Op de koffie
In een blogpost over een workshop die ze heeft gevolgd over Invisible Leadership beschrijft Erna Winters een idee om het publiek te betrekken bij de koersbepaling van de bibliotheek. Het is nog maar een los idee, maar al schrijvende beschrijft ze hoe zoiets eruit zou kunnen gaan zien: ze heeft het over doelgroepen, dialoogteams per vestiging en communitysessies. Dat klonk jaloersmakend doortastend en vooral erg professioneel.
En het bracht mij op een nieuw idee voor onze Late Night Coffee. Die Late Night Coffee is ontstaan vanuit het ProBiblio project Bibliotheek van de 100 talenten. De bibliotheek Bollenstreek heeft meegedaan aan dit project omdat we “iets” wilden met het betrekken van het publiek bij onze programmering. We wisten niet precies wat, alleen dat we er last van begonnen te krijgen dat wij, als kleine organisatie, relatief veel tijd kwijt waren aan het bedenken van activiteiten die soms wel maar soms ook niet veel bezoekers opleverden. We gingen ons afvragen ‘waar we het eigenlijk voor doen’ en het antwoord is natuurlijk: voor de bewoners van de Bollenstreek. En als we het voor hen doen, is het dan niet logisch om aan hen te vragen wat ze willen?
Onder leiding van de immer bezielde Karen Bertrams zijn we aan de slag gegaan, onder de noemer: “als je wil weten wat de mensen willen dan vraag je ze dat toch gewoon?” En zo simpel bleek het bij nader inzien inderdaad te zijn. En ook weer niet. We planden een avond en Karen gaf ons de opdracht om daarvoor mensen uit te nodigen “die jij inspirerend vindt, of waarvan jij denkt dat ze een duidelijke mening over de bibliotheek hebben”. Dat was in eerste instantie heel erg eng, omdat we niet echt duidelijk konden maken waarvoor we de mensen precies uitnodigden of wat we dan precies zouden gaan doen. En daar houden bibliothecarissen niet zo van, van zoveel onduidelijkheid. Maar daar bleken onze gasten helemaal geen last van te hebben: mensen vonden het heel erg leuk om uitgenodigd te worden door de bibliotheek en ze wilden graag meedenken. Dus daar zaten we dan, die eerste keer, met een heel gemêleerd gezelschap. Eerst nog wat onwennig, maar allengs losser. Het werd een heel gezellige avond waarin veel gepraat werd over het beeld van de bibliotheek en wat de bibliotheek zou moeten doen. “Jullie moeten wat meer activiteiten voor mannen organiseren”, zei een van de aanwezige mannen. Ja duh, dat proberen wij ook wel, maar dat lukt ons niet. “Oh, je moet gewoon een avond over een sportboek organiseren. Er verschijnen komend najaar minstens 5 nieuwe boeken over sport. Ja hoor, daar wil ik wel even over meedenken.” Dat resulteerde in een uitverkochte avond met Thijs Zonneveld, in samenwerking met de plaatselijke wielervereniging. Een zaal met 60 mannen en 3 vrouwen (waarvan 2 van de bibliotheek).
Inmiddels hebben we drie keer een bijeenkomst gehad, onder de noemer Late Night Coffee. De groep deelnemers is heel gevarieerd: hij bestaat onder andere uit een dominee, een boekhandelaar, natuurbeschermers, een gouden strop-winnaar, een onderwijzer, een medewerker van de Zonnebloem, een gemeenteambtenaar, medewerkers van het CJG en vrijwilligers van veel verschillende organisaties. Allemaal inwoners van de Bollenstreek. En ze voelen zich allemaal betrokken bij de bibliotheek.
Die eerste keer lieten we het gesprek heel erg open, de keren daarna zat er wat meer sturing in en hadden we van tevoren duidelijk een onderwerp bepaald. Dat is wel belangrijk heb ik gemerkt. Niet alleen voor ons, om het maximale uit de groep te kunnen halen. Maar ook voor de deelnemers, want die willen ook het gevoel hebben dat het gesprek ergens over gaat en dat ze iets nuttigs hebben bijgedragen. De laatste keer hebben we het gehad over het voorgenomen vrijwilligersbeleid van de bibliotheek. De beleidsnota over dat onderwerp was op dat moment bijna klaar, maar door de input van de Late Night Coffee is daar in de praktische uitwerking toch net weer een accentverschil aangebracht.
