Games als marketinginstrument?
Gisteren meegedaan aan de Gamesworkshop die was georganiseerd door Babette. Had er eerlijk gezegd niet zo’n zin in maar vond dat ik me er wel in moest verdiepen, want anders mag ik er niet over meepraten. En games zijn inmiddels wel gewoon een realiteit in het dagelijks leven dus de bibliotheken moeten er ook wat mee.
Ik kende eigenlijk alleen de Nintendo DS van mijn nichtje van 11 (hondjes trainen of elfjes laten springen) en ik heb ook nog wel eens Sims gespeeld maar daar bleef het dan wel bij. Tot mijn grote verbazing vond ik de racespelletjes het leukst. Ik had nog nooit zo’n console bediend, dus het duurde een hele poos voordat mijn racewagen de eerste bocht in het circuit genomen had (ik botste overal tegenaan; wat is het moeilijk om een auto te besturen zonder stuur…) maar toen ik het eenmaal door had was het erg leuk. Ga ik vaker doen, weet nog niet hoe maar dat komt nog wel.
Tijdens de introductie ontstond een discussie met de mensen van onze marketingafdeling want die vroegen wat het opleverde, dat gamen in de bibliotheek. Geen gekke vraag natuurlijk. Maar toen het antwoord niet een keihard cijfer bleek te zijn was de verontwaardiging groot. “Ja maar het moet toch wat opleveren? Daar doe je het toch voor?” En daar schrok ik eigenlijk van. Want die redenering maakt marketing tot een doel op zich en dat kan niet de bedoeling zijn.
De bibliotheek heeft een doel, een maatschappelijk verantwoord doel nog wel. Namelijk om een breed publiek kennis te laten nemen van informatie en cultuur en ze daardoor beter geinformeerd deel te laten nemen aan de samenleving. Games zijn een onderdeel van de maatschappij en alleen al daarom moeten bibliotheken er aandacht aan besteden. En uiteraard wil je dan een bepaald doel bereiken, maar dat hoeft niet te zijn om zoveel mogelijk mensen lid te maken. “Een tevreden lezer is ook een resultaat” zei laatst een onderzoeker en dat kan ik alleen maar beamen.
Bibliotheken moeten “iets” met games omdat het een medium is, een informatiedrager, een verhalenverteller, een educatief product, desnoods omdat het zo’n leuke hobby is. Niet omdat het een marketinginstrument is.
Maar misschien bedoelden de marketingmensen dat ook wel….
PS. Ik zie dat Edo foto’s van de workshop op Flickr heeft gezet.
Dat dus en nog veel meer redenen waarom de bibliotheek er iets mee moet! Blij dat je die mening bent toegedaan én bovenal dat je het leuk vond. Game on!
Games hoeven zich helemaal niet meer te marketen. Als we in hun termen spreken is the Return of Investment (ROI) van gaming uitstekend. Alle game-events in de Zeeuwse |Bieb waren uitverkocht en genereerden veel aandacht van media en van andere bibliotheken. Gratis internet zit altijd vol.
Het is alleen zo jammer dat we er nog zo passief mee omgaan anders zou het alleen nog maar mooier worden.
Je trekt er gewoon veel publiek en aandacht mee. Dat kan ik van veel andere evenementen niet bepaald zeggen.
Dat is voor mij de marketing!
Ik mocht vorig jaar spreken op internet librarian internation in London, en ik heb daar deze slides gebruikt: http://www.slideshare.net/robcoers/ili2007
Klik door naar dia 35.
Edwin noemde ROI ook al, maar met games en sociale software (lees ’23 Dingen’) is dat heel moeilijk in keiharde getallen uit te drukken. Wat je er wel mee bereikt is participatie, deelname, de stem van je gebruikers. Aaron had het daar ook over (zie verhaal van K216). En het vraagt om overtuiging en durf om in weerwil van alles toch te experimenteren.
ProBiblio is volgens mij dat punt wel aan het benaderen. Of zie ik dat verkeerd?
Leuk dat je toch bent gekomen (ondanks niet zo veel zin ;o), uiteindelijk een leuke avond hebt gehad en al duidelijk een eigen mening hebt waarom games een plek in de bibliotheek moeten krijgen. Succes met het racen!