Het programma van TEDx Amsterdam van vorige week had een hoog kunstgehalte. Naast de gebruikelijke wetenschappers en hoogleraren stonden er dansers, muzikanten en acteurs op het podium. Plus een fotograaf en een kunstenaar.  Het mooiste optreden is dit van actrice Chris Nietvelt. Haar presentatie maakte deel uit van het blokje The Art of Dying waarin 3 kunstenaars een sterfscene deden: sopraan Else-Linde Buitenhuis deed de sterfscène uit La Traviata , Dennis Rudge speelde de zelfmoord uit Othello en deze scène van Chris Nietvelt dus. Uit het stuk Sentimenti, van Paul Koek en Johan Simons. The Art of Dying, oftewel een ode aan de sterfscène was een initiatief van Gian van Grunsven en Bert Hana. Om te laten zien dat kunst onze ervaring kan intensiveren.

Dat idee illustreert Nietvelt hier uiterst doeltreffend. Haar optreden begint met een algemeen verhaal over acteurs en sterfscènes maar rond minuut 6 komt ze op het belang van verbeelding en kunst. Ze citeert Einstein over fantasie en zegt “Art is not an ornament, but it can be a lens that reveals reality”. En dan opeens zegt ze: “I will die for you now and I hope it will stirr your imagination.” Ze legt nog even kort uit waar het stuk waar deze scene uit komt over gaat en dan opeens, van het ene op het andere moment, wordt ze een oude, zieke vrouw. Je staat erbij en je kijkt er naar. Zo zie je nog een actrice op lelijke schoenen die een verhaal vertelt en zo zie je een hoogbejaarde die bijna stikt. Die je wil troosten en koesteren en wil vasthouden. Nietvelt laat weer eens zien waarom ze een van de steractrices van Toneelgroep Amsterdam is en waarom ze in 2008 een Theo d’Or won. En hoe kunst je fantasie en je emoties prikkelt.

Mooi. En ik ben het met haar eens: Kunst kan een lens zijn, die de realiteit onthult. Lijkt me een mooi motto voor de komende tijd. Dat zullen we nodig hebben.