Youth library Originally uploaded by drhenkenstein

Gisteren was ik aanwezig bij de afsluiting van de Leergang Collectioneren. In deze leergang hebben een aantal collectioneurs uit Noord- en Zuid-Holland zich verdiept in collectievorming, niet door klassikaal allerlei verhalen aan te horen maar door te kijken in andermans keuken. De deelnemers moesten verplicht een dagje bij elkaar “op stage” en er werden verschillende excursies georganiseerd naar o.a. boekhandels en musea om te zien hoe ze daar met hun collectie omgaan. Daarnaast moesten ze in overleg met hun eigen organisatie een onderwerp uitwerken, waarbij ze ondersteuning kregen van een coach van ProBiblio. Omdat ik een van die coaches was mocht ik gisteren aanwezig zijn bij de presentatie van de opdrachten.

Eerlijk gezegd zag ik daar een beetje tegen op want ik verwachtte een aantal gortdroge verhalen over collectieprofielen met veel cijfers (niet van “mijn” student natuurlijk, maar van die anderen….) maar het was geweldig. De presentaties waren allemaal erg verschillend maar wat het meeste opviel was het enthousiasme waarmee alle deelnemers stonden te vertellen. Over de excursies, over de nieuwe inzichten die ze hadden opgedaan en over hun eigen bibliotheek. Er waren een paar “oude rotten” die na een fusie opeens verantwoordelijk werden voor collectiebeleid maar ook paar nieuwelingen in het vak. Wat ze gemeen hadden was dat ze allemaal open stonden voor nieuwe impulsen en niet vast zaten aan welk vooroordeel over collecties dan ook.

Ze waren zelfbewust en er van overtuigd dat de collectie het hart van de bibliotheek is. Dat leidde in het afsluitend gesprek over welke kenmerken een collectioneur moet hebben tot de opmerking van de benjamin in het gezelschap “dat je natuurlijk ook hart voor je vak” moet hebben. Toen kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Want hoera, ze zijn er dus wel nog: de bevlogen bibliothecarissen die dit soort termen durven te gebruiken. Misschien komt het toch nog wel goed met onze branche…..