Begon ik net te wennen aan dat nieuwe portret van Shakespeare, is het wéér niet goed. Ik las dat er drie jaar lang onderzoek was gedaan naar het portret, maar blijkbaar heeft dat onderzoek zich in een beperkte kring afgespeeld want sinds de eigenaar met zijn claim naar buiten kwam (twee weken geleden) wordt het aangevochten. Het is te mooi, Shakespeare is te rijk gekleed, de inscripties zijn later toegevoegd, hij lijkt te jong en als het echt Shakespeare was zouden er wel meer kopieen van zijn geweest (huh?). Dat soort argumenten.

Het zou geen portret van Shakespeare zijn maar van Sir Thomas Overbury. Kan natuurlijk best. Maar nu is het gewoon weer onderwerp van een kunsthistorisch debat en daaruit komen zelden winnaars tevoorschijn. Jammer, want het was zo’n mooi jongensboekverhaal.

En alsof de teleurstelling nog niet groot genoeg is blijkt er in Canada ook nog iemand te zijn die claimt een portret van Shakespeare te hebben, het zgn. Sanders portret. Dit zou óók tijdens zijn leven geschilderd zijn. Maar dat vind ik zo’n slecht schilderij en het is zo’n slap mannetje dat ik dat plaatje maar niet over neem. Dan maar het traditionele Chandos portret. Van de strijd van de Canadees voor erkenning van zijn schilderij is een documentaire gemaakt. Dus toch een film.