Nu gebleken is dat Pinterest belangrijker aan het worden is dan Facebook kan ik ook wel  toe geven dat ik ook op Pinterest zit. Alle hardcore Pinners kunnen nu stoppen met lezen, want voor hen wordt dit een bekend verhaal. Maar aan degenen die denken dat Pinterest alleen voor Libellevrouwen is ga ik nu uitleggen dat het wel meer is dan dat. Ik kwam er terecht via dit plaatje dat ik tegenkwam via Twitter.

Ik moest er erg om lachen en ik was tegelijkertijd verbaasd: dacht altijd dat Pinterest een verzameling van zoetige knutselplaatjes was. Misschien toch eens tijd om me er te gaan verdiepen. Ik maakte een account aan zonder veel verwachtingen maar je kunt pas oordelen als je weet waar je over praat, nietwaar? En de eerste paar dagen vond ik er inderdaad niet zoveel aan. Totdat ik na een dag of drie opeens deze foto tegenkwam, van de hoofdingang van de Brooklyn Public Library. “He, wat grappig: ik heb precies zo’n foto gemaakt toen ik daar 4 jaar geleden was.”

Toen ik mijn foto er eens bijhaalde om te vergelijken bleek het mijn eigen foto te zijn. Op Pinterest. In heel veel verschillende versies, tientallen keren gepind terwijl ik nergens van wist. Ik snapte er eerst helemaal niks van totdat ik me realiseerde dat ik die foto ooit op Flickr had gezet en dat ik hem ook al eens eerder op mijn blog had gebruikt, dus waarschijnlijk is hij op deze manier was gaan zwerven. Omdat ik het toch een beetje lullig vond dat de credits verdwenen waren heb ik hem zelf ook nog maar eens gepind.

Ik raakte er door geïntrigeerd: hoe werkt dat nou precies? En terwijl ik op zoek was naar hoever mijn eigen foto verspreid was op Pinterest kreeg ik een beeld van de diversiteit er van en dat het zeker niet zo zoetsappig was als ik dacht. Al doorklikkend raakte ik er door gegrepen en in een mum van tijd had ik ook een aantal boards vol leuke plaatjes. En werd ik er enthousiast over. Omdat het leuk speelgoed is maar je ook op een simpele manier met nieuwe werelden en nieuwe informatie in contact brengt. Als je daar voor open staat tenminste. Het is iets heel persoonlijks, dit plaatje zegt het wel wat mij betreft:

 Je verzamelt wat jij de moeite waard vindt, om welke reden dan ook. Het gaat niet om volgen of terugvolgen of aantallen volgers. Het doet er ook niet toe wie je bent of waar je woont: het gaat alleen maar om het plaatje dat je gepind hebt. Het fijne is ook dat je niks hoeft, je mist niks als je een week niet op Pinterest zit en net zo makkelijk zit je een hele avond door te klikken, van de ene vage site naar de andere. Want dat is een van de leuke dingen: je komt op hele nieuwe sites terecht. Een beetje zoals je in de begintijd van het internet eindeloos kon surfen. Ik heb er in die paar maanden al een hoop leuke dingen aan over gehouden: niet alleen plaatjes voor op mijn blog maar ook nieuwe informatie en zelfs recepten. Mijn zus en ik hebben een extra manier gevonden om met elkaar te communiceren: we sturen elkaar nu Pinterestplaatjes. Dat is overigens ook het enige sociale dat ik aan dat hele Pinterest zie, qua Social Media. Ik zie dat er bibliotheken zijn die er boekenlijsten op bijhouden, maar daar kan ik me niet zoveel bij voorstellen.

Ik verzamel van alles: plaatjes van bibliobussen (uiteraard) en van bibliotheken op bijzondere plekken maar ook foto’s van architectuur en van mensen. En ik heb uiteraard een bord dat Tenaanval heet. Ik volg bibliothecarissen, designers, architecten,  een Australiër die hele verzamelingen oude reclameposters upload en een paar verzamelaars van pulp-art zodat ik regelmatig schaars geklede vrouwen die belaagd worden door woeste mannen/monsters/aliens voorbij zie komen.  Dat is de keuze die ik maak, maar als je wil kun je eindeloos veel knutselvoorbeelden krijgen, of tips voor kapsels, voor het organiseren van bruiloften of voor het inrichten van je huis.  Als je dat zou willen dan.