Over Mondo Leone heb ik al een paar keer eerder geschreven. Omdat het allemaal zo leuk is wat hij doet. Zo vrolijk en zo creatief. En omdat hij doet waar hij zelf zin in heeft en wat hij zelf belangrijk vindt.

Hij heeft nu weer iets nieuws bedacht: Het gouden randje. Een prijs die Mondo Leone in het leven heeft geroepen voor mensen die, zonder dat iemand er om heeft gevraagd en zonder dat zij er enig financieel voordeel bij hebben, de wereld mooier proberen te maken. Het is zijn eigen prijs, dus hij is ook in zijn eentje de jury.

Hij is alvast begonnen met het uitreiken van de nominaties, de eerste nominatie gaat naar de Free Hugs. Op Youtube zijn een paar prachtige filmpjes te vinden over hoe het zo gekomen is met die Hugs en hoe het verder ging, kijk even want het zijn echt leuke filmpjes. Op zijn eigen site beschrijft Mondo Leone hoe hij naar Sidney afreisde om met de bedenker van de Free Hugs te praten en om de nominatie te bevestigen op de plek waar het free huggen ooit begonnen is.

Op diezelfde website lees je ook over de andere genomineerden: de man die plakjes kauwgom op de stoep beschildert in Londen en degene die ervoor verantwoordelijk is dat de treinen in de Verenigde Staten zo’n mooi akkoord toeteren.

Hij maakt er vast en zeker weer mooie filmpjes van voor in zijn nieuwe voorstelling, daar verheug ik me nu al op. Maar zelfs als er geen filmpjes komen vind ik het een geweldig initiatief: staan voor wat mooi is en wat jíj belangrijk vindt, zonder je iets aan te trekken van de rest.

Ben benieuwd wie ’t gouden randje uiteindelijk gaat winnen.