Het zelfbeeld van de bibliotheek
De geweldige film over de 5 genomineerden voor de verkiezing van de Beste Bibliotheek Van Nederland is gemaakt ter inleiding van de prijsuitreiking denk ik. Voor het geval je de film nog niet gezien hebt moet je vooral even kijken, hij is prachtig. Ik kan hem helaas niet embedden, dat is het enige minpuntje van WordPress, die laat alleen Youtube filmpjes toe.
Altijd leuk om naar mensen te kijken die trots vertellen over iets en de mensen in deze film vertellen allemaal erg trots over de pluspunten van hun bibliotheek. De ene doet dat iets enthousiaster dan de andere, maar we hebben natuurlijk ook niet allemaal de tv-ervaring van Eppo. Wat ik zo onthullend aan de film vind zijn de punten die genoemd worden door de verschillende bibliotheken. Ik heb de special van Bibliotheekblad nog niet gelezen en weet dus niet hoe de juryrapporten er uit zien, maar ik zie toch een verschil tussen waar de jury op beoordeelt heeft en wat de bibliotheken zelf zien. De waslijst van criteria wordt door Wendy de Graaff in de film samengevat met: lef, de collectie, goed personeel en eventueel een bijzonder gebouw. En wat noemen de bibliotheken: de uitstraling, de openheid, de architectuur, verleiding, retail, het betrekken van bezoekers bij de collectie, activiteiten, bewegwijzering, samenwerking met andere organisaties.
Alle bibliotheken noemen op de een of andere manier wel de collectie maar alleen Delft benoemt het personeel als zodanig. Raymond uit Heerhugowaard noemt het personeel met betrekking tot de collectie en de samenwerking met de gebruikers maar niet als een losstaand punt. De beste bibliotheken van Nederland vinden zelf dus niet dat hun personeel zo bijzonder is. Jammer. Want zo wordt het natuurlijk nooit wat met onze positieve uitstraling.
Gemiste kans lijkt me.
Als ik me wel ’s beklaag over het feit dat de afdeling waar ik werk nooit genoemd wordt in een rijtje ‘belangrijke zaken die ProBiblio doet’, dan krijg ik vaak als reactie: maar wat jullie doen wéét iedereen wel. (Wat overigens niet waar is, maar goed.) Zou het zoiets kunnen zijn? Dat men ervan uitgaat dat iedereen toch meteen snapt dat goed personeel de basis is?
Maar jammer is het wel. Eppo deed het in elk geval goed. En een mooie filmp inderdaad! (Misschien ook wel aan Eppo te danken.)
Ja, dat speelt vast mee. En misschien ook wel de spreekwoordelijke bescheidenheid van bibliothecarissen: dat dóe je niet, jezelf zo op de voorgrond zetten.
En de film is gemaakt door de Shanachie jongens, die “zijn” van Eppo inderdaad.
‘k Ben wel benieuwd wie het roer daar in Delft gaat overnemen!