Een hiphop clipje als introductie op Much ado about nothing van Shakespeare.

Afgelopen dagen organiseerde READ magazine een moderne uitvoering van dit toneelstuk via Facebook. Gedurende drie dagen (26, 27 en 28 april) kon je via berichten op Facebook de verwikkelingen volgen van een stel pubers die elkaar onmoeten, verliefd worden en elkaar na veel gedoe uiteindelijk krijgen. Het verhaal ontvouwt zich vooral via de commentaren bij de diverse berichten, in een bij Facebook passend taalgebruik. Knap verzonnen en goed gedaan, vooral omdat ze zo te zien dicht bij het oorspronkelijke verhaal zijn gebleven. Het project is inmiddels afgerond, maar nog (even) te volgen via Tumblr.

Dit lijkt me een originele manier om (jonge) mensen enthousiast te maken voor een klassieker uit de Westerse literatuurgeschiedenis.

Ik vraag me af of dat ook de bedoeling is van de eBooks eregalerij die gisteren gepresenteerd is. Vermoedelijk niet, maar ik vraag me wel af wat dan wel de bedoeling is van die eregalerij. Krijg een beetje de indruk dat er niet echt een bedoeling achter zit maar dat ze de galerij gebouwd hebben “omdat het kon”. Ik vind hem prachtig hoor, hartstikke leuk die achtergrondinformatie en die filmpjes maar wat is de diepere gedachte hier achter? Een eerste aanzet voor “de” digitale bibliotheek Nederland? Klassieke literatuur beschikbaar maken voor een groot publiek? Mensen die geen zin hebben om naar het Pantheon in het Letterkundig Museum te gaan toch een glimp gunnen van wat daar te zien is?

Wat is het doel van deze eregalerij? Wat is de doelgroep? Waar komt dit opeens vandaan? Is dit een voorproefje, wordt de hele Basisbibliotheek op deze manier uitgewerkt? Waarom is daar een aparte eregalerij voor gebouwd, waarom kon dat niet worden toegevoegd aan die digitale Basisbibliotheek? En waarom verwijst de site van Bibliotheek.nl niet naar die eregalerij? Het is nu een op zichzelf staand iets dat opeens uit de lucht is komen vallen. En het doel daarvan is me een raadsel.