Binnenkort gaan we weer een Late Night Coffee organiseren en ik zat een beetje met de aanpak in mijn maag: moeten we nu niet een stap verder zetten? Moet het niet uitgebreid worden, moet er niet wat verdieping in worden aangebracht? Het was tot nu toe allemaal erg praktisch. Het stuk van Erna zette me weer aan het denken daarover. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik heb wel alvast een onderwerp bedacht voor deze keer: ik wil het hebben over eenzaamheid, en over welke rol de bibliotheek kan spelen bij het bestrijden daarvan. Over de verblijfsfunctie van de bibliotheek dus, maar dat is een beleidsterm. En daar gaat de Late Night Coffee niet over. Daar praten we niet over beleid, maar over wat de bibliotheek doet. Of niet. En we drinken koffie. Met een taartje.
Interessant stukje Jeanine. Zo’n late night coffee, is misschien nog wel iets voor de bieb bij ons in het dorp.
Zo te zien hebben ze alvast een deelnemer 😉 Maar ik kan het ze aanraden, leg graag uit hoe we dat precies hebben aangepakt.
Dat van die mannen denk ik al heel lang. De bibliotheek zou vnl door vrouwen worden bezocht en alleen vrouwen zouden lezen. Het is niet waar!!! Wij bedien mannen gewoon niet. Verder weer complimenten voor je stuk. Agnes
In onze bieb komen ook meer vrouwen dan mannen, maar er komen wel mannen, ook eenzame mannen. Niet allemaal even fris, soms wat onaangepast, maar ook heel blij dat we ze helpen te vinden wat ze zoeken, want ook digitaal kun je eenzaam zijn. Graag zou ik deze plaatjes willen delen tijdens de Late Night Coffee. Even niet beleidsmatig praten, maar praten over mensen die heel graag geholpen worden door professionele mensen in de wirwar van informatie en daarbij ook nog even iets van hun verhaal kwijt kunnen.
Joke,
Da’s precies de bedoeling van de Late Night Coffee, niet beleidsmatig praten, maar juist concreet: hoe ziet dat beleid er dan in de praktijk uit?
Dank je.
Hoi Jeanine, leuke blog de “enthousiasmevonken” vliegen er weer vanaf! 1 vraagje nog, je schrijft “die willen ook het gevoel hebben dat het gesprek ergens over gaat en dat ze iets nuttigs hebben bijgedragen”. Is dat geen veelgestelde (en wellicht ook typisch Nederlandse) vraag uit het publiek op dergelijke avonden: wat wordt er met onze input gedaan, wat zien we daarvan terug?
Mooi om te lezen Jeanine. Jullie zijn er al verder mee dan wij. Bij ons staat het nog in de kinderschoenen. Hebben wel dit soort gesprekken, maar dan met specifieke groepen rondom specifieke thema’s zoals laaggeletterdheid, met scholen etc. En we hebben een klankbordgroep met een 8tal vertegenwoordigers van bedrijven uit de regio. Dus jouw voorbeeld vind ik zeer inspirerend om in Kennemerwaard verder mee te gaan.
Nee, die vraag heb ik nog niet gekregen. Maar ik ben de tweede en de derde bijeenkomsten wel begonnen met vertellen wat we met de input van de vorige bijeenkomsten gedaan hebben. Dus de mensen kregen de kans niet om dat te vragen.
Ik wil dat de deelnemers het zelf ook een leuke avond vinden en daarbij helpt het gevoel dat het zin heeft gehad. Tot nu toe heeft dat gewerkt want de mensen bedanken me na afloop heel nadrukkelijk voor de uitnodiging “laat maar weten wanneer je het weer gaat organiseren want dan kom ik weer”.
Wij hebben dan weer geen doelgroepenoverleg of klanbordgroep. En we zijn nog zoekende naar een vervolg, daarom was ik zo blij met jouw stuk. Zo inspireren we elkaar…