De onvol-prezen Wim Keizer wees me er op dat een van de voorgestelde scenario’s van de Strategie-commissie van de VOB een wel heel mooie naam heeft. Namelijk Ten aanval.

De commissie heeft tijdens de Biblio-theek tweedaagse drie verschil-lende scenario’s gepresenteerd en er met de leden over gediscussieerd, volgens het verslag :

Scenario 1 was het ‘Wil de laatste gebruiker het licht uitdoen?’ scenario. Sjaak Driessen schetste in een emotievol betoog de laatste stuipbewegingen van de bibliotheek. Alles, echt alles geprobeerd, niks werkte. 

Scenario 2. Dit was het ‘Ten aanval’ scenario. Chris Wiersma hield het publiek voor dat als je maar strijdvaardig en trots genoeg bent, de bibliotheek het wel zal halen. Churchill was zijn grote voorbeeld. Nederland leest werd omgedoopt in Nederland lees! De bibliotheek in het beschavingsoffensief.

Scenario 3, het Richard Bransonmodel. Van alles business maken. Christine Kempkens schetste het beeld van de bibliotheek als Stadsacademie. De bibliotheek als landmark waar de klant zich koning voelt. En waar kennis en wijsheid in een goede atmosfeer voorhanden zijn. In dit scenario wordt gezocht naar nieuwe ruimte en niches. Niet een groter stuk van de taart, maar een grotere taart.

Uiteraard ben ik zeer vereerd met deze erkenning door de Vereniging 🙂 maar mag ik toch een kritische opmerking maken? Het zijn namelijk nogal ongelijkwaardige scenario’s, of beter gezegd: het zijn er maar twee. Namelijk: doe niks en leg je erbij neer dat de bibliotheek ten dode is opgeschreven of profileer je en ga op zoek naar nieuwe markten en een nieuw publiek. De “Ten aanval” optie is geen scenario maar een houding. Een houding die vanzelf spreekt, of in elk geval zou moeten spreken. Maar met alleen maar trots en strijdvaardig zijn kom je er niet, je zult met al die strijdlust toch ook iets moeten doen want heel strijdvaardig niets doen komt neer op scenario een.  En met wél iets doen kom je vanzelf bij strategie drie uit lijkt me. Ga erop uit, zoek je publiek op: Niet een groter stuk van de taart, maar een grotere taart. Alle ingredienten voor die taart liggen er al, de bibliotheek hoeft de taart alleen nog maar te bakken…

Jammer dat in het verslag van Maastricht alleen maar staat dat het een constructieve discussie was en niet wat de teneur ervan was. Ik ben heel benieuwd wat de volgende stap van de Strategiecommissie zal zijn. Deze enige echte Tenaanval houdt zich aanbevolen voor input.

In zijn nieuwe nieuwsbrief, die niet meer Nieuwsbrief mag heten maar nu Wat Wim Weet heet, beschrijft Wim de drie scenario’s overigens ook mét een verwijzing naar mijn blog.