”. Dus ProBiblio wil (of moet?) het opdrachtgeverschap voor de Airport Library overdragen naar een landelijke partij. De keuze daarin is niet zo heel groot, dus dat werden de VOB en het SIOB. Die hebben allebei geweigerd, de laatste met als argument dat ze het te druk hebben met de fusie met de KB. De KB stond, als partner in de Airport Library, in eerste instantie redelijk positief tegenover het opdrachtgeverschap  maar na overleg met het SIOB zijn ze van gedachten veranderd.

Samengevat: er is geld voor de uitvoering, er is een locatie want Schiphol wil ons graag houden en ProBiblio wil de uitvoering best blijven doen, wel zo praktisch als je op fietsafstand van Schiphol ligt. Het enige dat ProBiblio wil overdragen is de verantwoordelijkheid. Dat is een kwestie van een briefje. Of een handtekening. Of misschien een extra postbusnummer. Maar er is dus op landelijk niveau niemand die die moeite wil doen. Het andere officiële argument (naast “we zijn te druk”) is dat de Airport Library niet in het belang is van de Nederlandse openbare bibliotheken. Dat argument getuigt van zo’n ongelofelijke kortzichtigheid dat ik niet kan geloven dat ze dat zelf serieus nemen. Dus ik kan alleen maar raden naar de redenen om dit project te torpederen. Misschien speelt het “not invented by me syndroom” een rol: wij hebben het niet verzonnen, dus kan het niks zijn. Zou me niks verbazen. Maar misschien zijn er wel heel andere redenen waarom dit schip tot zinken wordt gebracht. Heel welbewust wordt torpedeerd dus, want er is op landelijk niveau niemand die een hand heeft uitgestoken, of zelfs maar aangeboden heeft om mee te denken over een oplossing.

Omdat Schiphol toch heel graag een bibliotheekvoorziening wil hebben op de luchthaven zijn ze driftig op zoek naar een mogelijk alternatief. Ze moeten wel: want de openbare bibliotheeksector laat het afweten. En waarom wil Schiphol zo graag een bibliotheek? Niet alleen omdat het zo leuk is, maar ook omdat het supergoeie reclame is. De afgelopen vier maanden alleen al zijn we als voorbeeld gesteld op Buzzfeed en in de New York Times. Als voorbeeld van mooie dienstverlening en innovatief bibliotheekwerk. Maar ja, daar hebben we in Nederland niks aan… (werkelijk!)

Inmiddels is de planning van de verbouwing aangepast: waar we eerst begin juni zouden moeten vertrekken is dat nu begin september. Nog een paar maanden uitstel dus. Nog een paar extra maanden om met een goed plan te komen om als sector ons gezicht te redden….

Naschrift 28 april ’14: in het oorspronkelijke blog stond bij de landelijke partijen die de Airport Library niet willen overnemen ook BNL vermeld. Deze vermelding is verwijderd omdat gebleken is dat met BNL hierover geen contact is geweest.

Verhalen uit de Airport Library #24 Rietveld

Na een drietal tentoonstellingen in samenwerking met het Nederlands Letterenfonds over Nederlandse literatuur in vertaling is er nu een tentoonstelling in de Airport Library over Rietveld. Althans: het is een tentoonstelling over een andere tentoonstelling. Een tentoonstelling van Harry Hoek, die zo geïnteresseerd raakte in de meubels van Rietveld dat hij ze nabouwde. In dezelfde techniek en met hetzelfde materiaal als Rietveld maar dan op een schaal van 1:3. Hij bouwde in totaal honderd verschillende meubels na en maakte daar een tentoonstelling van. Heel interessant voor de Airport Library, want het geeft een mooi overzicht van beroemd “Dutch design” maar helaas hebben we niet genoeg ruimte voor zoveel vitrines. Daarom hebben we nu alleen een selectie van die honderd meubels op Schiphol staan. Samen met schaalmodellen van de originele tentoonstelling. Een schaalmodel van schaalmodellen dus.

DSC01993

Ik vind het zelf ontzettend schattig, al die iniemini meubeltjes maar het is toch jammer dat ik het origineel nooit gezien heb. In de Airport Library is een foto presentatie te zien van de tentoonstelling zoals hij in de bibliotheek van de TU Delft te zien was. Daar hadden ze de tentoonstelling aangevuld met meubels uit de eigen collectie van de universiteit. Ook heel interessant. Het filmpje hierboven is gemaakt door Schiphol TV. Het geeft een indruk van de tentoonstelling en van het enthousiasme van de maker Harry Hoek.

De originele tentoonstelling is nog steeds te huur, als je er ruimte voor hebt zou ik het zeker doen. Deze is nog te zien op Schiphol tot begin mei.

Verhalen uit de Airport Library #23 Een ontmoeting, niet toevallig

malavika schipholZoals ik al vaker heb gezegd: een van de leuke dingen van de Airport Library is dat je contact hebt met zoveel mensen, uit de hele wereld. Zo heb ik op oudjaarsdag een ontmoeting gehad met een Amerikaanse bibliothecaresse die via Twitter contact had gezocht: op de terugreis van een vakantie in Portugal had ze een overstap op Schiphol van zo’n 6 uur. Of we iets konden afspreken? Ja natuurlijk, gezellig!

Dus heb ik op oudjaarsdag extra vroeg de boodschappen gedaan zodat ik op tijd was voor een afspraak met Malavika Shrikhande, catalogiseerder en marketeer van de St. Ambrose University library in Davenport, Iowa. Ik heb haar man en dochter ontmoet, de familie rondgeleid en een half uurtje met Malavika zitten praten over bibliotheekwerk, over de noodzaak voor bibliotheken om naar buiten te treden, over zichtbaarheid en over de Penguin Booktruck, over de strandbibliotheek, over censuur en over leesbevordering.

Malavika vertelde dat ze in India bibliotheekwetenschappen heeft gestudeerd en een half jaartje aan de Haagse Hogeschool een managementcursus heeft gevolgd. Desondanks mag ze zich in Amerika geen bibliothecaris noemen omdat ze geen Amerikaans diploma heeft. Ik heb een t-shirt van haar gekregen en folders en pennen van haar universiteit, altijd leuk.

En ik weet nu dat Davenport, Iowa aan de rivier de Mississippi ligt. Ook altijd handig om te weten…

get_footer() ?>