Ik las een paar weken geleden een interessant stuk over waarom musea zouden moeten bloggen (isn’t that so 2005?). Wat ik zo interessant vond was dat Jim Richardson benadrukt dat een blog het publiek de mogelijkheid biedt om de andere kant van een museum te zien. Je kunt de voorbereidingen voor een tentoonstelling in beeld brengen of werkzaamheden achter de schermen, daar zijn veel mensen nieuwsgierig naar. Op die manier creëer je een menselijk gezicht bij een instituut. Want een Twitter-goeroe leert ons: “Social Media heeft een gezicht nodig wil het écht succesvol zijn”.

Openbare bibliotheken in ons land zijn allemaal driftig aan het experimenten met Social Media, maar een echt gezicht hebben ze nog niet. Als ik de diverse sites en blogs zo eens bekijk blijft het toch vaak beperkt tot interessante en leesbare stukjes over onderdelen van de collectie maar een echt gezicht geven ze de bibliotheek niet. De stukken zijn over het algemeen goed geschreven maar zeer neutraal en soms zelfs veredelde persberichten. Misschien zijn er uitzonderingen op, maar die staan dan niet in de bibliowiki want daar baseer ik mijn mini-onderzoekje op. De bibliotheek Vlissingen gaat op zijn blog het verst met dat persoonlijke gezicht, daar hebben de verschillende berichten een duidelijk andere signatuur en krijg je ook beperkt informatie over de schrijvers ervan. Het blog van de bibliotheek Arnhem is het meest persoonlijk, maar daar heb je weer geen idee van wie het schrijft.

Wat is dat toch, met bibliothecarissen en privacy? Want dat is vast de reden waarom er niet gewoon voluit een naam en het liefst ook nog een foto bij elk stuk staat. Ik herinner me uit het verleden de ellenlange discussies over het dragen van naambordjes in de uitlening. Ook zo’n probleem. Waarom profileren wij ons toch zo slecht? Waarom zijn we niet gewoon trots op onszelf en op wat we doen? Waarom staan we niet voor ons werk en voor onze zaak? Dit ben ik en dit kan ik. Kan ik u helpen?

Ik heb het al eerder gezegd: dat doen ze in Amerika anders. Kijk maar eens naar de bibliotheek van Topeka & Shawnee County. Bij elk bericht op de site staat niet alleen wie het geplaatst heeft maar er staat ook een fotootje bij. En zeer prominent op de site staan de persoonlijke boekrecensies, ook weer voorzien van alle personalia. Prettig lijkt me dat als lezer. En ze plaatsen filmpjes: wat voor tocht legt het boek dat je in de inleverbus stopt af (inclusief een lesje over dat romans op alfabetische volgorde in de kast staan) of over wat de bibliotheekmedewerkers met Facebook doen. Als ik de foto’s van de bibliotheek bekijk ziet ie er nogal gewoontjes uit, maar dit lijkt me een hele prettige plek om te zijn. Schrijverdezes beschrijft hoe de medewerkers van Boekhandel Van Gennep het beeld bepalen van de boekhandel, zo zouden bibliothecarissen (zowel in real life als digitaal) het gezicht moeten zijn van de bibliotheek. Maar helaas, dat zijn we tegenwoordig maar zelden.

Ik wil naar Kansas!

Nawoord: Er is natuurlijk één biblioblogger die wel een heel duidelijk gezicht heeft, namelijk Edwin. Mijn excuus is dat ZBdigitaal niet het officiële blog van de Zeeuwse Bibliotheek is maar Edwin is dankzij zijn blog wel zo’n beetje het gezicht van de bibliotheek. Bij deze rechtgezet. En op het officiële weblog van de Zeeuwse Bibliotheek zijn alle stukken wel voluit ondertekend. Ook weer rechtgezet.