Möring heeft best een punt
Het artikel Gamen doe je maar thuis van Marcel Möring in De Groene Amsterdammer van deze week heeft voor enige opwinding gezorgd, vooral in de bibliotwitter sfeer. Daarbij geholpen door Stories Guy die op zijn blog onder de titel Spelen doe je JUIST in de bibliotheek in gaat op het artikel.
Wat mij opvalt is dat iedereen vooral op de nogal provocerende titels reageert, van zowel Möring als Stories Guy en ik vraag me af hoeveel mensen het oorspronkelijke artikel eigenlijk gelezen hebben. De Groene heeft het achter een slotje staan, maar ik hoop dat je het via deze link toch kunt lezen. Ik kan iedereen aanraden om dat vooral te doen want ik vind dat Möring best een punt heeft.
Zo zegt hij: Het bibliotheekwezen is in verwarring. Aan de ene kant komt dat door toenemende bezuinigingen en de druk om de doelgroepen du jour te bedienen, aan de andere kant omdat er geen duidelijk beeld bestaat van wat een openbare bibliotheek in deze tijd kan en moet zijn. En dus wordt met merkbare wanhoop de ene gekkigheid na de andere bedacht, en zonder veel resultaat.
(…)
Maar de bibliotheek lijdt niet alleen onder de effecten van populistische politiek en culturele gelijkschakeling. Het achterliggende idee is verworden tot een moeras van willekeur en goedbedoelde onzin. Er worden taken uitgevoerd die niets hebben te maken met het wezen van ‘de bibliotheek’ en groepen bediend die daar niets te zoeken hebben. De bibliotheek is bezig te smoren in haar eigen irrelevantie. Terwijl het idee van de bibliotheek zeer relevant is. De vraag is ook niet of de bibliotheek moet overleven, maar hoe.
Het enige waar ik het in bovenstaande citaten niet mee eens ben is zijn opmerking over groepen die niets te zoeken hebben in de bibliotheek, verder heeft hij groot gelijk. Die bibliotheek IS zeer relevant maar we hebben geen duidelijk beeld van wat een openbare bibliotheek kan en moet zijn. Er bestaat geen branchebreed, eenduidig beeld dat we gezamenlijk en krachtig met zijn allen uitdragen.
Möring wil ons een handje helpen door een suggestie te doen voor een mogelijke toekomst, daarom begint zijn volgende alinea ook met IK DENK, kapitalen van Möring. In die alinea doet hij een aantal prima suggesties (bibliotheek als studiehuis, meer internettoegang, langer open) en daarin zegt hij inderdaad ook dat computergames niet thuishoren in de collectie van de bibliotheek, net als dvd’s van populaire tv-series en top 40 muziek. Daar kun je het niet mee eens zijn, maar om op basis van die ene opmerking het artikel van Möring maar af te serveren vind ik nogal flauw.
Voor alle duidelijkheid: Stories Guy gaat heel serieus op het artikel in en schiet een paar flinke gaten in Mörings betoog waar ik het alleen maar mee eens kan zijn. Maar ik vind het vreemd dat we een schrijver die zo nadrukkelijk vóór de bibliotheek pleit afserveren omdat hij vraagtekens zet bij het uitlenen van games. We zouden hem juist moeten omarmen en moeten inschakelen bij onze strijd om het voortbestaan.
De bibliotheek heeft nog altijd nauwelijks vrienden op de juiste plaatsen is een ander citaat uit dat artikel. Op deze manier maken we nooit vrienden.
Ja, jammer dat we dan meteen zo op onze … getrapt zijn door een reactie van een ‘kritische’ vriend. Laten we blij zijn dat Möring zich betrokken voelt en er aandacht aan besteed. En inhoudelijk ben ik het zoals zo vaak met Tenaanval eens.
Best een punt vind ik nog heel zuinig: hij scoort het ene na het andere punt. Er is geen zin waar ik, als bibliotheek-“consument” van achterover sla.
Möring stelt terecht dat de bibliotheekbranche in verwarring is, maar ik heb grote moeite met zijn oplossingen. Niet omdat ik nou zo pro games ben, maar omdat ze voortkomen uit een verkeerd begrip van het doel van de bibliotheek.
