Zina is een theatergezelschap dat voorstellingen maakt op locatie, in de wijk, met wijkbewoners. Daarmee willen ze een traditioneel theaterpubliek in aanraking brengen een nieuwe omgeving.  Het publiek komt op bezoek in deze geopende wijken, in een verhevigde werkelijkheid worden zij over de grenzen van de realiteit getild. Met hun Wijksafari voorstellingen brachten ze het theater in de wijk. In hun nieuwste project draaien ze het om: ze brengen nu de wijk het theater in. Bij de voorstelling Danton’s dood, van Toneelgroep Amsterdam ontwikkelen ze het project De Oversteek, waarbij wijkbewoners naar het theater gehaald worden.

Danton’s dood speelt zich af tijdens de Franse Revolutie. Via filmpjes als dit worden mensen gezocht die het volk willen zijn dat in opstand komt, liefst mensen die zelden of nooit in de schouwburg komen. De wijkbewoners nemen de schouwburg over, althans dat is de gedachte. Ze spelen geen rol (geen echte) maar omdat ze niet (of niet goed) bekend zijn met de wetten van het theater is de verwachting dat er onverwachte dingen zullen gebeuren op het toneel. Na afloop van de voorstelling blijven ze slapen, op het toneel of op andere plekken in het theater en ’s ochtends is er een gezamenlijk ontbijt onder het motto: vrijheid – gelijkheid – broederschap.  Ook theaterbezoekers mogen blijven slapen, voor zover er plek is. En het loopt storm geloof ik, zowel met “volk” als met bezoekers die willen overnachten.

 

In elke stad waar het stuk gespeeld wordt, wordt weer een nieuw volk gezocht. De mensen van Zina gaan de boer op om actief te werven, op niet-traditionele plekken als wijkcentra en voedselbanken. Daarna worden er informatiemiddagen georganiseerd en repetities. De wijkbewoners spelen dan wel geen echte rol, er moeten wel degelijk afspraken gemaakt worden. Ik ben heel benieuwd hoe het uit gaat pakken, niet alleen in de voorstelling maar ook daarna. Werkt het drempelverlagend? Kom je eerder naar een voorstelling in de Schouwburg als je er een paar keer geslapen hebt of als je bekend bent achter de schermen? Levert het een nieuw publiek op voor de Schouwburg? Dat zou mooi zijn. Misschien zouden bibliotheken daar een les uit kunnen trekken, uit deze aanpak. Alleen al vanwege hun slogan: Want ook de schouwburg is een buurthuis, een plek om te verblijven! Klinkt bekend nietwaar? Een plek om te verblijven?

Ik ga het met eigen ogen bekijken, op 12 februari. Kijken of het gewerkt heeft, dat actief werven.