Hoe leden verdwijnen

In Bibliotheekblad nummer 13/14 vertelt Marchien Brons, directeur van de bibliotheek Emmen, over de terugloop van leden na het opheffen van voorzieningen. Ze zegt daarover: Net als in 2005, toen we een bushalte in Emmerschans hebben opgeheven. Op basis van andere financiering hebben we daar de de draad weer weten op te pakken. De dorpsvereniging had geld te besteden en wilde in ruil daarvoor de bus terug. Wat zien we daar? De mensen die niet naar de centrale kwamen melden zich, gewapend met hun pasje uit 2005, net als vanouds bij de bus.
Ik citeer haar maar even, want dit is duidelijke taal. Mensen haken dus gewoon af als je de voorziening weghaalt. Ze gaan niet naar de centrale maar bewaren hun pasje en als de bus terugkomt pakken ze gewoon de draad weer op. Dat kun je raar vinden, of stom van die mensen dat ze geen gebruik maken van die prachtige faciliteit die maar 3 kilometer verderop ligt, maar dat verandert niks aan het feit dat ze het niet doen.
Er staan ons de komende tijd veel bezuinigingen te wachten en het sluiten van filialen zal soms een serieuze optie lijken te zijn. Om maar te zwijgen van de bibliobus die nu ook lijkt te gaan verdwijnen uit Gelderland. De praktijk van de afgelopen jaren heeft geleerd dat bij het sluiten van een voorziening maar een klein deel van de leners de moeite neemt om naar een andere vestiging te gaan, zelfs als die (veel) meer te bieden heeft. Ook in deze tijden van toegenomen mobiliteit. Want het zijn juist de minder mobielen die afhaken: kinderen (tot 13 jaar) en ouderen. En met ouderen bedoel ik niet de fitte vijftigers (die hebben het toch te druk om te lezen) maar juist de zieken en de zwakkeren. En daar doen we het als bibliotheek toch juist voor? Voor die zwakkeren in de samenleving?
Omdat er geen recent onderzoek beschikbaar is naar waar de leden blijven nadat een vestiging gesloten wordt moeten we het doen met dit soort particuliere opmerkingen. En daarom wilde ik deze toch maar even onder de aandacht brengen.
Overigens komt dit fijne plaatje van de site Bad Postcards, de naam zegt het al.