Er breken zware financiële tijden aan. Her en der worden  bezuinigingen aangekondigd vanwege de economische crisis of omdat er een nieuwe politieke wind waait. De bibliotheek staat nog niet in het rijtje linkse hobby’s en dat zal ook wel niet zo snel gebeuren maar waakzaamheid is geboden.

Hier in Amsterdam wordt het nieuwe college binnenkort geïnstalleerd. Het heeft een bezuiniging van 210 miljoen aangekondigd, maar aan de andere kant ook onderwijs tot prioriteit benoemd met de daarbij behorende extra investeringen.

Ik neem aan dat Amsterdam niet de enige gemeente is waar niet bezuinigd wordt op onderwijs. En ik vraag me af hoeveel bibliotheekdirecteuren daar bij aanhaken in het kennismakings gesprek met hun nieuwe wethouder. Die uitleggen hoe sterk bibliotheken al samenwerken met het onderwijs en hoeveel ze al doen voor de scholen. En dat daar eventueel best nog wel een schepje bovenop kan als de gemeente dat belangrijk vindt. Dat er al heel veel expertise op het gebied van educatie en leesbevordering aanwezig is in de bibliotheek en dat daarvan nog beter gebruik zou kunnen worden gemaakt.

Of zou de wethouder blijer worden van een mooi verhaal over bibliotheek.nl of over retail? Dat is wel een stuk sexier dan zo iets voor de hand liggends als jeugdbibliothecarissen en onderwijs. Veel nieuwer ook en nieuw is altijd beter, zeker in de politiek. Veel directeuren worden daar in elk geval opgewondener van. Maar misschien ben ik te wantrouwend? Ik vraag me in elk geval af of alle directeuren proberen om “hun” wethouder blij te maken en aansluiting zoeken bij het (wellicht veranderde) lokale beleid. De directeur die ooit zei: “de gemeente moet me gewoon geld geven om mijn werk te doen en verder zijn mond houden” is in elk geval al een klein beetje bijgedraaid, maar ik vraag me af hoeveel mensen er stiekem nog steeds zo over denken.