Poëziewedstrijd
De Poetry by Heart Competition is een wedstrijd voor Britse kinderen van 10 tot 13 jaar. De opzet is te vergelijken met onze Nationale Voorleeswedstrijd: een school organiseert eerst zelf een wedstrijd en vervolgens wordt er via lokale en regionale voorrondes toegewerkt naar een landelijke finale.
De dichter Andrew Motion is betrokken bij het organisatie. Motion was Poet Laureate van 1999 tot 2009 en nam toen o.a. het initiatief tot het Poetry Archive, een website met geluidsfragmenten waarin dichters hun eigen gedichten voorlezen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat er bij dit Poetry by Heart project zo’n fantastische website hoort. Met niet alleen veel tips en handleidingen voor docenten, maar ook geweldige achtergrondinformatie.
Ze pakken het serieus aan, daar in het Verenigd Koninkrijk: om mee te mogen doen moeten de kinderen twee gedichten uit hun hoofd leren, één van voor 1914 en één van na 1914. Te kiezen uit uit een selectie van 130 gedichten, variërend van Sir Gawain and the Green knight uit 1375 tot A life in dreams uit 2010. Ze moeten het niet alleen uit het hoofd leren, maar ook voordragen. En voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet om kinderversjes, maar om volwassen poëzie. De kinderen worden zeer serieus genomen.
Ambitieus. Dat zie ik Nederlandse kinderen nog niet doen. Blijkbaar bestaat er een soort van Britse traditie van gedichten van buiten leren, dat scheelt waarschijnlijk. Op de website maken ze onderscheid tussen learning by heart en learning by rote. Dat betekent allebei “uit het hoofd leren” maar de lading die de twee uitdrukkingen hebben is natuurlijk heel anders. Motion legt hier het verschil tussen die twee uit.
Ben benieuwd of het een succes wordt. De bedoeling is om er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. Het lijkt me fantastisch.
Er zijn gelukkig scholen in Nederland die aandacht geven aan poëzie. Niet in het kader van een competitie, maar als onderdeel van het taalonderwijs. Waarschijnlijk hangt het vooral van docenten af of kinderen beschikken over goede poëzie. Ik kan beamen wat Simon Armitage hierboven schrijft: gedichten die je als kind uit je hoofd hebt geleerd, raak je niet meer kwijt.