Het theaterfestival Karavaan is gisteren afgesloten. Afgelopen vrijdag was het laatste Kinderpersbureau en ook deze dag was weer een succes. Op het weblog van het Kinderpersbureau kun je de foto’s en alle verslagen zien er we hebben de eerste dag zelfs een filmpje gemaakt.

De recensie hiernaast gaat over de voorstelling Doktr Z. Ik heb hem uitgekozen vanwege het kleurige plaatje, eigenlijk vond ik die recensie van dat meisje van 11 die de dansvoorstelling Tragic had gezien veel leuker. Ze vond het een hele stomme voorstelling (” wat een raar gespring, ik snapte er niks van”) en wilde er maar twee sterren voor geven. Op mijn vraag of er dan niks leuks was kreeg ik als antwoord: “ja, die gitarist was wel leuk. Ok dan geef ik nog twee sterren extra vanwege de gitarist. Want ik speel zelf ook gitaar”.

De reacties die we kregen waren unaniem positief, de enige kanttekening kwam van mensen die zich afvroegen waarom de bibliotheek dat eigenlijk deed. “Want dat heeft toch niks met boeken te maken?” Die vraag kreeg ik niet alleen op locatie maar ook van collega’s. Nee, het Kinderpersbureau heeft niks met boeken te maken, maar de bibliotheek is ook meer dan alleen maar boeken. De bibliotheek gaat ook over cultuur, over educatie  en over ontmoeten. Dat hoeft niet alleen maar binnen de muren van de bibliotheek te zijn, dat kan ook op lokatie. Dat móet zelfs op lokatie zou ik zeggen, want daar kun je een heel nieuw publiek bereiken. Daar kun je andere dingen doen en als bibliotheek een ander gezicht laten zien. Als in jouw gemeente of in jouw regio een groot cultureel evenment plaats vindt dan hoor je daar als culturele speler bij te zijn. Zeker als dat evenement jou uitnodigt om mee te doen. Het is dan alleen wel zaak om iets te vinden dat zowel bij jou als bij het evenement past. En je moet het willen natuurlijk, want het is wel eng om zomaar naar buiten te gaan en iets te gaan proberen waarvan je vantevoren niet weet hoe dat uit zal pakken.

Ik was vandaag in Rotterdam, in de Onderzeebootloods. Het Havenbedrijf wil een breed publiek in contact brengen met de haven en wil de komende jaren in deze loods tentoonstellingen organiseren van internationaal erkende kunstenaars. Museum Boijmans organiseert daar nu een tentoonstelling van Atelier van Lieshout. Boijmans gaat hiermee ook op lokatie en dat pakken ze niet half aan. In de loods heeft Atelier van Lieshout (althans dat denk ik) voor-zieningen gemaakt voor de catering en voor de kassa. Maar dat niet alleen: midden in die ruige loods staan in een rustiger deel keurige museumbankjes om even uit te rusten. Dat versterkt het vervreemdende effect maar geeft ook aan hoe hier is nagedacht over hoe het museum zich presenteert. Het werkt erg goed.

Op de site van Boijmans staat een filmpje waarin Joep van Lieshout vertelt, o.a. over zijn projecten en over zijn opvattingen over kunst. Een vreemd filmpje, maar dat past dan wel weer bij zijn werk.

Ik noem deze tentoonstelling in hetzelfde stukje als het Kinderpersbureau, niet omdat ik die twee met elkaar wil vergelijken, maar wel om aan te geven dat het zo gek niet is om op lokatie te gaan. Van Lieshout in die loods lijkt een hele logische combinatie, maar je moet hem wel eerst maken. Boijmans had ook tegen het Havenbedrijf kunnen zeggen: “nee bedankt voor het aanbod, maar wij zijn een museum en wij willen onze Breughel niet in zo’n tochtige loods hangen”. Maar dat hebben ze niet gedaan, ze zijn uitgegaan van het aanbod en zijn op zoek gegaan naar iets wat daar bij past. En dat is ze wonderwel gelukt. Nu de bibliotheken nog.