Mijn bijdrage voor #1825 dagen
In de nasleep van de Innovatie Doe Dag in Middelburg ontstond bij een aantal deelnemers het idee om de verschillende innovatieve ideeën die her en der leven te bundelen in een boek onder de titel 1825 dagen. Hoe zou de bibliotheek er over vijf jaar uit kunnen zien? Hier kun je lezen wat de bedoeling is. Inzendingen zijn nog steeds welkom, dit is mijn bijdrage:
De bibliotheek van de persoonlijke aandacht
Een trend die volgens mij een rol moet gaan spelen in de toekomst van de bibliotheek is de behoefte aan persoonlijke aandacht en lokale gebondenheid. In een wereld van internationalisering en automatisering zie je mensen steeds vaker en steeds meer terug verlangen naar aandacht en persoonlijk contact en zoeken ze steeds vaker het kleine en het lokale op.
Een bibliotheek zou geworteld moeten zijn in de lokale gemeenschap, maar in alle fusieprocessen en professionalisering- en efficiencyslagen van de afgelopen jaren is die lokale link vaak flink verwaterd. Terwijl zo ooit openbare bibliotheken zijn ontstaan: particulieren die vanuit een persoonlijke betrokkenheid een openbare leeszaal oprichtten om kennis en literatuur ter beschikking te stellen aan degenen die daar niet zelf over beschikten, aangepast aan de plaatselijke behoefte.
Om een begin te maken met meer persoonlijke aandacht en lokale gebondenheid hoef je als bibliotheek niet eens zo heel erg veel te doen: een praatje maken kost niks. Het is vooral een kwestie van loslaten denk ik: minder nadruk op hoe snel de boeken weer in de kast staan, minder energie stoppen in cijfers en structuren en meer energie stoppen in het stimuleren van medewerkers. Meer aandacht voor de verhalen van mensen (ook die over de kleinkinderen, het hoeft helemaal niet bibliotheek gerelateerd te zijn) en meer energie in het zoeken naar wat er leeft en waar de bibliotheek bij kan aansluiten.
Zoek aansluiting bij je dorp, je wijk, je gemeente. Kijk wat er leeft, maak contact en kijk waar mensen mee bezig zijn. Vraag wat mensen willen. Vraag niet wat ze willen van de bibliotheek want dan zullen ze meer boeken willen, dat is de associatie die mensen hebben bij een bibliotheek. Vraag wat ze willen. Punt. En bedenk dan of en hoe je daar als bibliotheek een bijdrage aan kunt leveren.
Wees flexibel. Als mensen dingen vragen die niet passen binnen de huidige structuur van je organisatie, kijk dan of je de organisatie kunt aanpassen. Zoeken mensen een plek om te vergaderen op dinsdagochtend maar is de bibliotheek dan gesloten? Maak een uitzondering, pas een rooster aan zodat er toch iemand de deur kan komen open maken en je tegemoet kunt komen aan een bestaande vraag.
Oordeel niet te snel. Een vraag is een vraag en domme vragen bestaan niet. Dus ook een vraag vanuit de gemeenschap is een vraag. Misschien zou jij als bibliotheekmedewerker die vraag helemaal niet stellen, of op een hele andere plek maar ze stellen hem nu en ze stellen hem aan jou. Dus probeer er serieus op in te gaan. Misschien zijn er wel heel veel plekken in het dorp waar je kunt vergaderen, maar deze mensen willen graag in de bieb zitten. Mag dat? Ik zou zeggen, ja graag. Moet je dan maar overal blind op in gaan? Dat ook weer niet, maar de praktijk is nu vaak dat initiatieven stranden op regels en structuren. En daardoor worden mooi initiatieven in de kiem gesmoord.
Niet te benauwd. Doe eens gek. Probeer eens wat. Misschien mislukt het, maar misschien lukt het ook wel. Van je mislukkingen kun je leren en je weet maar nooit of daar nog eens iets anders moois uit voort komt. Begin eens ergens aan voordat je alle voor- en nadelen 26 keer overwogen hebt, maar gewoon omdat je iets een goed idee vindt. Of omdat het leuk is.
Dan wordt de bibliotheek weer een levend onderdeel van de gemeenschap, en worden we (weer) relevant. Dan gaan we er weer toe doen. Daar ben ik van overtuigd.
31 december 2012
In het beeld dat jij schetst herken ik mijn motivatie om in de bibliotheek te werken. In mijn eigen woonplaats werken tussen en met mensen met de mogelijkheid van menselijk contact in een wereld die steeds onpersoonlijker wordt. Het is een uitdaging om deze sfeer te scheppen temidden van alle apparatuur die je in een bibliotheek vindt. Een sfeer die open staat voor vragen van heel uiteenlopende aard, over de buslijnen die veranderd zijn tot de vraag om hulp bij het invullen van een formulier voor het aanvragen van bijzondere bijstand. Natuurlijk moet je aangeven waar je kennis en kunde stopt, maar mensen een stukje op weg helpen in de wirwar van onze grote en kleine wereld is leuk om te doen en maakt dat een bibliotheek heel belangrijk kan zijn voor mensen die niet op alle fronten zelfredzaam zijn.
Joke,
We zijn het helemaal eens 🙂
Wat een mooie bijdrage! Zo zouden bibliotheken (ook) kunnen zijn. Dank je wel, Jeanine.
Jeanine, een bijdrage naar mijn hart! Een visie die gehoord moet worden!! Groet v Marina
Dag Jeanine,
ik kan me weer helemaal vinden in je bijdrage over wat de bibliotheek zou moeten zijn. Ik hoop dat je snel beter bent. Ik wil je even laten weten dat ik je stukken altijd met enorm veel plezier lees.heb enorm veel bewondering voor je inzet. Ik doe ook mijn best (heb je mijn laatste blog op Bibliotheekblad al gelezen?) maar dat is niet te vergelijken met wat jij allemaal doet. Agnes Klitsie
Dank je!
Agnes,
Dank voor je complimenten! Altijd fijn om te weten dat je medestanders hebt.
Heb je stuk in Bibliotheekblad net gelezen en dat is heel herkenbaar. Met diezelfde frustratie over PIM heb ik ook tussen de kasten gelopen… De reactie van de NBD is wel bemoedigend, nu maar afwachten of dat ook echt gaat werken.