Idealen?
Op de Archined site is de film Idealen te zien die architect en filmer Jord den Hollander maakte over architecten en hun idealen. Hij zette een aantal architecten in de “achterwerk-in-de-kast kast” en liet ze praten over hun idealen. Welke idealen hadden ze aan het begin van hun carriere en hoe kijken ze daar nu tegenaan? Hebben ze eigenlijk nog wel idealen?
Het is een leuke film geworden. Niet alle architecten kunnen even boeiend vertellen maar het is toch interessant om de verschillende verhalen te horen. Wat vooral opvalt is dat ze zo gemakkelijk praten over die idealen. Iedereen vindt de vraag naar idealen heel vanzelfsprekend, zelfs als ze ze nu niet meer hebben.
En dan vraag ik me toch af of je zo’n film ook met bibliothecarissen kunt maken. Ben bang van niet. Wij vinden idealen toch al snel eng. Of in elk geval niet passend in het beeld van professionalisme van een aantal branchegenoten.
Ha Tenaanval,
Vaak ben ik het met je eens, maar nu kan ik je toch niet volgen. Is het echt zo dat bibliothecarissen bang zijn voor idealist versleten te worden? Ik geloof er niks van. (En als het wel zo is vind ik het treurig.) En wat is in vredesnaam de tegenstelling tussen idealen en professionalisme? In mijn vakantie zag ik op tv een reportage over ‘Meester Ben’, een onderwijzer in de Schilderswijk, al 33 jaar idealist én als je het mij vraagt ook gewoon een goeie onderwijzer.
Je hoeft toch bij idealen niet per se aan ‘volksverheffing’ o.i.d. te denken, al vraag ik me af wat daar eigenlijk op tegen zou zijn, maar je kunt toch ook als ideaal hebben de bibliotheek een duidelijke en gewaardeerde plaats in de maatschappij te laten innemen? Of mensen te laten kennismaken met literatuur? Of kinderen te laten merken dat zij er voor de bibliotheek toe doen? Ik noem maar wat.
Groet van schrvrdzs
Ha schrijver,
Weer terug van vakantie? Fijn!
Ik ben bang dat ik me bij het schrijven van deze post een beetje heb laten meeslepen door mijn eigen cynisme.
Want even voor alle duidelijkheid: ik ben vóór idealen en volksverheffing. Kom ik binnenkort op terug, ik broed al langer op een stuk daarover.
Maar het is echt zo dat idealen in bepaalde bibliotheekkringen (vooral bij directies) een vies woord is. Want die willen zakelijk zijn, en ondernemer. Cultureel ondernemer nog wel. En met de grote jongens meedoen. En daar past zo’n hippiewoord als idealen niet bij.
Een paar jaren geleden werd mij in een discussie door de voorzitter van de bijeenkomst toegebeten “doe niet zo gepassioneerd” en daar was ik zo verbluft over dat ik prompt mijn mond hield. Ik ben er nog dagenlang boos over geweest.
Ha Tenaanval,
Ja, ik ben er weer. Of dat fijn is weet ik nog niet zo zeker, maar aardig dat je het zegt. Tegen cynisme heb ik niks, integendeel.
Ik had zeker niet de indruk dat je zelf tegen idealen bent, maar wel dat je van (te) veel anderen in de bibliotheekwereld vermoedt dat ze er weinig mee ophebben. Ik denk zelf dat dat wel meevalt, maar misschien is hier de wens de vader van de gedachte.
Wat je schrijft over die discussie van een paar jaar geleden doet me denken aan een keer dat we bij ProBiblio een informatiebijeenkomst hadden over OBIP+ (als je dat zo schrijft), waar de voorlichtster zei: ‘Dan heb je van die mensen die zeggen dat ze bij de bibliotheek willen werken omdat ze zo van lezen houden.’ En ze bedoelde daar volgens mij mee dat dat helemaal het verkeerde argument was. Daar was ik toen enigszins van ondersteboven en als ik er weer over nadenk ben ik dat nog steeds.
Ik ben heel benieuwd naar het stuk over idealen en volksverheffing dat je aan het uitbroeden bent!
Groet van schvrdzs
p.s. Ik geloof niet dat ‘idealen’ een hippiewoord is. Ik denk dat veel meer bewegingen idealen hebben. Het is denk ik ook niet per definitie een positieve term (‘TON’ heeft ook idealen).
Ik kan me die bijeenkomst over OBIP+ niet meer herinneren, maar dat is wel een opmerking die wij op de bibliotheekschool ook kregen. Als je zo van lezen houdt kun je beter een beroep zoeken waarbij je veel moet lezen, zoals recensent of zo. Alléén van lezen houden is natuurlijk niet genoeg om in de bibliotheek te gaan werken, je moet het ook leuk vinden om iets met die boeken te doen en om met mensen om te gaan. En je kunt zelfs in een bibliotheek werken als je niet van lezen houdt, alleen moet je dan wel een functie zoeken waarbij je niet met boeken hoeft om te gaan. Als boekhouder of zo.
Maar ik kan me je irritatie wel voorstellen, vooral door het ongetwijfeld denigrerende toontje dat bij dat soort opmerkingen wordt aangeslagen.
Ha Tenaanval,
Dat je je die bijeenkomst niet kunt herinneren hoeft je niet te verontrusten, want je was er niet bij. Hij was alleen voor onze afdeling. Ik heb niet op de bibliotheekschool gezeten en dat ervaar ik wel eens als een gemis, maar niet altijd. Wat collega’s soms vertellen over de literatuurlessen die je daar, in elk geval ‘in hun tijd’, kreeg, daar ben ik wel eens een beetje jaloers op, maar zo’n stadpunt dat je als je van lezen houdt beter iets anders kunt gaan doen, dat snap ik echt niet. Is bibliothecaris dan geen beroep waarbij je veel moet lezen? Moet je je klanten dan maar adviseren bet behulp van de woordenwolk? Natúúrlijk is van lezen houden geen voldoende voorwaarde om een goede bibliothecaris te worden maar ik ben toch nog steeds zo naïef om te denken dat het wel een noodzakelijke voorwaarde is. Met bibliothecaris bedoel ik dan misschien iets anders dan ‘informatiespecialist’. Wat precies het verschil is weet ik eerlijk gezegd niet.
Groet van schrvrdzs