Het cruciale probleem van het artikel heeft namelijk niets met games te maken, maar met het volgende citaat: ”De basale gedachte achter de bibliotheek is nooit die van verheffing of tempel der cultuur geweest. De bibliotheek, en dat is nog steeds haar raison d’être, dient twee zeer praktische noodzaken: het verzamelen, bewaren en toegankelijk maken van de talige cultuur enerzijds en anderzijds een omgeving te zijn waarin kennis verworven, bestudeerd en verwerkt kan worden.”
Zoals ik in mijn blog uitleg is het achterliggende doel van de bieb wel degelijk die ‘verheffing’. En zijn de doelen waar Möring over spreekt in feite (achterhaalde) middelen.
Ik heb Möring na het schrijven van mijn stuk meteen een linkje gestuurd en hem bedankt voor het plaatsen van ‘bibliotheekverwarring en -vernieuwing’ op de agenda van een breder publiek. Ik hoop dat zijn artikel daar echt een aanzet toe geeft. Hopelijk lezen we vanaf nu vaker over de bibliotheek in de landelijke media, waarbij ook andere visies dan deze aan bod komen.
@ Stories Guy,
We hebben het artikel duidelijk op een andere manier gelezen: ik zie dat Möring de vinger op de zere plek legt en een suggestie doet voor een oplossing.
Met die oplossing ben ik het (net als jij) niet eens, maar het is dan ook maar een suggestie, het staan ons vrij om die op te volgen of niet. We komen als branche alleen niet met een betere oplossing, we blijven in kringetjes draaien en we blijven vooral druk bezig met ons zelf. En daar wijst Möring ons in dit artikel nog eens op.
@ Esther en Danny,
Dank voor jullie bijval.
Ook ik ben het eens met een aantal observaties van Möring. Maar op een aantal plekken slaat hij de plank flink mis en dat vind ik wel teleurstellend van iemand van zijn kaliber. Dat bibliotheken niets van doen zouden hebben met volksverheffing is aantoonbaar onjuist, zoals @StoriesGuy ook aanvoert. En bij de ‘groepen die niets te zoeken hebben in de [let wel: openbare] bibliotheek’ vraag ik me sterk af over welke groepen Möring het heeft. Het artikel is mij te anekdotisch, te zeer gebaseerd op eigen ervaringen in de bibliotheek en in de Assense gemeenteraad, om overtuigend te zijn. Maar akkoord, laten we de rake observaties van Möring daarom niet negeren.
Dank voor de link Jeanine, nu heb ik het artikel eindelijk kunnen lezen. Was er zeer benieuwd naar.
Tot aan de passage na ‘IK DENK’ vind ik het een sterk verhaal maar sluit me aan bij Pieter en Frank als het gaat om de oplossingen die worden aangedragen. Als je stelt dat bibliotheken zich tot bepaalde kerntaken moeten beperken kan ik daar best inkomen, maar dan vind ik dat je consequent moet zijn. In het verleden ging de discussie altijd over games. Die horen niet bij een bibliotheek, maar kunstexposities weer wel. Maar wie bepaalt dan wat kunst is, of verheffing, en wat niet? Ziet een 18-jarige zijn favoriete game als kunststuk, of een of ander onbegrepen schilderij?
En dan wel internet aanbieden tot ’s avonds laat. Uitstekend. “Maar beperk het tot onderzoek en verkenning”. Jaren waren we bezig met die eilanden vol computers, met filters en andere onzin…maar je kunt die scheiding niet meer maken. Sociaal, entertainment en studie lopen in de gehyperlinkte samenleving door elkaar. Ga je dan ook WiFi controleren? En wat als iemand de sociologie van Habbo Hotel aan het onderzoeken is? Wat als je verwijzingen naar artikelen van GeenStijl wilt opzoeken?
Aan dat soort aspecten gaat de schrijver voorbij.
Haal het restaurant weg uit de OBA en tel het aantal bezoekers dan nog eens.
Möring wekt de indruk dat we er niet over hebben nagedacht, dat we in paniek zijn en hoewel dat soms misschien wel zo is, komt alles niet uit de lucht vallen. Over veel van die koerswijzigingen hebben we meer dan vijf jaar zitten vergadere, godbetert. Dat is de werkelijke verspilling m.i.
