Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier ook weer nogal sceptisch aan begon. Ik kende het van horen zeggen en dat leek me nou helemaal niks voor mij. Ik heb al moeite genoeg om alle boeken te lézen; opbergen gaat nog net maar het ook nog eens catalogiseren is wel erg veel gevraagd. Dat leek me nou echt iets voor nerds. Er waren dan wel erg veel nerds als je zo hoorde hoeveel mensen daar aan mee deden.

Maar nou ik een avondje heb zitten prutsen vind ik het eigenlijk wel leuk. Niet om mijn hele boekenkast er op te zetten maar om te zien wat andere mensen doen.

Ik heb een account aangemaakt en alle boeken waar ik in mijn blog over geschreven of naar verwezen heb op mijn boekenplank gezet. Alleen dat laatste boek van Tsjechov staat er nog niet in maar ik weet niet of ik zin heb om uit te vissen hoe ik dat moet toevoegen. Ik vond het overigens veel meer werk dan ik dacht maar misschien is het een kwestie van vaak doen zodat je er handigheid in krijgt.

Ik heb ook geprobeerd om uit te zoeken wat die deelnemende bibliotheken er nou mee doen maar daar kwam ik ook niet echt achter. Wat ik wel heel leuk vond waren de groepen, en dan vooral de groep I see dead people (’s books). In die groep worden bibliotheken van overleden, bekende mensen ingevoerd. Ze zijn begonnen met de bibliotheek van Thomas Jefferson en laat ik nou net in een ver verleden eens een werkstuk over zijn architectuur geschreven hebben. Heel interessant om te zien dat hij een aantal verschillende versies van het boek (de boeken) van Palladio in zijn collectie had. En dat dat ene boek ook in de bibliotheek van John Adams stond.

Het is me niet gelukt om Library Thing met een widget op mijn blog te krijgen maar daar ga ik morgen hulp bij halen. Veel te leuk om weer extra plaatjes te hebben. En ik blijf nog wel even rondkijken op Library thing. Ik heb nog lang niet alle opties geprobeerd geloof ik.