Sinds een paar weken zendt Veronica de Amerikaanse tv serie The Librarians uit, een spin-off van de drie The Librarian tv-films. Ik schreef er al eerder over en ik vind het geweldig. De serie gaat over een stel bibliothecarissen dat er voor moet zorgen dat het beetje magie dat er nog bestaat in deze wereld behouden blijft.

De bibliothecarissen in kwestie zijn niet van de oude stempel maar het zijn een nieuw soort bibliothecarissen, met nieuwe vaardigheden. Ze hebben niks met boeken of met de collectie van de oude bibliotheek (dat was eigenlijk meer een museum) maar ze kunnen allerlei andere handige dingen: supersnel rekenen bijvoorbeeld. En ze hebben een “keeper”, een hoeder, die ze beschermt en voor ze vecht. Het gaat niet meer over een eenling met superveel kennis over zijn collectie, zoals in de films, maar over een groepje met ieder zijn eigen vaardigheden. Op de achtergrond is een oudere bibliothecaris aanwezig die ze vanuit een stoffig kantoortje voorziet van allerlei nuttige achtergrondinformatie. Overigens is die eenling uit de film in de eerste paar afleveringen op zoek naar de oude bibliotheek want die is lost in time and space.

Kan er niks aan doen, maar ik word daar heel erg vrolijk van. Van dat soort verwijzingen. In een van de vorige afleveringen ging het over een sprookjesboek waarin de verhalen tot leven komen als ze worden voorgelezen. Niet-voorlezen is geen optie want zodra verhalen niet meer gelezen worden verdwijnen ze.! De makers zijn overtuigd van de kracht van verhalen en ze zijn er van overtuigd dat bibliothecarissen een belangrijke rol spelen in het bewaren daar van. Ze hebben zich volgens mij prima verdiept in het bibliotheekwezen, of misschien zit het gewoon in het wezen van Amerikanen, dat bibliothecarissen iets betekenen.

Vandaag wordt aflevering 6 uitgezonden, van de eerste serie. In de Verenigde Staten begint binnenkort de derde serie, dus we hebben nog wat tegoed. En voor wie geen idee heeft wat hij moet verwachten: Eric-Jan vergeleek het met Buffy the Vampire Slayer. Die serie ken ik dan weer niet, maar zo’n titel schept wel meteen een beeld: het is geen hoge literatuur..