De Aquabrowser ken ik omdat ik lid ben van de OBA en daar heb ik meestal ruzie mee (met de Aquabrowser dan, niet met de OBA).

Maar dat ligt uiteraard geheel aan mij en niet aan het systeem. Ik ben namelijk zo’n ouderwetse gebruiker die de catalogus gebruikt om een boek op te zoeken en meestal weet ik dan ook nog wel de auteur en/of de titel. Toen de site van de OBA vorig jaar vernieuwd werd heeft het me nogal wat moeite gekost om te vinden wat ik zocht. Want toen ik eenmaal een zoekscherm had gevonden typte ik meteen een auteursnaam in en ik verwachtte een rijtje titels te krijgen. Maar nee, daar komt de Tagcloud en dan moet je je door allerlei informatie heen worstelen die je NIET wil hebben. Er is namelijk besloten dat we de klant eerst achtergrondinformatie geven zodat hij kan controleren of hij echt wel de juiste zoekterm heeft ingegeven. Dat getuigt van wantrouwen en onderschatting van de gebruiker wat mij betreft. Na een aantal keren vloekend  voor het scherm gezeten te hebben weet ik inmiddels dat ik niet meteen moet beginnen met typen maar dat ik eerst moet zorgen dat ik in het catalogusgedeelte terecht kom. Maar daar denk ik meestal te laat aan.

Nogmaals: dat ligt aan mij want ik moet goed lezen wat er staat en ik moet me verdiepen in het systeem voordat ik zomaar wat ga doen. Maar naast bibliothecaris ben ik ook maar een gewoon mens. En ik vraag me wel eens af hoe onwetende klanten (zonder mijn achtergrondinformatie bedoel ik) zich redden met onze systemen. Het viel me daarnet ook weer op dat je vanuit de Homepage van de OBAsite twee keer moet klikken om in de catalogus te komen en dat kan alleen als je weet dat je er via de knop Service naar toe moet en niet via Collectie. Waarom kan er niet gewoon een knop Catalogus of Zoeken op? Dat doet Worldcat een stuk beter.

Dit lijkt wel een potje OBAbashen en dat was niet de bedoeling. Maar mijn mening is denk ik wel duidelijk: ik vind de Aquabrowser leuk maar wel heel erg vanuit het systeem gedacht. Ik zie het al voor me: “kijk, dit kan er ook op!”. En andere dingen ontbreken dan weer. Als je Tsjechov intypt krijg je uiteindelijk maar een stuk of 10 boeken van de grote schrijver zelf. Gelukkig herinnerde ik uit mijn grijze bibliotheekschoolverleden dat “we” dat anders horen te schrijven en inderdaad: onder Cechov vindt je de rest van zijn oeuvre. En die andere schrijfwijze staat wel in de Tagcloud maar daaruit kan je niet afleiden dat je eigenlijk daar moet kijken omdat daar het grootste deel van zijn werk zit.

My Discoveries kende ik helemaal niet en dat lijkt me wel nuttig, vooral als je met een literatuuronderzoek bezig bent of om je lijstjes aan te leggen van alle boeken die je nog eens wil lezen. Die lijstjes maak ik zelden en als ik ze maak vergeet ik ze mee te nemen als ik naar de bibliotheek ga. En dat is het handige van dit systeem: je kunt ze niet vergeten of kwijtraken. Ik heb me ingeschreven en een lijst gemaakt. Met welliswaar pas een titel erop maar dan heb ik de account maar alvast. Kan nooit kwaad. 

Worldcat kende ik alleen van naam maar daar heb ik me nu ook maar eens verdiept. Lijkt me heerlijk als ik ooit weer eens een studie ga doen: niet meer naar al die verschillende bibliotheken toe in de hoop dat je daar dit keer wél iets kunt vinden maar lekker efficient meteen vinden (of niet) wat je zocht. Haalt wel de romantiek er een beetje van af: want dat had ook wel wat: een dagje naar Leiden om naar de Universiteitsbibliotheek te gaan….