We proberen aansluiting te houden bij de informatiebeleving van nu, en bij het gewend zijn aan luxe en comfort van de klanten die ons nog resten. En daar moeten we nog heel veel slagen in maken, want voor hun lol gaan mensen nog steeds niet naar de gebouwen die vaak nog de enige plekken zijn waar dit soort zaken (van gaming tot cursussen kantklossen) mogelijk zijn.
Je kunt het loslaten, zeker, maar dan moet je je wel afvragen waar dat soort evenementen wel kunnen…en ook beseffen dat je de afslag boekenmuseum/leeszaal kiest. Niets mis mee wellicht, maar dan zal het bereik alleen nog maar kleiner worden
Jeanine, respect voor je blogpost! Ik ben het van harte met je eens dat we Möring (en andere ‘kritische’ vrienden) juist zouden moeten omarmen en inschakelen bij onze strijd om het voortbestaan. In discussie met onze ‘klanten’ zullen in ieder geval een grotere overlevingskans hebben dan door de strijd met hen aanbinden.
In aanvulling op het artikel van Moring en de zaken hierboven een mooi gastblog van Rob Bruijnzeels op de site van Bibliotheekblad.
Wat fijn, eindelijk weer eens een discussie op inhoud! Bedankt voor jullie reacties allemaal, ook Rob met zijn column in het Bibliotheekblad: http://tinyurl.com/7fjo339
Wellicht ten overvloede nog een toelichting van mijn kant: ik ben het op een aantal punten niet met Möring eens, hij heeft een nogal beperkte blik op de branche met zijn oproep om computergebruik te beperken tot studiedoeleinden en hij heeft zeker erg weinig historisch besef want het bibliotheekwerk is juist opgericht met volksverheffing als doel. Minpuntje voor Möring zullen we maar zeggen. Maar het is zijn vak dan ook niet, hij roept ook maar wat vanaf de zijlijn.
Reden voor deze post waren al die flauwe, inhoudsloze of zelfs beledigende tweets die ik dit weekend zag langskomen over Möring terwijl ik zeker wist dat bijna niemand zijn stuk gelezen had. Vandaar mijn oproep: lees nou eerst eens het artikel en ga dan op feiten de discussie met Möring aan, in plaats van maar wat te roepen.
Die discussie is er nu en naar ik heb begrepen is die vandaag ook in “real time” in de diverse bibliotheken al gevoerd. Dus ik heb mijn doel bereikt. Bedankt daarvoor!
Pingback: Bibliotheken en het Digitale Leven in November 2011 | Dee'tjes
Ik vind het artikel van Möring zeer lezenswaardig. Waar ik inmiddels wel genoeg van heb gehad is het beeld dat de branche in verwarring is, daar geloof ik namelijk niks van! Ik denk wel dat we als directeuren (hand in eigen boezem) onvoldoende hebben beseft hoe noodzakelijk het is om je verhaal goed voor elkaar te hebben. Om te kunnen lobbyen en te netwerken. En tegelijkertijd, in tijden van bezuinigingen gaat het niet meer om ratio bij wethouders en raadsleden, het gaat om emotie. Dus heb een goed verhaal, mix feiten en meningen door elkaar en wie het beste verhaal heeft ‘wint’. Overigens ken ik verhalen zat waarin in mijn ogen goede directeuren het onderspit delven tegen een gemeenteraad die kind en badwater weggooien. Was het leven maar zo simpel dat je genoeg hebt aan een goed verhaal 😉
@Erna,
Beetje laat, maar toch nog even een reactie op jouw reactie.
Ik denk dat de branche zeker wel in verwarring is. Of misschien niet in verwarring, maar er is geen breed gedragen beeld van wat we zijn of van wat we zouden moeten zijn. Dat wil niet zeggen dat individuele directeuren of organisaties niet weten wat ze zelf willen zijn maar als branche zijn we verdeeld.
Je hebt gelijk dat we een goed verhaal moeten hebben, maar dan niet alleen op lokaal niveau maar ook op landelijk niveau. En dat ontbreekt compleet. Buitenstaanders als Möring baseren hun beeld van de branche niet op het verhaal van een lokale bibliotheekdirecteur (no offence) maar op het beeld dat ze hebben van een branche als geheel. En dat beeld is verwarrend, en dat zeg ik het nog aardig….