Vorig jaar ben ik verwonderling geworden. Dat betekent dat ik lid ben van het Instituut voor Verwondering, de kijkkunst-academie van Mondo Leone. Het streven van het instituut is om open en met veel plezier de wereld in te kijken. Ik was al lid van Club Mondo Leone, kwestie van een mailtje sturen, dan krijg je af en toe een mailtje met informatie over waar Mondo Leone mee bezig is. Wie niet weet wie Mondo Leone is moet maar even op zijn site kijken. Ik heb al vaker over hem geschreven want ik vind dat hij hele mooie dingen doet en ik vind dat hij veel te weinig aandacht krijgt.

Vorig jaar zat er opeens een enthousiast mailtje in mijn mailbox over zijn plan om het Instituut voor Verwondering op te richten. Het idee is dat je een klein bedrag betaalt en dan elke week een mailtje krijgt met een link naar een verhaal. Of een liedje, of een filmpje. Waar ook altijd een verhaal aan vast zit. Want verhalen vertellen, daar is Mondo Leone heel erg goed in. Via het Instituut voor Verwondering deelt hij niet alleen die verhalen, maar probeert hij andere mensen ook te laten zien wat hij ziet. Ik ben nu al voor het tweede jaar lid; het eerste jaar kregen we af en toe een opdracht (geheel vrijblijvend uiteraard) om te oefenen hoe ‘kijken’ eigenlijk werkt. Dit jaar zitten er vooral spannende verhalen en af en toe een mooi filmpje in de mail. Vind ik persoonlijk leuker, want ik hou meer van verhalen kijken dan van huiswerk maken.

Leon Giesen (zoals Mondo Leone eigenlijk heet) ‘ziet’ dingen, die niet iedereen ziet. Tenminste, niet meteen. Pas als hij je er op wijst zie je het ook en vraag je je af waarom je dat niet eerder gezien hebt. In het dagboek op zijn website schreef hij daar van de week nog een stukje over. Kijk sowieso maar even rond op die website, daar staan een aantal van de mooie projecten waar hij zoal mee bezig is geweest, zoals het Gouden Randje en zijn schatgravers avontuur maar ook zijn actie om de Amerikaanse schrijver Carl Hoffman naar Nederland te halen. Gewoon, omdat het kon.

Afgelopen zomer werden alle verwonderlingen uitgenodigd in het Hoofdgebouw van het Instituut, voor een speciaal optreden. Het Hoofdgebouw is niet zo groot, dus het was nogal een logistieke uitdaging om ervoor te zorgen dat alle verwonderlingen een voorstelling konden zien. Dat was wel heel bijzonder: op een warme zomerdag in een klein zaaltje in Utrecht zitten luisteren en kijken naar mooie verhalen. Het filmpje hierboven is uiteraard van Mondo Leone. Om een idee te krijgen van wat voor soort filmpjes de Verwonderlingen af en toe krijgen toegestuurd.

Ik heb er erg veel plezier van. Want ik vind dat er meer verwonderd zou moeten worden.