Vorige week hebben we een oom begraven. Tijdens de herdenking in het crematorium werd gememoreerd dat een van zijn favoriete uitdrukkingen was: “een vliegende mus vangt meer dan een zittende mus”.  Mijn moeder gebruikt een variatie daarop: “een vliegende mus vangt altijd iets’. Ik heb eerlijk gezegd altijd gedacht dat ze die uitdrukking zelf verzonnen had, maar het blijkt dus een heus spreekwoord te zijn.

Mooie uitdrukkingen vind ik het, omdat ze zo beeldend zijn. Mijn moeder gebruikt de hare standaard als ze weer eens thuis komt met armen vol bloemen die ze “gekregen” heeft van haar broer, de hovenier. Of  met een leuk vaasje dat ze gevonden heeft bij het helpen met opruimen van de kelder/zolder/berging van een van de vele clubjes waar ze lid van is. Altijd bezig, altijd in beweging en vaak niet met lege handen thuiskomen.

Dat beeld van steeds in beweging zijn probeer ik nu al een paar dagen te koppelen aan het begrip agile librarian. Want een lenige bibliothecaris willen we allemaal wel zijn. Of bijna allemaal. Maar hoe doe je dat, behendig zijn? Waar begin je? En hoe maak je duidelijk aan je medewerkers of collega’s wat het betekent om agile te zijn? Zeker als die al heel erg lang hetzelfde werk doen en een beetje terugschrikken van iets nieuws? Dit lijkt me een mooi beeld om mee te beginnen: wees een vliegende mus. Stel je open. Ga op pad en kijk wat je onderweg tegenkomt. En wie je tegenkomt. En wat voor kansen er liggen in je eigen omgeving.

Gaan we niet een beetje dood van binnen? vroegen Jeroen en Joost zich vorig jaar af. Ze lanceerden op Open Bibliotheek een verregaand voorstel om nieuw bloed in de branche een kans te geven. Hun voorstel heeft het niet gehaald, maar het zorgde wel voor een flinke discussie over de toekomst van het vak op het platform. Nuttig. Het blijft lastig om handen en voeten te geven aan zo’n discussie, maar het beeld van de vliegende mus werkt wat mij betreft. Ik ga hem in het nieuwe jaar introduceren op mijn werk, eens kijken of hij ook aanslaat buiten mijn familie.