Munitie
Sinds de presentatie van het rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau zit de negatieve tendens van het rapport me dwars. Natuurlijk, cijfers zijn cijfers en onderzoek is onderzoek. Maar ik heb ook geleerd dat cijfers alleen iets betekenen als je er een betekenis aan geeft. En waarom zijn bibliothecarissen toch zo gek op een negatieve betekenis?
Toevallig ben ik de afgelopen dagen tegen een paar hele andere cijfers aangelopen dus die ga ik nu verzamelen als munitie tegen alle negatieve aandacht.
Volgens het SCP nam het aantal mensen dat in een bepaalde week een boek las af van 49 procent in 1979 naar 38 procent in 2005. Maar volgens een onderzoek van de Nederlandse Taalunie uit 2006 was dat 43 procent. Het blijft een daling, maar toch een minder scherpe. Laten we dat cijfer gaan gebruiken.
En misschien moeten we ook iets harder van de daken gaan schreeuwen dat er in Nederland nog steeds drie keer zo veel boeken worden geleend dan gekocht. Als antwoord op de (liefst op een aanmatigend toontje gestelde) vraag “of de bibliotheek nog wel bestaansrecht heeft” nu het aantal uitleningen zo terugloopt en het aantal boeken dat gekocht wordt toeneemt.
Ik heb het bijgaande tshirt al gekocht, nu nog een gelegenheid om het te dragen.
Daar heb je een goed punt, ten aanval, het is ook goed om de positieve dingen te benadrukken.
Ik maak me echter ook vaak schuldig aan dat schreeuwen. Niet zozeer omdat ik daar genoegen in schep maar simpelweg omdat veel mensen niet de indruk hebben dat het inslaan van nieuwe wegen noodzaak is.
Cijfers blijven altijd dubieus. Wij presenteren ook vaak statistieken die veel te positief zijn. Als alle pc’s in je gebouw opstarten met je website heb je dagelijks al gauw 500 bezoekers meer. Dat heb ik nog nooit in een jaarverslag afgetrokken zien worden.
En na 8 jaar balie zeggen mijn eigen ogen mij wel genoeg, als het gaat om drukte en het aantal vragen etc.
Daar roep ik dan vooral over in de hoop dat we het tij kunnen keren.
Maar evengoed: je moet ook kijken naar de dingen die wel goed gaan, en alles wat we wel hebben en kunnen, dat ben ik helemaal met je eens.
Edwin,
Je mag binnenshuis wel schreeuwen dat het niet goed gaat (want we moeten wel wakker worden ja) maar ik vind het zo dom om dat ook naar buiten toe te doen.
Zo manoeuvreren we ons zelf meteen naar de hoek waar de klappen vallen. En dat is tactisch niet verstandig want zo roep je een beeld op dat om bevestiging schreeuwt, een schot voor open doel wordt dat dan. “Zie je wel, de mensen komen niet dus die bibliotheek is niks”.
We lijken wel masochisten…
Mmmm,
Dat ben ik toch niet helemaal met je eens. Het is tegenwoordig heel normaal om transparant te zijn en te tonen dat niets mensenlijks je vreemd is. Organisaties die alleen maar mooi weer spelen en alleen de positieve cijfers en resultaten laten zien zijn niet geloofwaardig, en worden ook als zodanig bekeken door velen.
Je kunt ook beide kanten laten zien. Dat vind ik persoonlijk niet dom. Dat is precies waar je positieve respons op krijgt…en op de langere termijn ook respect.
De bibliothecaris heeft altijd graag op een voetstuk gestaan maar staat daar zo zachtjes aan een beetje voor joker, als hij of zij er vanuit gaat dat dat voetstuk nog relevant is.
Maar goed, dat zijn inderdaad punten waar de meningen sterk over verdeeld zijn.
Van intern roepen zijn er nog niet veel wakker geworden, dat weet ik wel.
Edwin,
Volgens mij zijn we het eens over het feit dat je beide kanten moet laten zien.
Maar het valt me op dat bibliothecarissen zo graag focussen op de negatieve kant en dat vind ik wel dom. Ik vind dat je twee dingen uit elkaar moet halen: aan de ene kant moet je de bedreigingen voor de branche onder ogen zien (en daar ook op reageren) en aan de andere kant moet je nadenken over hoe je je als organisatie (OF branche) presenteert aan de buitenwereld. En die twee dingen worden vaak op één hoop gegooid.
Dat is vooral dom omdat ik gemerkt heb dat beleids- en opiniemakers (wethouders en journalisten) vaak alleen dat horen wat ze willen horen. En het is dom om dan te focussen op wat er niet goed gaat want zo’n negatief beeld wordt graag overgenomen. En dat is in het algemeen niet goed voor je organistie.
Maar je moet dan wel iets positiefs tegenover het negatieve kunnen stellen, en dat kan niet elke bibliotheek, dat ben ik ook met je eens.