Het einde van de boekwinkel of niet?
Een grote boek-handelsketen in de Verenigde Staten sluit zijn deuren en een bijzondere boekwinkel opent binnenkort in Amsterdam. We spiegelen ons als branche zo aan de boekwinkels, dus wat voor les kunnen wij hier uit leren? Is dit het einde van de boekwinkel of niet?
Het zal de trouwe lezer van dit blog niet verbazen dat ik me niet zo bang laat maken door het faillisement van Borders. In het artikel in het NRC staat met zoveel woorden dat zij het geloof in zichzelf zijn verloren: Het geloof in boekenverkoop is bij Borders al geruime tijd op zijn retour. Het bedrijf ging ook speelgoed verkopen, en muziek, films en spelletjes. Borders heeft zo weinig vertrouwen meer over in de reden van zijn bestaan dat de zaak zich als ervaring is gaan presenteren.
Een megastore die geen duidelijke identiteit en geen vertrouwen in zijn eigen product meer heeft. Daar lopen de klanten blijkbaar weg. Klinkt niet onlogisch. Daarom gaat Taschen dat heel anders aanpakken. De uitgever van koffietafelboeken opent deze zomer een winkel in de PC Hooftstraat, een snoeptrommel voor de boekenliefhebber volgens het Parool. Heel bewust in de PC Hooftstraat, want ze gaan er vooral luxe en dure boeken verkopen. Daar hebben ze ervaring mee bij Taschen, want al hun winkels zitten op A-locaties in o.a. Londen, Beverly Hills en Berlijn.
Taschen gelooft dus wél in zijn product, ze bouwen er hele mooie winkels voor met een duidelijk herkenbaar smoel. En dat is volgens mij wat je hier uit kunt leren: heb vertrouwen in je eigen product en doe je werk met overtuiging. Want anders ben je ten dode opgeschreven. Als je gaat zwalken in je beleid of je eigen formule gaat afzwakken laat je merken dat je niet in je eigen product gelooft. En hoe kun je dan verwachten dat het publiek wel in je gelooft?
Voor wie in de Taschen-formule gelooft: ze zoeken nog een store-manager voor de winkel in de PC Hooftstraat…..
Ik denk dat je meerwaarde moet creëren, wat die is zal per klantgroep verschillen. Dat betekent dat we als bibliotheek in de manier waarop we werken moeten personaliseren en personificeren. Dus op z’n Amazons ‘anderen leners leenden ook dit’ gewoon met behulp van je systeem, en je medewerkers inzetten op hun kennis en kwaliteit. Zodat klanten speciaal voor die ene medewerker komen, in de Bieb of via sociale media. En daar geloof ik welkom, al kost dat een enorme omslag bij ons allemaal.
“Personaliseren en personificeren” vind ik mooi uitgedrukt. Daar zat de sterke kant van de bibliotheek (die aardige mevrouw van de leeszaal die ongevraagd boeken voor je opzij legt omdat ze weet dat jij van dat genre houdt) en dat is een beetje uit het zicht geraakt. Natúúrlijk is het goed om op zijn Amazons leners te attenderen, maar dat hoeft niet te betekenen dat je de persoonlijke aandacht dan maar laat vallen.
Het probleem met aanbevelingen van Amazon en Bol.com is dat ze gebaseerd zijn op koopgedrag. Daarmee kom je een heel end, maar het zal je ongetwijfeld zijn opgevallen dat je ook een hoop onzin-aanbevelingen krijgt. (‘Liefhebbers van “De Ontdekking van de Hemel” bestelden ook: “Babar de Olifant”‘)
Daarentegen kan een (kundig) medewerker wel relevante verbanden tussen boeken leggen. Inderdaad die aardige mevrouw van de leeszaal die boeken voor je opzij legt!
Ben blij dat je het met me eens bent. Want dat klinkt heel oubollig en daar zijn we in de branche allergisch voor. Maar dat is wel een van onze “unique sellingpoints” en daar moeten we zuinig op zijn.